Ο χρόνος γρήγορα θα το
αποδείξει, ότι η τελευταία εμφανέστατη πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς την
προϊούσα αυτοδιάλυσή της οφείλεται στην αμφισβήτηση, της ίδιας της -μάλλον
ανύπαρκτης-ιδεοπολιτικής ταυτότητας, περισσότερο όμως από όλες τις αιτίες, στην
έλλειψη ενός ευρωσυντάγματος, που θα έθετε τις βάσεις για τη λειτουργία μιας
ομοσπονδίας κρατών ή ορθότερα ενός κραταιού ομοσπονδιακού κράτους.
Ο διεθνής πολιτικός
χάρτης του πλανήτη μας, μας παραπέμπει σε ομοσπονδιακά κράτη ή ομοσπονδίες
κρατών, που επί περίπου ένα και πλέον αιώνα, αποτελούν υπόδειγμα εσωτερικής
αλληλεγγύης και προόδου, όπως ο Καναδάς, η Αυστραλία και οι ΗΠΑ. Αλλά και μέσα
στην ίδια την ΕΕ, έχουμε το παράδειγμα της Ομοσπονδιακής Γερμανίας, η οποία
συνεχίζει αδιατάρακτη την αναπτυξιακή της πορεία στα 16 κρατίδιά της (επισήμως
κράτη).
Στις επανειλημμένες απόπειρες ομοσπονδιοποίησης της ΕΕ, με συνδετικό κρίκο για τα 27 κράτη της το Ευρωσύνταγμα, προβλήθηκαν ενστάσεις και μάλιστα από κράτη, όπως η Γαλλία που αρνήθηκε με δημοψήφισμα το Ευρωσύνταγμα.
Αναπάντητα ερωτήματα
Άραγε, τι σημαίνουν
όλες αυτές οι πολιτικά φαιδρές και απαράδεκτες ιλαροτραγωδίες, που διασύρουν το
κύρος μιας έστω και υπολειτουργούσας ένωσης 27 χωρών, χωρίς ισχυρούς
συνδετικούς κρίκους;
Η απάντηση στο
παραπάνω ερώτημα, που εκκρεμεί ήδη από τις διαδοχικές φάσεις μετάλλαξης του
τίτλου της σημερινής ΕΕ, από Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα, σε ΕΖΕΣ
(1960)-Ευρωπαϊκή Ζώνη Ελευθέρων Συναλλαγών, ΕΟΚ (1963), Τελωνειακή Ένωση
(1968), Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), 1990, δημιουργία του Ευρώ (1999), η απάντηση
λοιπόν αυτή επικεντρώνεται στις ακόλουθες διαπιστώσεις:
· Το γαλλικό,
δια δημοψηφίσματος VETO κατά του Ευρωσυντάγματος ήταν η γερή μαχαιριά στο
στήθος της ΕΕ, διότι εσήμανε την αντιδημοκρατική διαιώνιση της αντινομίας μιας
Ευρώπης πολλαπλών ταχυτήτων, με πηδαλιούχο σ’ αυτήν την πορεία της τα
οικονομικώς ολιγαρχικά προνόμια της Γαλλίας, Γερμανίας, Ολλανδίας, Ιταλίας, εν
μέρει Ισπανίας και βάλε…
· Αναφορικά με
την Ομοσπονδιακή Γερμανία, είχα την προσωπική οδυνηρή εμπειρία, να
παρακολουθήσω το 1994, στο ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετανίας την παρουσίαση του
αυτοβιογραφικού βιβλίου του καγκελαρίου της Ομοσπονδιακής Γερμανίας Βίλι
Μπράντ, που το επιμελήθηκε η κόρη του αείμνηστου δημοσιογράφου Βάσω
Μαθιοπούλου.
Ο καγκελάριος Βίλι Μπραντ στην παρουσίαση του αυτοβιογραφικού του βιβλίου στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία και στην ερώτηση σχετικά με τις γερμανικές αποζημιώσεις προς την Ελλάδα, υποστήριξε ότι η Γερμανία εξεπλήρωσε τις υποχρεώσεις της, βοηθώντας την Ελλάδα να εισέλθει στην ΕΟΚ!
Στην πρες-κόμφερανς που ακολούθησε υπέβαλα προς τον Βίλι Μπραντ το ερώτημα: «Ποια είναι η θέση σας στο ανεπίλυτο, από πλευράς της πατρίδας σας, πρόβλημα των πολεμικών αποζημιώσεων για τις καταστροφές και τα θύματα των ναζί στην Ελλάδα; Τα εγκλήματα αυτά σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο είναι απαράγραπτα». Και ιδού η καγκελαριακή απάντηση: «Η Γερμανία εξετέλεσε στο ακέραιο τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα, βοηθώντας την να μπει στην ΕΟΚ»!
Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν
την παγερή συμπεριφορά ενός από τους δημοφιλέστερους σοσιαλδημοκράτες της
Ευρώπης, προς την Ελλάδα […] Επομένως, κάπως έτσι φαντάζονται οι ολιγάρχες της
ΕΕ την ισονομία και την ισοπολιτεία στους κόλπους της ΕΕ…
Όσο όμως παραμένουν
αναπάντητα τα αιτήματα της συντριπτικής πλειονότητας των 27 χωρών-μελών της ΕΕ,
για ισοπολιτεία και ισονομία, άλλο τόσο επιταχύνεται η πορεία προς τη μεταβολή,
σε θλιβερό αμερικανο-νατοϊκό προτεκτοράτο, της άλλοτε δημοκρατικής νησίδας και
ασφάλειας που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πέτρος Μακρής in.gr
