ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Μεταναστευτικό (18)

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ, ΙΔΕΟΠΛΗΞΙΕΣ 

ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟ ΤΕΛΟΣ

Δεκέμβριος 2009

Πιστεύω ακράδαντα ότι το μεταναστευτικό πρόβλημα θα αποτελέσει ένα από τα κρισιμότερα ζητήματα του αμέσου μέλλοντος, λυδία λίθο όσων πραγματικά ενδιαφέρονται για την χώρα, κύριο μοχλό πολιτικών εξελίξεων και αποφασιστικό κριτήριο επιβίωσής μας ως λαού, αλλά και ως νεοελληνικού πολιτισμού ή έστω τρόπου ζωής. Όπως σημειώνει και ο Βασίλης Στοϊλόπουλος (εφημερίδα «Ρήξη» Φύλλο 49) στο εμπεριστατωμένο άρθρο του με τον ειρωνικό τίτλο «Η μετανάστευσις είναι ευλογία»: 

«…Προσχηματικά ιδεολογήματα, ασυνάρτητες κινδυνολογίες, και ιδιόμορφες όσο και ανέξοδες “προοδευτικότητες” δεν ωφελούν, καθώς η μετανάστευση είναι ήδη ένας καθοριστικός παράγοντας κοινωνικού μετασχηματισμού, με σαφέστατες κοινωνικές, οικονομικές, γεωπολιτικές και ηθικές διαστάσεις για τις χώρες υποδοχής μεταναστών…».

Για το μεταναστευτικό θεωρώ ότι αρκούν ως εισαγωγή οι διαπιστώσεις του κορυφαίου διανοητή Νόαμ Τσόμσκυ (βλ. συνέντευξη στον Π. Παπακωνσταντίνου «Καθημερινή της Κυριακής» 9-4-06):

«…Το θέμα έχει πολλές διαστάσεις (…) Εδώ συγκρούονται διαφορετικά ταξικά συμφέροντα. Οι επιχειρηματίες θέλουν τους μετανάστες, γιατί τους βλέπουν σαν φτηνή, εύκολα εκμεταλλεύσιμη εργατική δύναμη. Οι εργαζόμενοι βιώνουν τη μετανάστευση σαν μοχλό για τη συμπίεση των ημερομισθίων και των κοινωνικών τους δικαιωμάτων. Επιπλέον, υπάρχει μια σύγκρουση αξιών. Από τη μία πλευρά, οι ανθρωπιστικές αξίες επιβάλλουν την ελεύθερη διακίνηση όχι μόνο των κεφαλαίων, αλλά και των ανθρώπων, όπως και την ίση μεταχείριση ντόπιων και μεταναστών σε όλα τα επίπεδα. Από την άλλη, η δημοκρατική αρχή αναγνωρίζει σε κάθε εθνικό σχηματισμό να επιλέγει ο ίδιος τι είδους κοινωνία θα οικοδομήσει και πως θα φυλάει τα σύνορά της…» (σ.σ. Οι επισημάνσεις δικές μου)

Στο τεράστιο αυτό θέμα, με τις πολυάριθμες και πολυπλόκαμες παραμέτρους και προεκτάσεις, έχουν γραφτεί χιλιάδες σελίδες μελετών, αναλύσεων, βιβλίων, άρθρων και ασφαλώς θα γραφτούν πολλές περισσότερες. Από τον τεράστιο αυτόν όγκο θα επιχειρήσω να αντλήσω κάποια βασικά στοιχεία και να παρουσιάσω τις απόψεις μου κατά το δυνατόν συνοπτικότερα. Όσο για τα άπειρα τηλεοπτικά παράθυρα και τις καφενειακού τύπου συζητήσεις δήθεν ενημέρωσης, τις θεωρώ στην συντριπτική τους πλειονότητα ανούσιες, κατευθυνόμενες και ως εκ τούτου δεν έχουν να προσθέσουν κάτι το σημαντικό σε επίπεδο ουσιαστικής πληροφόρησης. Προτιμώ λοιπόν να τις αγνοήσω, παρ’ όλο που αναμφισβήτητα διαδραματίζουν αποφασιστικό ρόλο στην διαμόρφωση απόψεων, την διάδοση μυθευμάτων και τον αποπροσανατολισμό του κοινού.

Τέλος, οφείλω να επισημάνω ότι αυτό το άρθρο απευθύνεται προφανώς σε όσους δεν είναι οπαδοί παγκοσμιοποιητικών φαντασιώσεων και εθνομηδενιστικών απόψεων. Και τούτο διότι με άτομα που υποστηρίζουν ότι η ανθρωπότητα πρέπει να αποτελείται από μια άμορφη μάζα καταναλωτών, που έχουν χωρίς περιορισμό δικαίωμα ελεύθερης (=ανεξέλεγκτης) μετακίνησης και εγκατάστασης οπουδήποτε στον πλανήτη και όχι από πολίτες-μέλη καθορισμένων εθνικο-πολιτιστικών συνόλων, ο διάλογος εκφυλίζεται σε συζήτηση μεταξύ κωφών, που αγνοούν μάλιστα την νοηματική γλώσσα

Τα δεδομένα

1. Αριθμός μεταναστών και λαθρομεταναστών στην χώρα. Είναι ίσως η κρισιμότερη παράμετρος στην εξέταση του ζητήματος και ακούγονται αριθμοί μεταξύ 1.000.000 (κυρίως από «επίσημες», κρατικές πηγές, τα στοιχεία των οποίων ουδέποτε θεωρήθηκαν αξιόπιστα), 1,5 – 2 εκατομμυρίων (μάλλον η λογικότερη προσέγγιση) ή 3.000.000 (ίσως υπερβολική εκτίμηση). Το γεγονός παραμένει: Ουδείς γνωρίζει πόσοι ακριβώς ξένοι υπάρχουν στην Ελλάδα. Βεβαίως θα μπορούσαμε να αναφερθούμε και σε 12.000.000 αν αποδεχτούμε το σύνθημα «Είμαστε όλοι μετανάστες».

2. Κοινωνική κατάσταση μεταναστών-συνθήκες διαβίωσης. Υπάρχει σαφής διαφοροποίηση μεταξύ του πρώτου μαζικού κύματος μεταναστών (κυρίως Αλβανοί, χώρες πρώην Σοβιετικού μπλοκ, Γεωργιανοί, Ιρακινοί) και των επομένων κυμάτων (Πακιστανοί, Αφρικανοί, Αφγανοί). Στις ομάδες αυτές πρέπει να υπολογιστεί και η σταθερή ροή Παλαιστινίων, Κούρδων και Φιλιππινέζων, που ξεκινάει από την δεκαετία του ’80. Είναι πάντως διαπιστωμένο ότι η γενικότερη κατάσταση των μεταναστών του πρώτου κύματος είναι σημαντικά καλύτερη από εκείνη των επομένων κυμάτων, σε πάρα πολλούς τομείς.

3. Οικονομικές παράμετροι. Οι επιπτώσεις της αθρόας και ανεξέλεγκτης εισροής στην Ελλάδα μεταναστών (λαθρομεταναστών στην συντριπτική τους πλειονότητα) επέφερε κατακλυσμικές αλλαγές στα οικονομικά δεδομένα της χώρας. Τα φτηνά εργατικά χέρια απέδωσαν τεράστιες υπεραξίες σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας, κυρίως στον κατασκευαστικό, όπου οι μεγαλομέτοχοι και ιδιοκτήτες των Εταιριών του κλάδου, κέρδισαν ασύλληπτα ποσά, ιδιαίτερα την περίοδο που προηγήθηκε των Ολυμπιακών αγώνων του 2004. Από την άλλη μεριά ένα σημαντικό τμήμα του ελληνικού πληθυσμού, με εξαίρεση τα αγροτικά νοικοκυριά, φαίνεται ότι πλήττεται από τους λαθρομετανάστες, ιδίως τα αστικά νοικοκυριά, με επικεφαλής ανειδίκευτο εργάτη και μάλιστα τα φτωχά και μεσαία στρώματα, σύμφωνα με την παλιά μελέτη των πανεπιστημιακών Σαρρή και Ζωγραφάκη [Sarris A. and Zografakis S. (1999), A computable general equilibrium assessment of the impact of illegal immigration on the Greek economy, Journal of Population Economics n. 12 pp 155-182]. Μια πλέον πρόσφατη (2002) μελέτη στον χώρο της Β. Ελλάδος που εκπονήθηκε από τον Σ.Β.Β.Ε., το Μακεδονικό Ινστιτούτο Εργασίας του Ε.Κ. Θεσ/νίκης, το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και τρεις ιδιωτικούς φορείς έδειξε ότι ωφελημένες ήσαν οι μεγάλες επιχειρήσεις, ενώ οι επιπτώσεις στο μικρεμπόριο ήσαν καταστρεπτικές. Αξίζει να σημειωθεί ότι η κα Λούκα Κατσέλη, η σημερινή Υπουργός, δήλωνε παλαιότερα (ΤΟ ΒΗΜΑ 18-11-2001) ότι η συμβολή των μεταναστών στην αύξηση του ΑΕΠ τείνει μειούμενη λόγω της διαδικασίας νομιμοποίησής τους και της συνεπακόλουθης εξίσωσης των ημερομισθίων.

4. Επιπτώσεις στις υποδομές. Εκεί όπου η μαζική λαθρομετανάστευση δημιούργησε τρομακτικά προβλήματα ήταν οι ούτως ή άλλως κακής ποιότητας και κακοσυντηρημένες υποδομές της χώρας. Οι ανάγκες για νέα σχολικά κτίρια και κυρίως για την συντήρηση των υπαρχόντων, για προσλήψεις νέου προσωπικού, για νέα κτίρια νοσοκομείων επαρκώς στελεχωμένα, για την κάλυψη κενών θέσεων στα υπάρχοντα, για βελτίωση οδικών αξόνων και συνεχή συντήρηση έχουν πάρει την μορφή χιονοστιβάδας. Ο κλάδος Υγείας μάλιστα πλήττεται με ιδιαίτερη σφοδρότητα με αποτέλεσμα να μη μπορεί να ανταποκριθεί και να εκπληρώσει τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις του απέναντι στους Έλληνες πολίτες, που για δεκαετίες πλήρωναν τις κρατήσεις τους στα ασφαλιστικά Ταμεία, ώστε να έχουν στοιχειώδη περίθαλψη ως συνταξιούχοι.

5. Πολιτιστικές αντιπαραθέσεις. Παρά την καλή θέληση, τα φιλόξενα αισθήματα και την έμφυτη συμπόνια του ελληνικού λαού προς τους κατατρεγμένους, είναι προφανές ότι το πολιτιστικό χάσμα με άτομα προερχόμενα από απάνθρωπες κοινωνίες με διάχυτη σκληρότητα, όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι άγνωστες λέξεις, δεν είναι εύκολο να γεφυρωθεί. Επί πλέον η έξαρση του φονταμενταλιστικού Ισλαμισμού στις χώρες προέλευσης έχει ως αποτέλεσμα μεταξύ των λαθρομεταναστών να παρεισφρύουν ακραία και επικίνδυνα στοιχεία, η εκτός ελέγχου παρουσία των οποίων στην Ελλάδα δημιουργεί άλλου είδους προβλήματα.

6. Αλλοίωση της εθνικής φυσιογνωμίας. Το κύμα της λαθρομετανάστευσης επιφέρει αργά, αλλά σταθερά, τον μετασχηματισμό της νεοελληνικής κοινωνίας (με συγκεκριμένα εθνικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά), από εθνική κοινωνία σε ένα άμορφο σύνολο ατόμων, μια πολύχρωμη και πολυποίκιλη μάζα καταναλωτών.

7. Παράπλευρες επιπτώσεις. Οι συνέπειες της πρακτικά ανεξέλεγκτης εισόδου λαθρομεταναστών στην Ελλάδα είναι βαρύτατες, από την αύξηση της εγκληματικότητας, τις επιπτώσεις στο περιβάλλον, φυσικό και δομημένο, την διάλυση του κοινωνικού ιστού σε ολόκληρες περιοχές των μεγάλων αστικών κέντρων, την νοσηρότητα και την επανεμφάνιση ασθενειών του παρελθόντος ή νέων, την αποδυνάμωση του συνδικαλιστικού κινήματος, την ανεργία.

Μύθοι και μισές αλήθειες για το μεταναστευτικό

Ένας από το πλέον διαδεδομένους μύθους, που ακούγεται αβασάνιστα και σε κάθε περίπτωση ως «σοβαρό» επιχείρημα είναι η άποψη ότι «οι Έλληνες είναι λαός μεταναστών» και ως εκ τούτου μπλα, μπλα, μπλα…

Υπενθυμίζω λοιπόν ότι το 99% των Ελλήνων μεταναστών ταξίδεψαν στις χώρες προορισμού μετά από πρόσκληση, προηγήθηκε στάδιο, στοιχειώδους έστω, ομαδικής εκμάθησης της γλώσσας, ιατρικές εξετάσεις και όλα τα σχετικά. Όταν έφθαναν εκεί, τους υποδέχονταν συγκεκριμένοι κρατικοί εκπρόσωποι και στην περίπτωση π.χ. της Γερμανίας στην δεκαετία του ’60, τους οδηγούσαν στα σημεία εγκατάστασης, τους έδειχναν τους χώρους εργασίας, όριζαν υπευθύνους και τους προειδοποιούσαν ότι αν δεν συμμορφώνονται στους Νόμους της χώρας θα απελαύνονται χωρίς δεύτερη κουβέντα. Υπάρχει καμιά σχέση με την σημερινή πραγματικότητα; Ασφαλώς όχι.

Παρόμοιο είναι και το επιχείρημα ότι «είμαστε λαός προσφύγων» άρα πρέπει να συμπεριφερθούμε αναλόγως. Αν όμως λάβουμε υπ’ όψη ότι οι δικοί μας πρόσφυγες κατέφυγαν στην πατρίδα τους, τότε δεν μπορώ να καταλάβω την αναλογία. Θεωρούν πατρίδα τους την Ελλάδα οι εκατοντάδες χιλιάδες Πακιστανών, Αφγανών, Ιρακινών, Αφρικανών που συρρέουν εδώ; Όσο δε αφορά την συμπεριφορά μας, ας θυμηθούμε την προθυμία του μέσου Έλληνα να βοηθήσει με ρούχα, τρόφιμα κ.λπ. τις μάζες των Αλβανών που έφθαναν εδώ και την ανθρώπινη αντιμετώπιση όσων ζητούσαν βοήθεια και δεν το άρπαζαν μόνοι τους. Αργότερα βέβαια άρχισαν τα παρατράγουδα: Οι μεν αετονύχηδες αντιλήφθηκαν τις τεράστιες δυνατότητες εύκολου πλουτισμού από το πάμφθηνο εργατικό δυναμικό, οι δε λαθρομετανάστες άρχισαν να προσκαλούν και τους φίλους τους διαπιστώνοντας ότι αυτή η χώρα είναι τελείως «χύμα», δεν λειτουργεί ουσιαστικά τίποτα και οι «έλεγχοι» είναι υποτυπώδεις ή ξεπερνιούνται «καταλλήλως». Ο παράδεισος των δουλεμπόρων!

Ένας άλλος ευρύτατα διαδεδομένος μύθος είναι αυτός περί πολιτικών προσφύγων, που αγγίζει ευαίσθητες χορδές πολλών. Πρόκειται για μισή αλήθεια και εξωφρενικό ολόκληρο ψέμμα, που χρησιμεύει ως εύκολο εισιτήριο εισόδου. Να το δεχθώ χωρίς κουβέντα για έναν Κούρδο αγωνιστή, για έναν Ιρακινό αντιστασιακό, για έναν Ιρανό ανοικτά αντιφρονούντα. Όλες αυτές οι χιλιάδες λαθρομετανάστες που εισέρχονται στην ελληνική επικράτεια ανήκουν σ’ αυτήν την κατηγορία; Δηλαδή είναι πολιτικοί πρόσφυγες που, όπως αναφέρουν οι διεθνείς συνθήκες, «έχουν δικαιολογημένο φόβο δίωξης λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, κοινωνικής τάξης ή συμμετοχής σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα, έχουν εγκαταλείψει τη χώρα τους και δεν μπορούν ή δεν θέλουν, λόγω του δικαιολογημένου φόβου τους, να επιστρέψουν σ’ αυτήν»; Επιτρέψτε μου να έχω σοβαρές επιφυλάξεις. Μα, θα υποστηρίξουν κάποιοι, στις χώρες τους υπάρχουν απάνθρωπα δικτατορικά καθεστώτα που τους καταπιέζουν. Να με συγχωρούν, αλλά στην μισή Ασία και σχεδόν σε ολόκληρη την Αφρική συμβαίνει το ίδιο. Θα έπρεπε να δεχθούμε λοιπόν κάποιες εκατοντάδες εκατομμύρια πολιτικούς πρόσφυγες στην Ελλάδα; Είναι όμως εφικτό κάτι τέτοιο; Για να μη τρελλαθούμε κιόλας.

Αφήνω τελευταίο ένα ζήτημα που σπάνια μας προβληματίζει. Όπως έχει γίνει γνωστό από δημοσιεύματα, στην πιάτσα των δουλεμπόρων, οι τιμές για «εισαγωγή» από Αλβανία, Βουλγαρία κ.λπ. δηλ. χερσαία μεταφορά, κυμαίνονται από 1000-1500$ το κεφάλι. Για Τουρκία, δηλ. θαλάσσια μεταφορά, οι τιμές ανεβαίνουν στα 2000-2500 ή και 3000-4000$. Υπολογίζω λοιπόν: Για μια θαλάσσια μεταφορά μέσω Τουρκίας, μια 4μελής (συνήθως) η 5μελής οικογένεια πληρώνει μέχρι 20.000$. Αν λάβουμε υπ’ όψη ότι το ετήσιο εισόδημα (από μισθό) στις χώρες αυτές κυμαίνεται στα 1000$ (περίπου 100$ τον μήνα), αυτό σημαίνει ότι με τα χρήματα αυτά θα μπορούσαν να παραμείνουν στην χώρα τους χωρίς να δουλεύουν για 20 χρόνια! Να το θέσω και διαφορετικά: Πως συγκέντρωσαν αυτά τα χρήματα;

Διάβασα πρόσφατα στην «Καθημερινή» ότι: 

«…λαθρομετανάστες από τη Σρι Λάνκα που βρίσκονται στοιβαγμένοι σε πλοιάριο, αραγμένο στην Ινδονησία, έκαναν γνωστό ότι εξετάζουν το ενδεχόμενο να τερματίσουν την απεργία πείνας, αν τους δοθούν διαβεβαιώσεις από τον Επίτροπο Προσφύγων του ΟΗΕ για το μέλλον τους. Οι 254 Ταμίλ πρόσφυγες θέλουν να εγκατασταθούν στην Αυστραλία, αλλά η αυστραλιανή κυβέρνηση αρνείται να τους δεχθεί. Μερικοί απείλησαν να ανατινάξουν τον πλοιάριό τους, μετά την άρνηση της Καμπέρας. Σύμφωνα με δημοσιεύματα τέσσερις δουλέμποροι πληρώθηκαν με τέσσερα εκατομμύρια δολάρια για να μεταφέρουν τους πρόσφυγες στην Αυστραλία. Πληρώθηκαν με 15.000 δολάρια ακόμα και για το κάθε νήπιο...». Το φτωχό μου το μυαλό αδυνατεί να βρει λογική εξήγηση για το πώς μια 4μελής οικογένεια Ταμίλ συγκέντρωσε 60.000$ !!! Οι ερμηνείες δικές σας…

Πολυπολιτισμός και πραγματικότητα

Η συχνά επαναλαμβανόμενη «καραμέλα» περί πολυπολιτισμού και αφομοίωσης των μεταναστών, που ακούγεται πολύ ωραία και ίσως στην θεωρία αποτελεί μια λύση, έχει συγκεκριμένες παρενέργειες και καθίσταται πρακτικά ανέφικτη για δυο βασικούς λόγους: Πρώτον, η διαρκώς διογκούμενη μάζα των μεταναστών καθιστά ανέφικτη και ακυρώνει στην πράξη την όλη διαδικασία και δεύτερον, το πολιτιστικό χάσμα με τα πρόσφατα κύματα λαθρομεταναστών, Μουσουλμάνων στην συντριπτική τους πλειονότητα, είναι τόσο τεράστιο, που ουσιαστικά είναι αγεφύρωτο. Για να πάρουμε μια γεύση, σας παραθέτω αποσπάσματα από ένα άρθρο με τον εύγλωττο τίτλο «Το τζαμί και το ντεκολτέ», όχι κάποιας ακροδεξιάς ή αντιδραστικής εφημερίδας, αλλά από ΤΟ ΒΗΜΑ της Κυριακής (31 Μαΐου 2009), της κατ’ εξοχήν καθεστωτικής και πολυπολιτιστικής εφημερίδας της χώρας:

«…Αυτή τη στιγμή διαβιούν στο Λεκανοπέδιο 700.000 μουσουλμάνοι–αυτό δηλώνει εκπρόσωπός τους. Είναι προφανές ότι ένα τζαμί δεν αρκεί για τους ισλαμιστές, που αυξάνονται και πληθύνονται. Ετησίως αφικνούνται εξ Ανατολών 150.000 άτομα - αυτή είναι η εκτίμηση της αμερικανικής πρεσβείας […]. Μόλις χτιστεί το τζαμί στην Αθήνα, γύρω του θα αναπτυχθεί μουσουλμανική κοινότητα. Είναι λογική η συσπείρωση, γίνεται παντού, όπως στην Αστόρια και στην Τσάιναταουν […]. Ο ισλαμικός φανατισμός εχθρεύεται την καθημερινότητά μας. Αναρωτιόμαστε λοιπόν: σε αυτή τη νέα γειτονιά του τζαμιού, ποια θα είναι η τύχη μιας ανύπαντρης μητέρας; Λιθοβολισμός. Θα μπορεί μια γυναίκα απλά να περπατήσει, φορώντας εξώπλατο και μίνι φούστα; Απαγχονισμός. Τι θα γίνει αν μια παρέα πίνει μπίρες στο παγκάκι; Ραβδισμοί. Και το μείζον: θα επιτρέπονται το κομπολόι, ο χαρταετός, το τραγούδι και όσα καταδικάζουν οι μουλάδες ως αμαρτωλά; Η ισλαμική ηθική είναι γεμάτη κανόνες παράλογους για τους Δυτικούς...

…Προς το παρόν είμαστε το ανάχωμα της Ευρώπης. Τα ανατολικά σύνορα είναι διάτρητα, τα δυτικά απροσπέλαστα. Η Ελλάδα είναι η φάκα των λαθρομεταναστών: όσοι μπαίνουν εγκλωβίζονται. Είναι εντελώς αφελές να πιστεύουμε ότι θα ενσωματωθούν, όταν πρόκειται για μουσουλμάνους. Κατ΄ αρχάς αναφερόμαστε σχεδόν απόλυτα σε ανδρικό πληθυσμό. Τι θα κάνουν, θα νυμφευτούν μισό εκατομμύριο ντόπιες χωρίς να τους φορέσουν μπούρκα; Όχι, δεν υπάρχει τέτοια πιθανότητα: ο μουσουλμάνος που καταφθάνει από τα ασιατικά βάθη νιώθει περιφρόνηση για όποια δείχνει το γόνυ, τον αγκώνα ή τον αφαλό με πίρσινγκ. Θέλει παρθενία, βλέμμα χαμηλό και από τη μαντίλα να μην ξεφεύγει τούφα. Η μέση σόλο Ελληνίδα δεν τηρεί τις προδιαγραφές. Ως πρόσφατα καταγράφηκαν ασήμαντες εκδηλώσεις διαφωνίας για το κοινό ήθος. Για όσους δεν το έχουν προσέξει, κάποιες διαφημίσεις στο κέντρο της Αθήνας καταστρέφονται. Όποια αφίσα δείχνει ακάλυπτα σώματα, μουντζουρώνεται με σχόλια στα αραβικά. Ρωτήστε γυναίκες οδηγούς για επιπλήξεις που τυχόν έχουν ακούσει στα φανάρια επειδή καπνίζουν ή κάνουν κάτι άλλο, αξιόποινο κατά τη σαρία. […] Με τον ιερό αγώνα που ξεκίνησε από το πατημένο Κοράνι, θα δούμε κι άλλα. Για όσους υποστηρίξουν ότι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν επιβλήθηκε ισλαμικός νόμος, παρά την παρουσία μουσουλμάνων, ας υπογραμμίσουμε τις συνθήκες. Στην Ελλάδα έρχονται πολλοί μαζεμένοι, στα ξαφνικά. Τόσος κόσμος, σε τόσο μικρό διάστημα, δεν απορροφάται. Απλά γιγαντώνεται ένα ξένο σώμα που εχθρεύεται τον δυτικό πολιτισμό…» 

(σ.σ. Οι επισημάνσεις δικές μου).

Κρατική πολιτική: Πώς είπατε;

Ποια ήταν η πολιτική του ελλαδικού κράτους όλα αυτά τα χρόνια; Η κατασκευή κέντρων υποδοχής μεταναστών, όπως π.χ. στην Λακωνία (!), ώστε να απορροφήσουμε τα κονδύλια! Παράλληλα, την ίδια χρονική στιγμή, τα νησιά του Αιγαίου στέναζαν κυριολεκτικά από τους απειράριθμους λαθρομετανάστες που στοιβάζονταν σε παραπήγματα κάτω από απαράδεκτες συνθήκες. Χρειάστηκε να ανέβουν τα ποσοστά του ΛΑΟΣ στις εκλογές για να αρχίσουν κάποιοι να ασχολούνται με το θέμα.

Ειδικότερα επί κυβερνήσεως Ν.Δ.:

1) Η εισροή των παρανόμων μεταναστών στην χώρα μας έφθασε σε επίπεδα-ρεκόρ, καθώς ο αριθμός των συλληφθέντων για παράνομη είσοδο ή παραμονή στην χώρα, ήταν ο υψηλότερος της τελευταίας επταετίας

2) Σύμφωνα με στοιχεία της FRONTEX, κατά το 2008 οι συλληφθέντες για παράνομη είσοδο ή παραμονή στην Ελλάδα αποτελούσαν σχεδόν το εν τέταρτον (24,54%) του συνόλου των συλληφθέντων παρανόμων μεταναστών σε όλη την ΕΕ

3) Στις 23 Μαΐου 2009 έλαβε χώρα στο κέντρο της Αθήνας το πρώτο επεισόδιο «σύγκρουσης πολιτισμών» επί ελληνικού εδάφους με τις ταραχές που ξέσπασαν μεταξύ εκατοντάδων μουσουλμάνων μεταναστών και δυνάμεων της Αστυνομίας με αφορμή την – σκόπιμη ή μη – βεβήλωση του Κορανίου (η οποία τελικώς αποδείχθηκε απάτη)

4) Η κατάσταση έφθασε σε τέτοιο σημείο ώστε ο ίδιος ο επίτροπος της ΕΕ σε θέματα Δικαιοσύνης και Ασφάλειας Ζακ Μπαρό να επισημάνει ότι «η μαζική παρουσία λαθρομεταναστών και προσφύγων μπορεί να αποσταθεροποιήσει χώρες όπως η Ελλάδα».

Γενικώς κατά τα έτη διακυβέρνησης από την ΝΔ (2004-2009) το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης διογκώθηκε, καθώς από τους 45.000 συλληφθέντες για παράνομη είσοδο ή παραμονή στην χώρα το 2004, φθάσαμε στους 146.000 το 2008.

Δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ την αποστροφή μου όταν αντίκρισα στις τηλεοπτικές οθόνες την βραδιά που κάηκε το κέντρο της Αθήνας και καταστράφηκαν περιουσίες εκατοντάδων πολιτών, εκείνον τον ανεκδιήγητο πολιτικάντη, τον τότε Υπουργό Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης (τρομάρα μας!) Προκόπη Παυλόπουλο να προσπαθεί να ψελλίσει κάποιες δικαιολογίες και ασυναρτησίες σαν βρεγμένη γάτα. Ήταν ο ίδιος κύριος, ο οποίος ενάμιση χρόνο πριν, στην εκπομπή του «Αντέννα» στις 13-5-07, με ιδιαίτερη έπαρση και στόμφο δήλωνε τα εξής: 

«…Η Ελλάδα και από τον πολιτισμό της και την δημοκρατία της γνωρίζετε ότι έχει μια άλλη παράδοση σε θέματα μεταναστών, γι’ αυτό και δεν είχαμε και δεν πιστεύω ότι θα έχουμε τέτοιου είδους προβλήματα.

Παρουσιαστής: Δεν θα πείτε δηλαδή ποτέ στους μετανάστες σε όποιον αρέσει η Ελλάδα και σε όποιον δεν αρέσει, ιδού η έξοδος.

–Εγώ έχω πει κάτι και το επαναλαμβάνω: Ευχαριστώ εκείνους που επιλέγουν την Ελλάδα, για να ζήσουν μαζί μας […]

–Μα δεν είναι όλοι το ίδιο κε Υπουργέ. Υπάρχουν και κάποιοι που δημιουργούν προβλήματα.

–Εκείνοι που δημιουργούν προβλήματα δεν είναι μόνον οι μετανάστες…».

Ο ερχομός τώρα του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία είναι περισσότερο από βέβαιο ότι όχι μόνον δεν θα επιλύσει κανένα πρόβλημα, αλλά αντίθετα θα δημιουργήσει περισσότερα. Οι προγραμματικές δηλώσεις στην Βουλή και η συζήτηση που ακολούθησε, αποκάλυψαν τις προθέσεις του: Πλήρης νομιμοποίηση όλων των μεταναστών, δικαίωμα ψήφου (που το αρνήθηκε στους Έλληνες του Εξωτερικού) αρχικά στις δημοτικές εκλογές και μετά βλέπουμε, κατάργηση του Νόμου που αντιμετωπίζει ως αδίκημα την παράνομη είσοδο στην χώρα. Περίφημα…

Σημείωση

Στις 22/12/2009 υπήρξε μια ανακοίνωση που "θάφτηκε" κατεπειγόντως εν όψη των αποφάσεων της Κυβέρνησης του ΓΑΠ για το μεταναστευτικό. Αναρτήθηκε στο in.gr και στην συνέχεια "εξαφανίστηκε". Αντιγράφω από το http://armyalert.blogspot.com/2009/12/blog-post_865.html :

Ο κακοποιός με το σχισμένο Κοράνιο και η αλητεία των ΜΜΕ

Σήμερα, το δήθεν θύμα με τις σχισμένη σελίδα του Κορανίου (που δεν ήταν κοράνι) συλλαμβάνεται ως το ηγετικό στέλεχος συμμορίας βιαστών!!! Και η παρακρατική συμμορία των ΜΜΕ και των «αντιρατσιστών» έχει καταπιεί τη γλώσσα της.

Η αντίδραση της κοινωνίας

Και τι λέει ο ελληνικός λαός για όλα αυτά; Ως συνήθως, προβλήματα για τον μέσο νεοέλληνα είναι μόνον αυτά που του χτυπάν την πόρτα. Έτσι συνέβη π.χ. στον Άγιο Παντελεήμονα, στην Πάτρα και έτσι θα συμβαίνει από εδώ και πέρα. Το αξιοσημείωτο πάντως είναι ότι στις επιτροπές συμμετείχαν, αν δεν πρωτοστατούσαν, οι μετανάστες του πρώτου κύματος, Ρώσσοι, Αλβανοί, Βούλγαροι, Ουκρανοί κ.λπ.!

Η ερμηνεία του φαινομένου είναι προφανής, αλλά και τα επίσημα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι: «…Σε πρόσφατη έρευνα του Ι.ΜΕ.ΠΟ. (Ινστιτούτου Μεταναστευτικής Πολιτικής) αναφέρεται ότι μια νέα άφιξη 200.000 νέων μεταναστών –νόμιμων ή παράνομων– θα ωθούσε το Α.Ε.Π. τουλάχιστον σε μια αύξηση 0,7%! Επισημαίνεται όμως ότι η είσοδος ενός τέτοιου αριθμού μεταναστών θα μειώσει τους πραγματικούς μισθούς των Ελλήνων εργατών μέχρι και 2,5% και ότι οι μετανάστες, που είναι ήδη οι χαμηλότερα αμειβόμενοι, θα δεχόντουσαν ισχυρότερο πλήγμα από αυτή την εισροή, με μείωση των πραγματικών μισθών τους μέχρι και 58%! Αυτός είναι άλλωστε ο βασικός λόγος που οι λίγο -πολύ «ενσωματωμένοι» μετανάστες της δεκαετίας του ’90 εναντιώνονται ήδη στη συνεχιζόμενη αθρόα μετανάστευση, κυρίως από την Ασία και την Αφρική…» (βλ. Β. Στοϊλόπουλος ό.π. υποσημ 9, οι επισημάνσεις δικές μου)

Στις αγροτικές περιοχές βέβαια ούτε συζήτηση. Θυμάμαι πριν από χρόνια στην περιοχή μου, κατ’ εξοχήν αγροτικό Νομό, ξεσηκώθηκαν και οι πέτρες όταν κυκλοφόρησε η φήμη ότι θα αρχίσουν οργανωμένες απελάσεις λαθρομεταναστών. Όλη αυτή η αναστάτωση είχε και ένα καλό: Άρχισε να γίνεται οργανωμένη εισαγωγή εργαζομένων στην ύπαιθρο μέσα από αρκετά σφιχτές διαδικασίες. Από τότε η κατάσταση έχει σχετικά εξομαλυνθεί. Κάποιοι ξένοι έχουν εγκατασταθεί μόνιμα (κυρίως Αλβανοί) και εργάζονται κανονικά, με πλήρες μεροκάματο, με ασφάλιση (αρκετοί) και έχουν σχεδόν ενσωματωθεί στις τοπικές κοινωνίες. Η εγκληματικότητα έχει επανέλθει σχεδόν σε κανονικά επίπεδα και εφ’ όσον δεν υπάρξουν νέα κύματα λαθρομεταναστών πιστεύω ότι δεν θα υπάρξουν άλλα προβλήματα.

Στις μεγαλουπόλεις όμως τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά, διότι οι εισροές συνεχίζονται αμείωτες και δυστυχώς οι επίσημοι οργανισμοί και τα Ινστιτούτα υποβοηθούν αυτήν την κατάσταση. Επικαλούμαι και πάλι στοιχεία από το άρθρο του Β.Σ. (ό.π.): 

«…Μέσα σε ένα άκρως «φιλομεταναστευτικό» πλαίσιο κινείται και κάθε «επιστημονική έρευνα» των σχετικών κρατικοδίαιτων ΜΚΟ και μεταναστευτικών ιδρυμάτων που γίνεται στην Ελλάδα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι το ΙΜΕΠΟ, που τυχαίνει να είναι και σύμβουλος της ελληνικής κυβέρνησης, και το Κέντρο Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων (ΚΕΜΟ) […] Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, η οποία σε σύμπραξη με το Κέντρο Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων (ΚΕΜΟ) και σε συνεργασία με τον Συνήγορο του Πολίτη και το Ελληνικό Φόρουμ Μεταναστών λειτουργεί για την περίοδο 2007-2010 ως Εθνικό Εστιακό Κέντρο για τον Ρατσισμό και την Ξενοφοβία στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού δικτύου RAXEN, το οποίο διευθύνεται από τον Οργανισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα Θεμελιώδη Δικαιώματα. Ενδεικτικό της κατάστασης είναι ότι τα πρόσωπα που στελεχώνουν ή στηρίζουν τους εν λόγω φορείς είναι οι ίδιοι που πρωτοστατούν σε ό,τι σχετίζεται με τον εγχώριο εθνομηδενισμό…».

Τέλος, εμφανίσθηκε επί τέλους και ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών μετά από όλο αυτό το «πανηγύρι» και τον Ιούνιο του 2009 κατέθεσε τις προτάσεις του, οι οποίες ομολογώ ότι ήσαν εύστοχες και συγκροτημένες. Βέβαια με προβλημάτισε, για ευνοήτους λόγους, μια παράγραφος που ζητούσε «Δυνατότητα εκπροσώπησης των αλλοδαπών από πληρεξούσιο δικηγόρο με ή χωρίς την συμπαράσταση του αλλοδαπού». Να κάνουμε δηλαδή και την δουλειά μας.

Μια και αναφέρθηκα σε Δικηγόρους κρίνω ότι πρέπει να αναφερθώ και στο άρθρο του Δικηγόρου και Συνεργάτη Διεθνών Οργανισμών για θέματα Προσφύγων κου Ν. Κ., που δημοσιεύθηκε στο προηγούμενο τεύχος (Αύγουστος-Σεπτέμβριος τ. 76) του «Άρδην», το οποίο θεωρώ ως χαρακτηριστικό δείγμα σύγχυσης και ίσως σχιζοφρένειας, που καταλαμβάνει ορισμένους όταν ασχολούνται με τέτοια θέματα.

Και για να γίνω σαφέστερος, ο κ. Ν.Κ. υποστηρίζει στην αρχή του κειμένου του τα παρακάτω:

«…Εκτός από τη φύλαξη, προφανώς απαιτούνται και απελάσεις προσφάτως αφιχθέντων παράνομων μεταναστών που έχουν αποκλειστικά οικονομικά κίνητρα, όσο επιτακτικά και να είναι ενδεχομένως αυτά, γιατί, στις παρούσες συνθήκες, δύσκολα θα μπορούσαν να δοθούν λύσεις στη φτώχεια τους, που να μην συνεπάγονται δραστηριότητες που να αντιστρατεύονται την κοινωνική ειρήνη και συνοχή…».

Λίγο σειρές όμως παρακάτω ισχυρίζεται ότι:

«…Σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να απελαθεί ούτε ένας πρόσφυγας. Μείωση του αριθμού των παράνομων μεταναστών δεν σημαίνει ότι πρέπει να απελαύνονται πρόσφυγες, ούτε ότι αδυνατούμε να υποδεχτούμε καινούργιους πραγματικούς πρόσφυγες…».

Και συνεχίζει:

«…Δυστυχώς, στη χώρα μας, λόγω της ανεπάρκειας του κρατικού μηχανισμού και της έλλειψης μιας σοβαρής μεταναστευτικής πολιτικής, […] έχουμε το φαινόμενο να συνεχίζουν να εγκαθίστανται ανεξέλεγκτα στη χώρα χιλιάδες νέοι οικονομικοί μετανάστες από την Αλβανία, το Πακιστάν και την Αίγυπτο, ενώ καθημερινά απελαύνονται νομίμως, ή και παρανόμως, δεκάδες διωκόμενοι πρόσφυγες από την Τουρκία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Σομαλία, που θα έπρεπε να προστατεύσουμε, όχι μόνο για λόγους ευθιξίας, ήθους και της νομικής μας υποχρέωσης, αλλά και για λόγους εθνικού συμφέροντος…» (σ.σ. Οι επισημάνσεις δικές μου).

Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω! Ενώ στο πρώτο μέρος του άρθρου αναπτύσσει έναν απόλυτα αποδεκτό προβληματισμό με λογικότατες προτάσεις, ξαφνικά μεταμορφώνεται σε κο Χάϊντ, καταλαμβανόμενος πιθανόν από φιλο-παγκοσμιοποιητικές ιδεοληψίες και ανάλογες αγκυλώσεις πολιτικής ορθότητας, επικαλούμενος μισές αλήθειες στις οποίες αναφέρθηκα παραπάνω (θεσμός του ασύλου, προσφυγική καταγωγή και εμπειρία μεγάλου ποσοστού του ελληνικού πληθυσμού). Εκείνο όμως που πραγματικά δεν μπόρεσα να κατανοήσω είναι οι λόγοι εθνικού συμφέροντος για τους οποίους θα έπρεπε να προστατεύουμε οικονομικούς μετανάστες από το Ιράκ (ίσως για να μη δημιουργούν προβλήματα στις αμερικάνικες κατοχικές δυνάμεις ή στην εκεί κυβέρνηση Κουΐσλιγκ), το Αφγανιστάν (πιθανόν για να μη κάνουν επιθέσεις στους εκεί Έλληνες στρατιωτικούς) και από την Σομαλία (προφανώς για να αποφεύγουν οι Σομαλοί πειρατές να ληστεύουν ελληνικά πλοία)!!!

Επίλογος

Νομίζω ότι θα μπορούσα να αναφερθώ σε πολλά ακόμα με κίνδυνο να γίνω τελικά κουραστικός. Το θέμα προφανώς δεν εξαντλείται σε μερικές σελίδες. Τι προτείνω λοιπόν; Αυτό που προτείνει και ο Νόαμ Τσόμσκυ στην προαναφερθείσα συνέντευξή του: «...Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα [της λαθρομετανάστευσης] στη ρίζα του είναι να βελτιωθούν οι υποδομές, οι μισθοί και το βιοτικό επίπεδο στις χώρες από όπου έρχονται οι μετανάστες. Τα κόμματα του κατεστημένου και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που τα ελέγχουν δεν πιστεύουν και δεν θέλουν, κατά βάση, να αντιμετωπίσουν τη λαθρομετανάστευση. Στην πραγματικότητα, τους συμφέρει να έρχεται ο μετανάστης σαν κυνηγημένο ζώο, έτοιμος να δεχτεί οποιαδήποτε δουλειά με εξευτελιστικούς όρους και να μη διεκδικεί τίποτα, καθώς θα φοβάται ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να απελαθεί. Παράλληλα, εκφοβίζουν τον Αμερικανό εργαζόμενο ότι μπορεί να απολυθεί και να προσληφθεί στη θέση του ο φτηνός, πειθαρχικός μετανάστης. Τι καλύτερο για τις επιχειρηματικές ελίτ από μια τρομαγμένη εργατική τάξη, από μια τρομαγμένη κοινωνία;

Ο μέχρι πρότινος διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας, Άλαν Γκρίνσπαν, επί των ημερών του οποίου η αμερικανική οικονομία εξελίχθηκε με τον πιο ολέθριο τρόπο για τη μη προνομιούχο πλειοψηφία, το είπε εντελώς καθαρά ότι το μεγαλύτερο επίτευγμα ήταν η διάχυση της ανασφάλειας, που αναγκάζει τους εργαζόμενους να είναι πιο αποδοτικοί, κάτι «πολύ υγιές» για την οικονομία. Αυτή είναι η φιλοσοφία της «ευέλικτης» απασχόλησης, των αναλώσιμων εργαζομένων...».

Επειδή όμως δεν είμαστε παγκόσμια υπερδύναμη ώστε να μπορούμε να βελτιώσουμε την κατάσταση στις χώρες αφετηρίας των λαθρομεταναστών, καλό θα ήταν να δούμε πώς θα βελτιώσουμε την κατάσταση στην χώρα μας. Ίσως, παίρνοντας κάποια μέτρα επειγόντως, να μπορέσουμε να παραδώσουμε αυτήν την χώρα στην επόμενη γενιά. Αν όχι, τότε οι επόμενες γενιές κατοίκων αυτής της χώρας θα μπορούν να απολαμβάνουν το πρωϊνό ξύπνημα με την φωνή του μουεζίνη, να παρακολουθούν με ενδιαφέρον από την τηλεόραση επιθέσεις Σομαλών πειρατών σε οχηματαγωγά της γραμμής Πειραιάς-Ηράκλειο ή να οχυρώνονται στα σπίτια τους για να αποφύγουν μια ακόμα επίθεση Αφγανών Ταλιμπάν στην γειτονιά τους.

Δυστυχώς οι κυρίαρχες τάξεις στην χώρα μας δεν φαίνεται να ανησυχούν και για δικούς τους λόγους προτιμούν να δέχονται τον ορισμό της μετανάστευσης που δίνει η αμερικάνικη Wikipedia:

«…The modern concept of immigration is related to the development of nation-states and nationality law and/or citizenship law. Citizenship in a nation-state confers an inalienable right of residence in that state, but residency of non-citizens is subject to conditions set by immigration law. The emergence of modern nation-states made immigration a political issue: by imagining its populations, in violation of multi-ethnic, multi-'racial', multi-cultural realities 'on the ground', as homogenous blocks, constituting a nation defined by shared, single ethnicity, 'race' and/or culture…».

[…Η σύγχρονη έννοια της μετανάστευσης σχετίζεται με την ανάπτυξη/εξέλιξη των εθνικών κρατών, της νομοθεσίας για την εθνικότητα και/ή την νομοθεσία για την υπηκοότητα. Η υπηκοότητα στο εθνικό κράτος παραχωρεί το αναπαλλοτρίωτο δικαίωμα της διαμονής στο κράτος αυτό, αλλά η παραμονή των μη-υπηκόων υπόκειται σε όρους που καθορίζονται από τον Νόμο περί μετανάστευσης. Η ανάδυση των συγχρόνων εθνικών κρατών μετατρέπει την μετανάστευση σε πολιτικό ζήτημα: Με το να φαντασιώνουν τους πληθυσμούς τους, κατά παράβαση των πολυεθνικών, πολυφυλετικών και πολυπολιτισμικών πραγματικοτήτων «επί του εδάφους», ως ομογενή σύνολα, τα οποία συνιστούν το έθνος, που καθορίζεται από την κοινή, μοναδική εθνικότητα, φυλή και/ή πολιτισμό…]

Δ.Ε.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Μεταναστευτικό (17)

Μεταναστευτικό ή η κλινική σχιζοφρένεια 

της «Αριστεράς των Δικαιωμάτων»

Με δηλώσεις του τύπου «οι πρόσφυγες λιάζονται στα πάρκα» και άλλες τέτοιες γελοιότητες που θυμίζουν αίσχιστου είδους λατινοαμερικάνικη δικτατορία, η «αριστερά των δικαιωμάτων» νομίζει πως μπορεί να διαχειριστεί το μεταναστευτικό ζήτημα της χώρας, την στιγμή μάλιστα που αυτό διολισθαίνει σε ανθρωπιστική κρίση.

Γι’ αυτό και η πραγματικότητα τους εκδικείται αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι όλα αυτά τα κροκοδείλια δάκρυα που έχυναν και όλες αυτές οι υποκριτικές ανθρωπιστικές κορώνες που έβγαζαν γύρω από το μεταναστευτικό ζήτημα, ήταν για… ιδεολογική αυτο-επιβεβαίωση και ουδεμία σχέση δεν είχαν με το ίδιο το πρόβλημα.

Γι’ αυτό και τώρα, η «γραμμή» τους, μια ανθρωπιστική μετάλλαξη του νεοφιλελεύθερου Laissez faire, laissez passer αποδεικνύεται στην πράξη εφιαλτική τόσο για την ελληνική κοινωνία όσο και για τους ίδιους τους πρόσφυγες.

Τι θα μπορούσε να γίνει, όμως, επί της ουσίας;

Κατ’ αρχάς, το μεταναστευτικό ζήτημα εξελίσσεται στην χώρα μας εδώ και είκοσι χρόνια, και θα πρέπει να αξιοποιήσουμε θετικά τις εμπειρίες που παράγει.

Πρώτον, σε μεγάλο βαθμό, το ζήτημα κατέληξε σε αδιέξοδο επειδή ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας το χρησιμοποίησε ως όπλο στο πλαίσιο της παρατεταμένης εμφύλιας πολιτισμικής σύγκρουσης για το περιεχόμενο της ταυτότητάς μας.

Ανεξάρτητα από το τι ήθελαν οι ίδιοι, ή ίσως και ενάντια στην βούλησή τους, οι εθνομηδενιστές χρησιμοποίησαν τους μετανάστες στο πλαίσιο μιας ευρύτερης εκστρατείας αποδόμησης της ιστορικής ταυτότητας της χώρας. Μόνο οι αντίφα τόλμησαν να το γράψουν στους τοίχους, αλλά όλες οι συνιστώσες αυτής της πτέρυγας το εννοούσαν: «Έλληνες σκάστε!». Εξάλλου, όλοι οι πολιτικοποιημένοι μετανάστες, ανεξαρτήτως τοποθετήσεων, αντιλαμβάνονται πολύ καλά πως στο πλαίσιο αυτού του ψευδο-αντιρατσιστικού λόγου και πρακτικής οι ίδιοι πάντοτε ενέχουν θέση και ρόλο παθητικού αντικειμένου-αποδέκτη της μεγαλοθυμίας των «ευεργετών» τους.

[...]

Το αποτέλεσμα είναι ότι το αδιέξοδο εντείνεται, την ίδια στιγμή που η δημόσια συζήτηση εστιάζει πάνω σε αυτού με όρους εκατέρωθεν υστερίας –δημιουργείται δηλαδή μια εκρηκτική συνταγή που αν μη τι άλλο εγγυάται πως το ζήτημα δεν θα αντιμετωπιστεί ποτέ!

Δεύτερον, θα πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει μεταναστευτικό γενικά. Υπήρξαν δύο ρεύματα μετανάστευσης προς την ελληνική κοινωνία, και τώρα εξελίσσεται ένα τρίτο. Το πρώτο, με ανθρώπους προερχόμενους κύρια από τα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη λίγο ως πολύ ενσωματώθηκε στην ελληνική κοινωνία. Ή την εγκατέλειψε λόγω της κρίσης.

Ουσιαστικά το πρόβλημα προκύπτει από τα άλλα δύο κύματα μετανάστευσης προς την χώρα μας, τα οποία προέρχονται από την Μέση Ανατολή, την Κεντρική Ασία και την Αφρική. Το πρόβλημα έχει δύο διαστάσεις που διαπλέκονται στενά μαζί τους. Κατ’ αρχάς, η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να απορροφήσει κι άλλους μετανάστες –κι ύστερα υπάρχει και πολιτιστικό χάσμα που αποτρέπει την ενσωμάτωση αυτών των ανθρώπων στην κοινωνία μας. Ας έχουμε επίγνωση, ότι πλέον η Ελλάδα βάλλεται άμεσα από την πολιτική της Δύσης σε αυτές τις περιοχές, καθώς οι επεμβάσεις και η αποδόμηση κρατών δημιουργεί ταχύτατα μεταναστευτικά ρεύματα προς την χώρα μας. Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν έγινε το 2001, και ήδη από το 2005 άρχισε να πυκνώνουν οι αφίξεις μεταναστών από την χώρα –για να μην μιλήσουμε για την ταχύτητα που δημιουργούνται μεταναστευτικά ρεύματα από την Συρία.

Αυτά τα στοιχεία, συνεπικουρούμενα από τον χαοτικό χαρακτήρα εξέλιξης αυτών των ρευμάτων και τον επίσης χαοτικό χαρακτήρα της κρατικής πολιτικής δημιούργησαν και δημιουργούν διαρκείς, καθημερινές μικροσυγκρούσεις, ένα τεράστιο αρνητικό δυναμικό το οποίο δυναμιτίζει την εθνική συνοχή, την κοινωνική συνοχή, την λειτουργία της δημοκρατίας –αλλά αποτελεί πρωταρχικό λόγο διολίσθησης των ξενοφοβικών συναισθημάτων σε ρατσισμό. Είναι το πολιτιστικό χάσμα και η ανεξέλεγκτη μετανάστευση που παράγει αυτά τα φαινόμενα, και όχι το αντίθετο όπως ισχυρίζεται η αριστερά των δικαιωμάτων.

Τρίτον. Ο πολυπολιτισμός έχει αποτύχει σε όλον τον κόσμο. Λειτουργούσε (και λειτουργεί, γονατιστός, με το μαχαίρι του Τζιχάντι Τζον στο λαρύγγι) μόνον ως «ιστορικός πολυπολιτισμός» στην Συρία και τον Λίβανο, και λειτούργησε στα «έθνη εποίκων» (ΗΠΑ-Αυστραλία) επειδή έγινε γενοκτονία των ιθαγενών, και μόνο όταν τα μεταναστευτικά ρεύματα σταμάτησαν και υπήρξαν κάποιες δεκαετίες όπου συντελέστηκε ο εξαμερικανισμός των προηγουμένων. Κατά τα άλλα ο πολυπολιτισμός κλονίζεται από την διπλή, ταυτόχρονη υπονόμευση που του ασκεί ο ισλαμικός ολοκληρωτισμός και ο δυτικός μηδενισμός.

Από αυτά τα συμπεράσματα προκύπτει μια «μεγάλη εικόνα». Στην Ελλάδα μεταναστευτικό και δημογραφικό οδηγούν μαθηματικά στην λιβανοποίηση της κοινωνίας. Αν τα πράγματα συνεχιστούν έτσι όπως τώρα κατά τις επόμενες δεκαετίες, η Ελλάδα του 2050 θα είναι μια κοινωνία πολιτισμικά και κοινωνικά κατακερματισμένη, όπου θα βασιλεύει ο φατριασμός και ο πόλεμος των πολιτισμών. Το να νομίζει κανείς ότι μπορεί να στηθεί δημοκρατία, κοινωνική προκοπή και δικαιοσύνη μέσα σε τέτοιο περιβάλλον, ισοδυναμεί με απόλυτη παράνοια.

Αντιστοίχως, από την μεγάλη εικόνα προκύπτουν και οι προσανατολισμοί στους οποίους μπορούμε να κινηθούμε ως κοινωνία:

Πρώτον. Προϋπόθεση για οποιαδήποτε μεταναστευτική πολιτική είναι η ανάσχεση των μεταναστευτικών ρευμάτων. Γιατί η επισώρευσή τους εγκαθιδρύει στην ελληνική κοινωνία εστίες απόλυτης προσωρινότητας και χάους που υπονομεύουν οποιαδήποτε μεταναστευτική πολιτική. Άρα, οι πρόσφυγες θα πρέπει να προωθηθούν προς την Ευρώπη, ή να μεριμνήσει ο ΟΗΕ για την δημοκρατική κατανομή τους, τα δουλεμπορικά κυκλώματα θα πρέπει να παταχθούν, η Τουρκία που τους δίνει σχεδόν… κρατική κάλυψη (το ομολογούν οι ίδιοι οι Τούρκοι ακαδημαϊκοί πλέον) θα πρέπει να καταγγελθεί και να της επιβληθούν κυρώσεις. Στο ίδιο μήκος κύματος, οι παράνομοι μετανάστες θα πρέπει να επαναπροωθούνται στο πλαίσιο μιας συλλογικής πολιτικής κρατών που θα συνδυάζει επαναπατρισμούς και συγκεκριμένη αναπτυξιακή βοήθεια (όχι μόνο χρήματα, αλλά δημιουργία δομών).

Δεύτερον. Θα πρέπει να υπάρξει ολόκληρη πολιτική ενσωμάτωσης των μεταναστών που επιθυμούν να ταυτίσουν την μοίρα τους με την μοίρα της ελληνικής κοινωνίας. Πρέπει να θεσπιστεί υποχρεωτική εκμάθηση ελληνικών, που να αποτελεί και όχημα για την ένταξη των μεταναστών στην αγορά εργασίας. Επίσης, πρέπει να υπάρξει ένα αδιαπραγμάτευτο μίνιμουμ πολιτιστικής ομοιογένειας –τα κοινά συμφωνηθέντα υπονοούμενα του Σεφέρη. Και η διαφορετικότητα να εκδηλώνεται από εκεί και πέρα. Αυτό καταφανώς, έρχεται σε αντίθεση με τις μαζικότερες, και πιο ισχυρές σήμερα τάσεις του ισλαμισμού –εντούτοις θα πρέπει να αποφασίσουμε ως κοινωνία αν θα επιτρέψουμε να γυρίσουμε πίσω στην Τουρκοκρατία, όταν ένα μέρος των κατοίκων του ελληνικού χώρου είχε μονολιθική θρησκευτική συνείδηση. Ούτως ή άλλως, η κοινωνική συνύπαρξη και ο πολιτιστικός συγκρητισμός σφυρηλατείται μέσα από την όσμωση όμορων ή συγγενών ταυτοτήτων, εξ ίσου «ανοιχτών».

Τρίτον. Η ένταξη στην ελληνική αγορά εργασίας θα πρέπει να γίνει υπό έλεγχο, για να μην φτιάξουμε/επεκτείνουμε άτυπες ‘ειδικές οικονομικές ζώνες’, που δημιουργούν ένα ευρύτερο κλίμα συμπίεσης των μισθών προς τα κάτω, και εκτεταμένης προλεταριοποίησης. Γενικά, το κράτος πρέπει να καθοδηγήσει την ένταξη των μεταναστών, και να μην την εγκαταλείψει στην αόρατη χείρα της αγοράς. Οι μετανάστες θα πρέπει να διαχυθούν εντός του ελληνικού πληθυσμού, και να αποτραπεί η δημιουργία γκέτο και χωροταξικών διαχωρισμών. Το πάθημα του Αγίου Παντελεήμονα θα πρέπει απ’ όλες τις απόψεις να γίνει μάθημα στο ελληνικό κράτος. Προς το παρόν, βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ διαπράττει τα ίδια λάθη που διέπραξε ως πολιτική δύναμη του 5% σε εκείνη την γειτονιά σε…. κυβερνητικό-πανεθνικό επίπεδο!

Τέταρτον. Προϋπόθεση για την επιτυχία μιας συνετής, δημοκρατικής μεταναστευτικής πολιτικής είναι η δημογραφική ανασυγκρότηση της χώρας, και η αναστροφή της φυγής των νεώτερων γενεών από την χώρα. Ειδάλλως, κάθε συζήτηση δεν έχει απολύτως καμία βάση. Ακόμα και το συνταξιοδοτικό, στο οποίο αρέσκεται να αναφέρεται αυτή η «αριστερά των δικαιωμάτων», δεν μπορεί να ‘σωθεί’ από τους μετανάστες όταν το κύριο κομμάτι της κοινωνίας φθίνει δημογραφικά και γερνάει ταχύτατα. Εκτός αν τα μεταναστευτικά ρεύματα έχουν γεωμετρική κλιμάκωση και γίνει εκτεταμένη υποκατάσταση των Ελλήνων εργαζόμενων από αλλοδαπούς ώστε να πάψει η φθίνουσα δημογραφία των Ελλήνων να επηρεάζει το όλο σύστημα. Τότε όμως δεν θα μιλάμε για χώρα, αλλά για χώρο.

Τέλος, πρέπει να έχουμε επίγνωση ότι όσοι σπεκουλάρουν πάνω στο μεταναστευτικό εξαπολύοντας ιερεμιάδες για τον ρατσισμό που θεριεύει ή θα θεριέψει αναφέρονται σε μια μόνο πτυχή ενός μέλλοντος που θα προκύψει πολύ γρήγορα αν δεν υπάρξει συστηματική, συνολική πολιτική. Αυτό που διακυβεύεται είναι η εισαγωγή των εκτεταμένων πολιτισμικών συγκρούσεων που σοβούν στην Μέση Ανατολή, την Κεντρική Ασία και την Αφρική, στην μικρή ελληνική κοινωνία, γεγονός που θα την συνθλίψει από κάθε άποψη. Το γεγονός ότι η «αριστερά των δικαιωμάτων» δεν αντιλαμβάνεται αυτό το πράγμα σημαίνει πολύ απλά ότι διακατέχεται από σχιζοφρένεια, με την κλινική κυριολεξία του όρου. Πουθενά αλλού δεν μπορεί να αποδοθεί τέτοια διάσταση απόψεων, εκεί που μια ολόκληρη χώρα να βιώνει ανθρωπιστική κρίση, η αρμόδια υπουργός να βλέπει… πρόσφυγες που λιάζονται στις πλατείες.

* Η λέξη «λιβανοποίηση» («libanisation»), σημαίνει την «διαδικασία διαμελισμού ενός κράτους ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης εθνικών κοινοτήτων».

Γ.Ρ.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Μεταναστευτικό (16)

Απίστευτο Θράσος!

«Η Ευρώπη χρειάζεται περισσότερους μετανάστες»

Δήλωση (10-5-2010) του ύπατου αρμοστή του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, Αντόνιο Γκουτέρρες, που δεν πρέπει να ξεχνάμε.

ΚΕΜΕΘΑ

«Η Ευρώπη χρειάζεται περισσότερους μετανάστες», σύμφωνα με τον ύπατο αρμοστή του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) για τους Πρόσφυγες Αντόνιο Γκουτέρρες, η θητεία του οποίου ανανεώθηκε πρόσφατα από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της ιστοσελίδας της DeutscheWelle («ΝΒ»), ο Πορτογάλος πολιτικός διατύπωσε την εκτίμησή του αυτή στη Γενεύη, παρουσιάζοντας τις προτεραιότητές του για τα επόμενα πέντε χρόνια. Αναφερόμενος στα όσα ζητούν τα Ηνωμένα Έθνη να κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση στο θέμα των προσφύγων, ο ύπατος αρμοστής επισήμανε πως ήδη ορισμένοι κλάδοι, όπως αυτός της υγείας, εξαρτώνται άμεσα από τους μετανάστες και τόνισε: «Μια ήπειρος με 1,3 έως 1,5 γεννήσεις ανά μητέρα –στις περισσότερες χώρες– δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς μετανάστευση. Μια ήπειρος με πληθυσμό που γηράσκει δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς μετανάστες».

Ξενοφοβία και ρατσισμός

Επίσης, ο πρώην πρωθυπουργός της Πορτογαλίας δεν έκρυψε την ανησυχία του για τον εντεινόμενο ρατσισμό στην Ευρώπη έναντι των αιτούντων άσυλο, αποτέλεσμα της γενικότερης ξενοφοβίας αλλά και του λαϊκισμού ορισμένων πολιτικών κομμάτων. «Στην προσπάθειά τους να βρουν προστασία, οι άνθρωποι αυτοί, που αναζητούν εναγωνίως ένα καλύτερο αύριο στην ευρωπαϊκή ήπειρο, συναντούν ολοένα και περισσότερα εμπόδια», ανέφερε. Σύμφωνα με τον ύπατο αρμοστή, «η κοινή γνώμη βάζει προς το παρόν τα πάντα σ’ ένα καζάνι. Στη βάση ορισμένων λαϊκίστικων αντιλήψεων, που στηρίζονται στο φόβο και την ανησυχία των πολιτών, ορισμένοι ζητούν μάλιστα ένα ακόμη πιο αυστηρό πλαίσιο της διαδικασίας παροχής ασύλου».

Ο Αντόνιο Γκουτέρρες υπογράμμισε πως είναι δικαίωμα κάθε χώρας να ορίζει τη μεταναστευτική της πολιτική. Ωστόσο, επισήμανε, πρέπει να τηρούνται ταυτόχρονα και οι διεθνείς συμφωνίες, όπως η συνθήκη της Γενεύης για τους Πρόσφυγες. «Σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να περιοριστεί το δικαίωμα του ασύλου», πρόσθεσε.

Εύσημα στη νέα ελληνική πολιτική

Ωστόσο, σύμφωνα με τον κ. Γκουτέρρες, η τάση αυτή δεν παρατηρείται σ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Είναι χαρακτηριστικό ότι ως θετικό παράδειγμα ανέφερε την περίπτωση της Ελλάδας, στην οποία - όπως είπε - η νέα κυβέρνηση - σε αντίθεση με την προηγούμενη - έχει επιλέξει το δρόμο των μεταρρυθμίσεων, στο ζήτημα των προσφύγων και των μεταναστών. Ο ύπατος αρμοστής του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες κάλεσε επίσης τις χώρες – μέλη της ΕΕ να υιοθετήσουν επιτέλους μια κοινή πολιτική ασύλου. Όπως είπε, η εικόνα στην Ευρώπη των «27» παραμένει συγκεχυμένη, καθώς κάθε χώρα έχει τους δικούς της κανόνες. Ταυτόχρονα, χαιρέτισε τις προσπάθειες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία προσπαθεί να πετύχει κάποια κοινά στάνταρ. «Το γεγονός ότι υπάρχουν παντού διαφορετικοί κανόνες για το άσυλο είναι φυσικά κακό για τους πρόσφυγες. Αλλά δεν είναι καλό ούτε για τις ίδιες τις χώρες. Διότι έτσι εντείνονται οι πιέσεις, προκειμένου να γίνουν αλλαγές, με αποτέλεσμα να ελλοχεύει ο κίνδυνος συμφωνίας στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή. Κι αυτό θα πρέπει να το αποτρέψουμε πάση θυσία», κατέληξε.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_11/05/2010_336835

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Μεταναστευτικό (15)

"Συνέντευξη" από έναν Μαροκινό λαθρομετανάστη.

Ένας κλέφτης εξηγεί τη δουλειά του.

Συνέντευξη με έναν Μαροκινό ληστή του δρόμου που συνελήφθη από πολίτες. 

Πηγή: Δεν μπορώ να επιβεβαιώσω την αλήθεια όσων φέρεται να λέει (φαίνονται ρεαλιστικά) μπορώ όμως να επιβεβαιώσω από πρoσωπική πείρα την περιφρόνηση που δείχνει προς τον ντόπιο πληθυσμό. Είναι κάτι που έχω νιώσει κι ο ίδιος ζώντας σε “δυτική” χώρα, αλλά και που έχω διακρίνει σε αρκετούς μετανάστες από τη Β. Αφρική.

Το όνομα μου είναι Μοχάμετ, κατάγομαι από το Ραμπάτ που είναι και η πρωτεύουσα του Μαρόκου. Έφυγα ξαφνικά ένα βράδυ γιατί είχα πρόβλημα με την αστυνομία, μετά από ληστεία που είχα κάνει σε τουρίστα μαζί με έναν άλλο φίλο μου. Αυτόν τον έπιασαν όμως. Ξεκίνησα με 2 χιλιάδες δολάρια στη τσέπη και προσπάθησα να περάσω με μερικούς άλλους με βάρκα στην Ισπανία, για να πάω από ΄κει στην Γαλλία και στο Παρίσι που εκεί έχω συγγενείς αλλά και πολλούς φίλους.

Πως βρέθηκες από το Γιβραλτάρ και την προσπάθεια να περάσεις Ισπανία στην Ελλάδα;

Μας κορόιδεψε ο άνθρωπος που είχε την βάρκα στο Τανγκιέρ (Ταγγέρη). Μας είπε πως θα μας πάει απέναντι στην Ισπανία και του δώσαμε όλοι λεφτά, εμένα μου πήρε 1000 δολάρια, γιατί του είπα πως δεν έχω άλλα μαζί μου. Αντί όμως να πάει βόρεια, πήγε ανατολικά. Εμείς δεν το καταλάβαμε καθόλου, γιατί το μόνο που βλέπαμε ήταν θάλασσα και τίποτα άλλο.

Πόσοι είσαστε στη βάρκα;

Περίπου 20 άτομα. Νομίζω 8-9 Μαροκινοί 18 με 20 χρονών οι άλλοι ήταν από άλλες αφρικανικές χώρες και είχαν και ένα κοριτσάκι μαζί τους πολύ μικρό.

Τελικά που σας άφησε;

Δίπλα, στην Αλγερία. Από κεί γνωρίσαμε κάποιον που μας είπε πως μπορεί να μας πάει στην Γαλλία μέσω Ελλάδας. Και εκεί χωρίσαμε άλλοι πήγαν να βρουν τρόπο να γυρίσουν καθώς δεν είχαν άλλα λεφτά, κι άλλοι άρχισαν να ψάχνουν για καλύτερες τιμές. Εγώ έμεινα γιατί πίστεψα πως στην Ελλάδα θα μας έδιναν χαρτιά πρόσφυγα, αν λέγαμε πως είμαστε από την Παλαιστίνη. Έτσι μας είπε. Του έδωσα 500 δολάρια για να με βοηθήσει να πάω στην Τυνησία. Τα υπόλοιπα λεφτά που είχα γύρω στα 300 δολάρια τα έδωσα σε άλλον για να περάσω με βάρκα προς την Κρήτη. Μετά από 1 εβδομάδα τελικά πάτησα σε Ευρωπαϊκό έδαφος και πίστευα πως όλα θα άλλαζαν. Μας έπιασε το λιμενικό και μας πήγαν σε ένα κέντρο όπου και μας ανέκριναν. Εγώ και κάτι άλλα παιδιά δηλώσαμε πρόσφυγες από την Παλαιστίνη, κάτι άλλοι μαύροι είπαν ψέματα πως είναι Σομαλοί, αλλά ήταν από την Νιγηρία και Σενεγαλέζοι. Μας έδωσαν κάτι χαρτιά και μας είπαν πως πρέπει να φύγουμε από την Ελλάδα σε 3 μήνες. Φύγαμε σχεδόν όλοι για την Αθήνα. Τελικά στην Αθήνα βρήκα πολλούς γνωστούς μου από το Μαρόκο, που νόμιζα πως ήταν στη Γαλλία. Με μάθανε τα κόλπα και τις περιοχές. Άρχισα να κλέβω μαζί τους στην αρχή τσάντες από γυναίκες και κινητά από άτομα που δεν θα μας προλάβαιναν να μας πιάσουν αν έτρεχαν πίσω μας. Οι γυναίκες και οι ηλικιωμένοι είναι οι καλύτεροι στόχοι. Μετά τα πουλούσαμε αν ήταν κινητά στη Ζήνωνος και στην Πειραιώς σε καταστήματα μεταναστών και αν ήταν λεφτά μέσα στην τσάντα τα μοιραζόμασταν στα πρώτα παρκάκια που βρίσκαμε μπροστά μας. Πάντα κοιτάμε να αιφνιδιάσουμε, εκεί που δεν το περιμένει κανείς. Αλλάζουμε ξαφνικά κατεύθυνση και πέφτουμε πάνω του. Συνήθως είμαστε 2 ή 3 μαζί. Με κινητά ενημερώνει ο ένας τον άλλον, για το που θα χτυπήσουμε. Συνήθως στο κέντρο και ψάχνουμε για άτομα που καταλαβαίνουμε πως φοβούνται, όταν μας βλέπουν. Για τις χρυσές αλυσίδες μας δίνουν γύρω στα 10 ευρώ στη Σοφοκλέους οι Ιρακινοί.

Στην Αθήνα πόσοι ακόμα κάνουν αυτή την δουλειά;

Είναι πάρα πολλοί, ακόμα και καινούργιοι που έρχονται, ακόμα και από άλλες χώρες έρχονται μαζί μας μέχρι να βρουν τρόπο να φύγουν από την Ελλάδα, αυτό κάνουν για να ζουν. Τα αυτοκίνητα, οι αλυσίδες και οι τσάντες, είναι το μόνο που μας δίνει λεφτά. Για δουλειά δεν μας παίρνει κανένας εδώ. Ξέρουμε ότι δεν μπορούν να μας απελάσουν, ούτε να μας βάλουν φυλακή για μικρές ποινές. Εμένα με έχουν πιάσει πάνω από 5 φορές και φυλακή δεν έχω πάει, γιατί αλλάζω χαρτιά αμέσως μετά την αναστολή. Πρώτα στην αρχή μας χτυπούσε η αστυνομία, τώρα εντάξει δεν υπάρχει πρόβλημα, όλα είναι νορμάλ. Τώρα κάθε μέρα έρχονται κι άλλοι και έρχονται και δια μέσου Τουρκίας. Πάνε εκεί αεροπορικώς, κλείνουν ξενοδοχεία μέσω ίντερνετ για διακοπές, αλλά μετά περνάνε εδώ με βάρκες. Όλα γίνονται πιο οργανωμένα τώρα. Με εμένα ήταν άλλη περίπτωση γιατί με κυνηγούσε η αστυνομία.

Με τα ναρκωτικά στο κέντρο τι συμβαίνει;

Δεν υπάρχουν πολλοί Μαροκινοί που να πουλάνε, είναι λίγοι. Οι μαύροι και οι Αλγερινοί με τους Αφγανούς ασχολούνται. Και οι Αλβανοί έχουν δουλειές με αυτούς. Οι Αλβανοί μπορεί και να σε σκοτώσουν αν τους πειράξεις. Δεν τους πλησιάζουμε αυτούς είναι επικίνδυνοι. Κανέναν πρεζάκια ναι, αν τον πετύχουμε μόνο του, του παίρνουμε ότι έχει πάνω του.

Με τους Έλληνες τι πρόβλημα έχετε;

Κοίτα με τους Έλληνες δεν έχουμε κανένα κοινό. Είμαστε τελείως διαφορετικοί σαν άνθρωποι. Εμείς πιο πολύ νιώθουμε Γάλλοι παρά κάτι άλλο. Ούτε και θέλει κανένας Μαροκινός από όσους ξέρω να μείνει εδώ. Εδώ νιώθουμε πιο πολύ σαν κρατούμενοι στην χώρα σας. Για αυτό και υπάρχει μια οργή για οτιδήποτε ελληνικό.

Εντάξει αλλά οι Έλληνες πολίτες τι φταίνε, που εσείς έχετε εγκλωβιστεί εδώ;

Δεν φταίνε, αλλά σκέψου εμείς δεν έχουμε τίποτα ενώ αυτοί έχουν τα πάντα, χωρίς να το αξίζουν. Από όσο έχω δει μέχρι τώρα οι Έλληνες είστε λαός που δεν κάνει τίποτα σωστά. Δεν έχετε δουλειές, δεν έχετε πολιτικούς και ο καθένας κοιτάει την δουλειά του. Εμείς βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Και έχετε και πολλούς ναρκομανείς και gay. Συνέχεια μας πλησιάζουν οι gay και μας δίνουν λεφτά να πάμε μαζί τους. Ειδικά στην περιοχή του Μεταξουργείου κοντά στου Ψυρρή.

Θα φύγεις από την Ελλάδα;

Θα ξαναπροσπαθήσω, έχω πάει 2 φορές στην Πάτρα, αλλά μας έπιασαν και μας γύρισαν πίσω. Εκεί κάνουν κουμάντο οι Αφγανοί. Αν δεν τα έχεις καλά μαζί τους, δεν πλησιάζεις στο λιμάνι.

Στην Αθήνα ποιοι σας βοηθάνε;

Είναι κάποιοι που εργάζονται σαν εθελοντές σε κάποιες οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Εγώ γνώρισα δυο από αυτούς στο παλιό εφετείο, που έμενα στην αρχή, μέχρι να μας διώξουν. Εκεί μας είπαν ποια είναι τα δικαιώματα μας και τι να κάνουμε όταν μας πιάνει η αστυνομία.

Έλληνες ήταν;

Ναι, αλλά από ότι κατάλαβα δεν τους ενδιέφερε και τόσο πολύ η Ελλάδα. Πιο πολύ ήθελαν να βοηθήσουν τα παιδιά που έμεναν στο εφετείο. Τώρα αν θέλουμε κάτι πάμε στα Εξάρχεια στον χώρο μεταναστών που υπάρχει εκεί. Μας βοηθάνε και μας ενημερώνουν για όλα κάποια παιδιά που είναι αναρχικοί.

Στα επεισόδια που έγιναν για το “κοράνι” είχες πάει;

Είχα πάει άλλα έφυγα, γιατί όταν πήγα είχε έρθει η αστυνομία και μας διέλυσε. Ήμουν όμως στα επεισόδια τότε που σκότωσαν ένα παιδί οι αστυνομικοί. Εκεί κλέψαμε πολλά καταστήματα. Σπάγαμε τα τζάμια και μπαίναμε μέσα. Αλβανοί, Πακιστανοί, εμείς και όλοι οι άλλοι, ότι μας άρεσε σπάζαμε την τζαμαρία και μπαίναμε μέσα. Είχα βρεθεί με 10 τζάκετ και πολλά αθλητικά παπούτσια.

Τώρα που ζεις;

Μένω μαζί με 4 άλλους Μαροκινούς σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι στις γραμμές του τραίνου. Κοντά στην Λένορμαν. Και ελπίζω φέτος πριν πιάσουν τα κρύα να έχω καταφέρει να φύγω. Βρήκαμε έναν Ιρακινό στο Αγ. Παντελεήμονα που μας είπε πως μπορεί να δώσει διαβατήρια για να πάμε στην Γαλλία. Αλλά θέλει 3.000 ευρώ. Τα έχω μαζέψει, αλλά θέλω και κάποια ακόμα για τις πρώτες μέρες που θα είμαι στο Παρίσι. Μόλις τα μαζέψω, θα φύγω.

Αυτά ήταν μερικά από όσα μας είπε ένας Μαροκινός, που πιάσαμε όταν προσπάθησε να κλέψει μια γυναίκα κοντά στο Μετρό του Μεταξουργείου. Τελικά η γυναίκα δεν του έκανε μήνυση (κάτι που δεν το περίμενε), μας εξομολογήθηκε σχεδόν τα πάντα καθώς μόλις του μιλήσαμε στα Γαλλικά (ο ρεσεψιονίστ ξενοδοχείου) λύθηκε η γλώσσα του αμέσως.

http://herrkbiblio.wordpress.com/2011/02/02/marokanos/

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Μεταναστευτικό (14)

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Μεταναστευτικό (14)

Δουβλίνο 2 

Ας αρχίσουμε από το αυτονόητο. Τι είναι και τι λέει και αναφέρει το Δουβλίνο 2. Πολύ απλά η συνθήκη αυτή προβλέπει την επιστροφή και την παραμονή των παρανόμων μεταναστών στη χώρα εισόδου, η οποία σε συντριπτικό ποσοστό δυστυχώς είναι η Ελλάδα.

Ποιό είναι το πνεύμα της συνθήκης, η οποία γράφει στα παλαιά της υποδήματα νόμους και συνθήκες; Πολύ απλά ότι η Ευρώπη εισέρχεται σε ένα πειραματικό στάδιο αλλαγής ταυτότητας. Προκειμένου να μην χαθεί το παιχνίδι όμως θα πρέπει προσεκτικά να γίνει ανακατανομή ρόλων ανάμεσα στα κράτη-μέλη. Εννοείται ότι οι βασικοί παίκτες που θα υποδυθούν τους ρόλους είναι οι delecti (=οι εκλεγμένοι). Οι λαοί, άρα και ο Ελληνικός λαός, θα πρέπει να πληροφορηθεί τον τρόπο που ενεργοποιείται η σύγχρονος θεατρική πολιτική σκηνή. Ο σκηνοθέτης είναι αόρατος, μόνο αυτός γνωρίζει τον εαυτό του και οι υποτακτικοί του. Ούτε στα κανάλια εμφανίζονται, στο δρόμο περνάνε δίπλα μας και κανείς δεν τους γνωρίζει, εκτός και αν βρίσκονται σε πανάκριβες λιμουζίνες. Οι ηθοποιοί είναι οι εκλεγμένοι, οι οποίοι δήθεν και πώς, διαγράφουν τις πολιτειακές πορείες, ενώ το μόνο που κάνουν είναι να προωθούν τα σχέδια του αόρατου σκηνοθέτη.

Τα θέματα δεν είναι ούτε πολιτικά ούτε οικονομικά, αυτό είναι το περιτύλιγμα. Είναι βαθύτατα εσχατολογικά, ο σκηνοθέτης, ο αόρατος σκηνοθέτης εξουσιαστής του κόσμου, κόπτεται να εφαρμόσει τη θρησκευτική κοσμοθεωρία που ευρίσκεται σε γνωστά θρησκευτικά βιβλία στο σύγχρονο κόσμο. Απλά αντί για ιδέες και αξίες έχουμε χρήμα και life style. 

Το Δουβλίνο ΙΙ είναι ένα ακόμη όπλο του αόρατου σκηνοθέτη το οποίο υπερψηφίσθηκε από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία (και τον κ.Καμμένο). Ας δούμε το όλο θέμα λίγο αφαιρετικά. Υπερψηφίσθηκε από δύο κόμματα που κυβέρνησαν διαδοχικά τη χώρα από το 1974 έως το 2012 (38 χρόνια) και μαζί 2 χρόνια. Δηλαδή από δύο κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα μαζί 40 χρόνια. Άρα ως καλοί ηθοποιοί τα δύο αυτά κόμματα υπακούουν στο κοινό σενάριο του Δουβλίνο 2, του αόρατου σκηνοθέτη που τους ενώνει. Το υπόβαθρο των δύο αυτών κομμάτων είναι κοινό. Η Ελλάδα πρέπει να ενταχθεί στο σενάριο του αόρατου σκηνοθέτη. Μαλώνοντας οι δύο ηθοποιοί (σοσιαλιστές και αστοί δεξιοί) επί της σκηνής, απλά ολοκληρώνουν το παίξιμο του έργου, το τέλος του οποίου είναι γνωστό. Η Ελλάδα χάνεται στον κόσμο της μάζας που απλώνεται ορατά πλέον μπροστά μας. Ο τρίτος ηθοποιός που πρωταγωνιστεί τώρα είναι απλά μία καινούργια πράξη στο όλο έργο.

Τι ταυτότητα χρειάζεται η Ευρώπη εν έτει 2015; Από εκεί αρχίζει και θα πρέπει να αρχίζει κάθε έρευνα για το Δουβλίνο 2. Το Δουβλίνο 2 επανακαθορίζει το βασικότερο στοιχείο του κάθε κράτους. Ποιό είναι αυτό; Πολύ απλά ποιοι θα κατοικούν και θα εργάζονται στην νέα Ευρώπη που γεννάται. Την ταυτότητα που ονειρεύθηκε η καντιανή κατηγορική προσταγή, αυτή –τελείως αντεστραμμένα -υλοποιεί το Δουβλίνο 2: «Ο άνθρωπος ένα ηθικό κριτήριο καθολικό θα πρέπει να έχει,την απλή επιβίωση και τίποτε άλλο». 

Η ποίηση του Χαίντερλιν, η θεωρία περί του Είναι του Χαϊντεγγερ, το Ελληνορωμαϊκό ιδεώδες του χαρισματικού ανθρώπου δεν είναι ο τύπος του ανθρώπου που θέλουν οι σύγχρονοι εξουσιαστές να κατοικεί στη νέα Ευρώπη. 

Το Δουβλίνο 2 επανατοποθετεί τον τύπο αυτό σε νέες βάσεις.Οι κάτοικοι της νέας Ευρώπης θα πρέπει να προέρχονται από όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, χωρίς να υπολογίζεται το πολιτισμικό υπόβαθρό τους, η σχέση τους με τις ιδέες, με την ηθική, με τη φιλοσοφία και με τη σκέψη. Για αιώνες ολόκληρους όλα τα κράτη του κόσμου προσδιορίσθηκαν μέσα από τον πολιτισμό τους και την πνευματική και ηθική τους ανάπτυξη. Ο σκοπός ήταν όλα τα κράτη της Γης όταν θα έφθαναν σε ένα πολύ συγκεκριμένο σημείο πολιτιστικής ανάπτυξης θα μπορούσαν και θα ήταν ικανά να οδηγηθούν σε μία παγκόσμια πολιτιστική και πνευματική κοινότητα, ενωμένα μπροστά σε κοινές ιδέες και αγαθά, τέτοια όπως διατυπώθηκαν από τον Κομφούκιο έως τον Πλάτωνα,τον Ιησού και το Νίτσε.

Ο σύγχρονος όμως σκηνοθέτης και οι υποτακτικοί του έγραψαν και εφαρμόζουν ένα άλλο παρενθετικό σενάριο. Αυτό το σενάριο βέβαια έχει αρκετά κεφάλαια και το Δουβλίνο 2 είναι ένα από τα τελευταία. Όταν η Ευρώπη έγινε το κέντρο του κόσμου-πτώση ελληνικής αυτοκρατορίας της Πόλης το 1453, μεταφορά του πολιτιστικού και εμπορικού κέντρου στη Δύση, βιομηχανική επανάσταση, πνευματική επανάσταση του διαφωτισμού, χρήμα και πρώτες ύλες και φθηνό εργατικό δυναμικό από τις χώρες που ανακαλύφθηκαν-τότε η γηραιά ήπειρος έγινε η θεατρική σκηνή όπου παίζεται το πιο σατανικό πραγματικά έργο. Αυτό της ανθρώπινης εξαθλίωσης, μαζοποίησης, υποταγής και σαλατοποίησης, καθώς και της τελικής λύσης που δεν είναι άλλη από το να ενωθεί η Γη ηλεκτρονικά, ο άνθρωπος να είναι ένα τσιπάκι και οι εξουσιαστές να πραγματοποιήσουν όλα όσα αναγράφονται σε συγκεκριμένα θρησκευτικά βιβλία. Τα ζητήματα είναι εσχατολογικά, όχι οικονομικά, οι εκλεγμένοι είναι όργανα στα χέρια των αοράτων σκηνοθετών.

Σε πρώτη πράξη όλες οι πατρίδες ελέγχθηκαν οικονομικά διότι οι σκηνοθέτες έφεραν το όπλο της βιομηχανικής ανάπτυξης. Η Νιγηρία π.χ έχει παραδοθεί σε ξένες πετρελαιοεταιρείες και οι ντόπιοι μεταναστεύουν για να ζήσουν έχοντας παραδώσει τα πετρέλαιά τους σε ξένους επενδυτές. Σιγά-σιγά οι άνθρωποι έγιναν απάτριδες διότι οι πατρίδες σκλαβώθηκαν σε έχοντες. Αυτοί οι άνθρωποι αγαπώντας την πατρίδα τους άντεχαν ακόμα. Δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα των προγόνων τους. Τότε τέθηκε σε εφαρμογή το δεύτερο σχέδιο. Αν προσέξουμε θα δούμε κάτι που ο Φουκώ ονόμασε «ιστορική συνέχεια». Οι τρείς θρησκείες του μονοθεϊσμού-ιουδαϊσμός, μωαμεθανισμός, χριστιανισμός –δημιούργησαν το μυαλό και την ψυχή των ανθρώπων στις χώρες που παρουσιάζουν γεωπολιτικό ενδιαφέρον.

Σε πάμπολλες από αυτές τις χώρες (Σαουδική Αραβία π.χ.) πρώτα είσαι μουσουλμάνος και μετά Άραβας. Στον 21ο αι. όμως, στον αιώνα της τεχνολογίας-ας σκεφθούμε και μόνο ότι μετά τον μεγάλο Ηράκλειτο τα πάντα κινούνται στους ρυθμούς της διαλεκτικής –αναπτύσσεται μία πολύ αξιοσημείωτη διαλεκτική την οποία πραγματικά λίγοι δείχνουν να την προσέχουν. Από την μία πλευρά ευρίσκεται η Ευρώπη, η οποία μετά το «θάνατο του θεού» και το προτεσταντικό κίνημα έχει μεταλλάξει το χριστιανισμό σε μία ζωή μηχανής και τεχνολογίας. Ο άνθρωπος της Δύσης μέσα από την επιστήμη και την τεχνολογία και την αποθέωση του λόγου νοιώθει θεός, έχει δημιουργήσει ένα τρόπο ζωής ύλης και απόλαυσης επίγειας.

Από την άλλη πλευρά ο άνθρωπος της Ανατολής λόγω του αλόγου Ισλάμ έχει παραμείνει σε παραδοσιακές νόρμες ζωής, γνωρίζει όμως τι συμβαίνει στη Δύση μέσα από την απίστευτη ανάπτυξη της τεχνολογίας. Το θέμα είναι ότι ο αόρατος σκηνοθέτης θέλει να ανακατέψει την τράπουλα. Τα μέρη της Εγγύς Ανατολής, που μεταφέρουν απίστευτη παράδοση και πολιτισμό, πρέπει να ανήκουν σε ένα συγκεκριμένο έθνος και οι πλουτοπαραγωγικές πηγές πρέπει να ελέγχονται από συγκεκριμένους ανθρώπους. Εάν κυβερνηθεί από τους συγχρόνους εξουσιαστές η περιοχή του κόλπου τότε όλος ο κόσμος θα κυβερνηθεί από τον αόρατο σκηνοθέτη της συνθήκης του Δουβλίνου 2. Το σατανικό σχέδιο μπαίνει σε εφαρμογή. Η τεχνολογία έχει αλώσει μυαλά και συνειδήσεις. Όλοι θέλουν το life style της Δύσης. Ιδρύονται ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις με μοναδικό σκοπό να διώξουν τον ισλαμικό κόσμο προς τη Δύση. Όλοι βοηθούν. Οι τσέπες γεμίζουν πετροδόλλαρα-ας σταματήσει η καραμέλα τα πούλησα όλα και βρήκα χρήματα, τόσα εκατομμύρια "παρατύπων" μεταναστών (η συγχρονικότητα του φαινομένου φανερώνει ότι κάποιος το δημιουργεί εν στιγμή) είναι αδύνατο να βρήκαν χρήματα μετανάστευσης-και «με ένα σμπάρο δύο τρυγώνια». Η Ευρώπη ισλαμοποιείται, ο κόσμος μαζοποιείται, τα μεροκάματα εξαφανίζονται στο ¼, ο ανώτερος άνθρωπος του πνεύματος καταργείται,η Γη ανήκει πλέον στον αόρατο σκηνοθέτη που επέβαλε μέσα από τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ το Δουβλίνο 2 στην Ελλάδα.

Ο καημένος ο Μάρξ τα είχε δεί όλα αυτά. Γι΄αυτό και έγραψε κατά της λαθρομετανάστευσης, η οποία είναι το έσχατο όπλο του αόρατου σκηνοθέτη στην επανασχεδίαση του κόσμου της μάζας και της πτώσης. Οι προλετάριοι όμως συνεργαζόμενοι άψογα με τους αστούς διαμορφωτές του νέου κόσμου-έχουμε αποδείξει αλλού ότι είναι οι δύο πλευρές της μιάς υλικής δύναμης που κυβερνά τον κόσμο-στηρίζουν την «παράτυπη μετανάστευση»,δηλαδή τη διάλυση και την εξαφάνιση των ημερομισθίων και της εργατικής αξιοπρέπειας. 

Τη στιγμή που όλοι θα έπρεπε να φωνάξουμε όλες οι πατρίδες να αναπτύσσονται υλικά και πνευματικά και να φθάσουμε σε μία πνευματική παγκοσμιοποίηση αξιών και εννοιών. Τη στιγμή βέβαια που κανείς δεν ασχολείται με το γεγονός ότι οι χριστιανοί στην εγγύς ανατολή σφαγιάζονται, συζητάμε για γενοκτονία, μόνον οι ισλαμιστές μεταναστεύουν γιατί το σχέδιο συζητεί για ισλαμοποίηση του πολιτισμένοι κόσμου (π.χ από την πολύπαθη Αιθιοπία πόσοι χριστιανοί μεταναστεύουν;). Αν και πολύ θα ήθελα να πληροφορηθώ πόσοι ορθόδοξοι ιερείς που κόπτονται για τα δικαιώματα των «παρατύπων μεταναστών» θυσιάσθηκαν προστατεύοντας τα ανάλογα δικαιώματα των σφαγιαζομένων χριστιανών της Συρίας και των άλλων μουσουλμανικών χωρών που στενάζουν κάτω από το μαχαίρι του ισλάμ-το οποίο ξαφνικά προωθείται ως η θρησκεία της αγάπης (!!!).

Το Δουβλίνο 2 λοιπόν είναι η συνθήκη της πειραματικής φάσης μετάλλαξης της Ευρώπης. Αν κάτι δεν πάει καλά επιστρέφουμε τα πειραματόζωα στην Ελλάδα. Ας μην ξεχνούμε ποιοι ψήφισαν αυτό το πείραμα. Επίσης ας μην ξεχνούμε ότι σε κάθε περίπτωση οφείλουμε ως Έλληνες να αρχίσουμε να επισκεπτόμαστε βιβλιοθήκες και να διαβάζουμε και να ενημερωνόμαστε για το τι γίνεται γύρω μας. Η άγνοια πλέον δεν συγχωρείται.

Β.Μ. - ΚΕΜΕΘΑ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Μεταναστευτικό (13)

Ο ύποπτος ρόλος των ΜΚΟ 

που "αλωνίζουν" στα νησιά!

Οι αθέατες πλευρές μιας ανθρωπιστικής κρίσης

Ενώ τα γαλανά νερά του Αιγαίου καθημερινά γεμίζουν νεκρά κορμιά κι απομεινάρια του νέου «συνωστισμού» (όπως θα γράψει η Ρεπούση του μέλλοντος), στην Ελλάδα ζούμε το θέατρο του παραλόγου: Μετανάστες και πρόσφυγες που «λιάζονται», που «εξαφανίζονται» (Χριστοδουλοπούλου), σύνορα θαλάσσια «που δεν υπάρχουν» (Τσίπρας), επαναπροωθήσεις (push back) που «είναι παράνομες» (Μουζάλας). Κι όταν μια κυβέρνηση συμπεριφέρεται ως ΜΚΟ, τότε οι ΜΚΟ συμπεριφέρονται ως κυβερνήσεις!

Τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου είδαν μια απόβαση ακτιβιστών και «ακτιβιστών». Η ανύπαρκτη ελληνική πολιτεία υποκαταστάθηκε από έναν αστερισμό ΜΚΟ κάθε είδους, που ανέλαβαν τη διαχείριση του προβλήματος σε όλα τα επίπεδα: από αυτό της έρευνας και διάσωσης ως τη στέγαση, τη σίτιση, την υγειονομική περίθαλψη.

Αναφέρεται ο αριθμός 100, μόνο για τη Λέσβο. Και δεν μιλάμε για τις γνωστές ΜΚΟ, ελληνικές και διεθνείς, που όποια ιδεολογική θέση κι αν έχει κάποιος για την φύση τους δεν μπορεί να αγνοήσει το έργο που προσφέρουν. Αλλά για ένα ετερόκλητο πλήθος το οποίο αγνοεί επιδεικτικά την ιθαγενή νομιμότητα και με σημαία το δίκαιο του μετανάστη ή του πρόσφυγα αλωνίζει με πλωτά σε (επιτηρούμενες κατά τα άλλα) παραμεθόριες περιοχές, συνοδεύει τα φουσκωτά και τις βάρκες των προσφύγων / μεταναστών στην «ασφάλεια» του ευρωπαϊκού εδάφους, στήνει τις δικές του εγκαταστάσεις όπου ορίζει ποιος μπορεί και ποιος όχι να εισέλθει. Στα «εκατό λουλούδια που ανθίζουν» στις αμμουδιές των νησιών δεν λείπουν και τα τοξικά.

Μια από τις ΜΚΟ λέγεται «One Nation», με έδρα την Αγγλία. Συνεργάζεται με το ΙΗΗ, την τουρκική οργάνωση που έχει κατηγορηθεί από τους Κούρδους της Συρίας ότι εφοδιάζει με όπλα τους ισλαμιστές υπό τον μανδύα της ανθρωπιστικής βοήθειας. Στον λογότυπό της κυριαρχεί ένα χέρι με υψωμένο αντίχειρα, που, όλως τυχαία, είναι και το σήμα των μαχητών του Ισλαμικού Χαλιφάτου. Στην ιστοσελίδα τους συναντά κανείς βίντεο όπου συνοδεύουν βάρκες βάζοντας τους επιβάτες να κραυγάζουν «ο θεός είναι μεγάλος» και να προσεύχονται μόλις φτάσουν στην ακτή. Δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι στους πονηρούς καιρούς μας το «αλλάχουακμπαρ» είναι σαν να λεν απλά «δόξα τω θεώ, σωθήκαμε». Και βέβαια, όταν προσφέρουν νερό, πρέπει κάποιος να το πάρει με το δεξί του χέρι.

Στην ίδια ιστοσελίδα εμφανίζονται μέλη της «One Nation» να συνυπάρχουν πάνω στο ίδιο σκάφος με μέλη της δανέζικης «Team humanity». Είναι μία από τις δύο οργανώσεις (η άλλη είναι η ισπανική Proemaid) που μέλη τους είχαν κατηγορηθεί με (υπερβολική νομικά) κατηγορία ως λαθροδιακινητές, όταν ρυμουλκούσαν βάρκες με μετανάστες, χωρίς αυτές ή οι επιβαίνοντες σε αυτές να κινδυνεύουν, ενώ ήταν παρόν σκάφος του Λιμενικού Σώματος. Για την ιστορία αναφέρουμε ότι στην δίκη παρέστησαν ως μάρτυρες υπεράσπισης οι βουλευτές Γιώργος Πάλλης και Βασιλική Κατριβάνου  και ο Πάνος Λάμπρου, μέλος της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ.

Σύμφωνα με δημοσίευμα (Ριζοσπάστης, 6/12/2015), μια ΜΚΟ που ονομάζεται WAHA έχει αναρτήσει διαφημιστικό πανό στο περιφερειακό Κέντρο Υγείας της Μυτιλήνης.  Το WAHA έχει ως βάση τη Γαλλία. Δραστηριοποιείται στο Αφγανιστάν, τη Νιγηρία, το Καμερούν, την Αιθιοπία, την Κένυα, τη Σενεγάλη, το Σουδάν, τη Ζάμπια, τη Σομαλία, την Τανζανία, το Μπενίν, τη Γουινέα και την Υεμένη. Έχει στήσει κέντρα υγείας σε πολλές από αυτές τις χώρες και χρηματοδοτείται από ιδιωτικές δωρεές ή από τη φιλανθρωπία και επίσης συνεργάζεται με την αεροπορική εταιρεία ETIHAD. Από τον Οκτώβριο του 2015 η WAHA έχει επεκταθεί στα Βαλκάνια, στη Σερβία, την Κροατία, την ΠΓΔΜ και τη Σλοβενία.

Θυμίζουμε ότι τα ΗΑΕ παρενέβησαν έμμεσα στον πόλεμο της Υεμένης για λογαριασμό της Σαουδικής Αραβίας. Έναν πόλεμο που στα θύματά του περιλαμβάνονται και οι εγκαταστάσεις των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, που επανειλημμένα βομβαρδίστηκαν με πολλά θύματα. Τα ΗΑΕ, μαζί με τη Σαουδική Αραβία, προωθούν τώρα ένα σχέδιο χερσαίας επέμβασης στη Συρία ώστε να αντιστρέψουν την δυσμενή για τους ισλαμιστές κατάσταση που προκάλεσε η ρωσική ανάμειξη.

Υπάρχει και η ΜΟΑS. Διαθέτει ένα υπερσύγχρονο σκάφος (TOPAZ RESPONDER ) που η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 2015, έχει μήκος 51 μέτρα και πλάτος 13 μέτρα. Η ΜΟΑS ιδρύθηκε «όταν 31χρονος Αμερικανός επιχειρηματίας βρισκόταν μαζί με τη σύζυγό του και την κόρη του σε μία κρουαζιέρα τριών εβδομάδων και είδαν στη θάλασσα ένα μπουφάν. Ο καπετάνιος τους πληροφόρησε ότι ίσως ήταν από τα ναυάγια που γίνονται στην περιοχή με θύματα πρόσφυγες». Το πλοίο επιχειρεί υποτίθεται σε συνεργασία με τις ελληνικές αρχές κάνοντας διασώσεις. Και λέμε υποτίθεται, καθώς έχει καταγραφεί μήνυμα μέσω τουίτερ  (hashtag #agathonisi) του Βρετανού δημοσιογράφου Πάτρικ Κίνσγκλεϊ της Γκάρντιαν, ο οποίος βρίσκεται πάνω στο σκάφος όπου γράφει: “Είμαστε αγκυροβολημένοι στο Αγαθονήσι. Τα σκάφη των προσφύγων να κατευθυνθούν σε αυτά τα δύο φώτα (εννοεί του σκάφους) καθώς είναι τα μόνα που φαίνονται από το νησί”. Οδηγίες προς ναυτιλλομένους, δηλαδή.

«Μ»ΚΟ που χρηματοδοτούνται από τις κυβερνήσεις:

Υπάρχει και μια άλλη ΜΚΟ στη Μυτιλήνη, η οποία λειτουργεί υπό τον τίτλο «Δανέζικο Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες» (Danish Refugee Council, (DRC). Αυτή η οργάνωση συνεργάζεται με τη WAHA στο πρόγραμμα στα Βαλκάνια. Είναι μια «Μή»Κυβερνητική Οργάνωση που συνεργάζεται πλήρως με τις επίσημες κυβερνήσεις και άλλους εθνικούς οργανισμούς και η κύρια πηγή χρηματοδότησής της είναι το υπουργείο της Δανίας, η ΕΕ και ο ΟΗΕ, παράλληλα με δωρεές και χορηγούς.
Και φυσικά, δεν ήταν δυνατόν να λείπουν κι οι αντεξουσιαστές.
Κατέλαβαν το παλιό κτήριο του Εργατικού Κέντρου Μυτιλήνης για να στεγάσουν πρόσφυγες. Επίσης, Βρετανοί πολίτες με ιδιοκτησίες στον Μόλυβο άνοιξαν τα οικόπεδα και τα ακίνητά τους στους πρόσφυγες οργανώνοντας παράλληλα διαδικτυακές καμπάνιες συγκέντρωσης χρημάτων (προφανώς ως ανταμοιβή για τα φιλάνθρωπα αισθήματά τους). «Εθελοντής» στην Πέτρα, σε συνεργασία με ΜΚΟ, σκέφτηκε ότι θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο για τα δουλεμπορικά που καταφθάνουν από τις απέναντι ακτές, να δημιουργήσει αποβάθρα για να δένουν χωρίς προβλήματα οι διακινητές! Με γενικό μήνυμα, «ας φτιάξουμε μία αποβάθρα για τους πρόσφυγες», στα αγγλικά, ο «εθελοντής» καλεί τον κόσμο να ενισχύσει οικονομικά την πρωτοβουλία και μάλιστα ήδη έχει συγκεντρώσει κάτι παραπάνω από 3.000 ευρώ!

Προσθέστε και το σμήνος των ηθοποιών, Κινέζων αντικαθεστωτικών και μύριων άλλων, που έρχονται να φωτογραφηθούν σε μια περιοχή που έγινε «trendy» και «must» και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.

Αυτό το χάος έχει ενοχλήσει ακόμη και τον Μουζάλα, που έφτασε να δηλώσει: «Θα σταματήσει όλη αυτή η ιστορία, το ότι η Μυτιλήνη έχει γίνει ένας τόπος για περίεργους, όπου όποια στιγμή θέλουν έρχονται και φεύγουν».

Ο ρόλος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης

Είναι κοινός τόπος σε όσους ασχολήθηκαν με τους πρόσφυγες η έκπληξη των τελευταίων για τις συνθήκες και την αντιμετώπισή τους στον «ευρωπαϊκό παράδεισο». Οι άνθρωποι αυτοί πλήρωσαν και κινδύνεψαν έχοντας μια μαγική εικόνα για το τι θα βρουν, ειδικά για τη Γερμανία. Κι αυτό δεν είναι μόνο αποτέλεσμα του μάρκετινγκ των εμπόρων φουσκωτών μιας χρήσης. Υποστηρίζεται από μια επίμονη και καλά οργανωμένη προβολή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και ειδικά στο τουίτερ, το οποίο για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες είναι εργαλείο επιβίωσης. Μέσω αυτού ενημερώνονται για τις διαδρομές, τους διακινητές, τα νέα από οικεία πρόσωπα. Πώς βγήκε προς τα έξω ότι η Γερμανία ήταν ο παράδεισος για όσους φεύγουν από τη Συρία και άλλες περιοχές συγκρούσεων;

Ο Βλαντιμίρ Σάλακ στη Ρωσική Ακαδημία Επιστημών, ανέπτυξε το Σύστημα Ανάλυσης Περιεχομένου του Διαδικτύου για το τουίτερ (Scai4Twi).
Έκανε μια μελέτη σε πάνω από 19.000 πρωτότυπα τουίτ που σχετίζονται με τους πρόσφυγες.
Η μελέτη του έδειξε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των τουίτ ονομάζουν τη Γερμανία ως την καλύτερη χώρα στην Ευρώπη που καλωσορίζει πρόσφυγες.
Η μελέτη του Σάλακ ανακάλυψε ότι το 93% όλων των τουίτ για τη Γερμανία περιλάμβαναν θετικές αναφορές για την φιλοξενία και την γερμανική πολιτική για τους πρόσφυγες. Μερικά δείγματα από τα τουίτ:

• Γερμανία Ναι! Αριστεροί έκαναν γκράφιτι με σπρέι στο τρένο που έλεγαν: “Καλώς ήρθατε, πρόσφυγες” στα αραβικά
• Υπέροχοι άνθρωποι – βίντεο Γερμανών υποδέχεται πρόσφυγες από τη Συρία στην κοινότητά τους
• Σεβασμός! Οι οπαδοί του ποδοσφαίρου λένε “Καλώς ήρθατε, πρόσφυγες”, σε όλα τα γήπεδα της Γερμανίας.
• Αυτό το τρένο με αραβικό γκράφιτι τρέχει στη Δρέσδη και υποδέχεται τους πρόσφυγες: (Ahlan wa Sahlan – ένα θερμό καλωσόρισμα).
• “Αγαπάμε τη Γερμανία!” κλαίνε με ανακούφιση πρόσφυγες στον σιδηροδρομικό σταθμό του Μονάχου.
• Χιλιάδες καλωσορίζουν πρόσφυγες στη Γερμανία – Sky News της Αυστραλίας

Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των τουίτ “Η Γερμανία καλωσορίζει πρόσφυγες”, δεν προέρχονται από τη Γερμανία, αλλά από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Ο Σάλακ ανέλυσε 5.704 πρωτότυπα τουίτ που περιέχουν το χάσταγκ “#RefugeesWelcome” και το όνομα της χώρας που τους καλωσορίζει. Έδειξε ότι σχεδόν το 80% του συνόλου των τουίτ ισχυρίζονταν ότι η Γερμανία ήταν η πιο φιλόξενη χώρα στην Ευρώπη. Η δεύτερη πιο φιλόξενη χώρα που βρέθηκε ήταν η Αυστρία με 12%.
Ωστόσο, η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι εκείνα τα τουίτ, ”Η Γερμανία σας καλωσορίζει”, δεν προέρχονταν από το εσωτερικό της Γερμανίας.
Πάνω από το 40% του συνόλου των τουίτ προέρχονταν από τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο ή την Αυστραλία.  Μόνο το 6,4% προερχόταν από το εσωτερικό της Γερμανίας.

Και ο πανταχού παρών κύριος Σόρος

Ο Σόρος είναι γνωστός από παλιά. Από τη δράση του μέσω ΜΚΟ για την αποδόμηση των πρώην σοσιαλιστικών χωρών, για την υποκίνηση και ενίσχυση των «πολύχρωμων επαναστάσεων», για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, για τον ρόλο που έπαιξαν οι ελεγχόμενες από αυτόν οργανώσεις στη Λιβύη και, βέβαια, τη δαιμονοποίηση του καθεστώτος Άσαντ και τη στήριξη των δυνάμεων που μεταβάλλουν τη Συρία σε ερείπια και ανοιχτό τάφο. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να μην παρέμβει και στο προσφυγικό.

Μιλώντας σε διεθνές φόρουμ για το μέλλον της Ευρώπης, ο περιβόητος χρηματιστής ανακοίνωσε την ίδρυση ταμείου αλληλεγγύης με στόχο την οικοδόμηση σπιτιών αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες και μετανάστες που δεν έχουν πού την κεφαλήν κλίναι στη χώρα μας.
Το ταμείο, στο οποίο κατέθεσε ήδη ο ίδιος σεβαστό χρηματικό ποσό, έχει την έδρα του στη Σουηδία, με πρωτοστάτη το ίδρυμα Ραούλ Βάλενμπεργκ. «Ο στόχος μου είναι διπλός», είπε. «Πρώτον, να δείξουν οι Ευρωπαίοι αλληλεγγύη προς τους Έλληνες και δεύτερον να δείξουν οι Έλληνες αλληλεγγύη στους ξένους».
Με τα χρήματα του νεότευκτου ταμείου θα μπορούσαν να χτιστούν σπίτια αλληλεγγύης  ή να ενοικιαστούν ήδη υπάρχοντα. Έτσι θα μπορούσε να μπει κάποιο φρένο στη συντελούμενη ανθρωπιστική καταστροφή. Τα χρήματα του ταμείου, συνέχισε ο κύριος Σόρος, θα δοθούν σε ελληνικές οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, οι οποίες προσφέρουν ήδη βοήθεια τόσο σε ντόπιους όσο και σε ξένους. Ο «φιλάνθρωπος κερδοσκόπος» δεν χάνει ευκαιρία να υπαγορεύσει στους Ευρωπαίους την πάγια θέση του για την παγκοσμιοποίηση και τα εθνικά κράτη: «Οι πρόσφυγες είναι το αγαθό που πρέπει να προστατευτεί, τα σύνορα είναι το πρόβλημα», είχε δηλώσει πρόσφατα.

«Μια οραματική ιδέα», ήταν η φράση με την οποία συνεχάρη αμέσως μετά τον κ. Σόρος ο πρώην πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου, που δεν χάνει τέτοιες κοσμικές συνευρέσεις.

Ο ανθρωπισμός, που αρχίζει στην οριογραμμή και τις ακτές και εξαντλείται στις νέες Αμυγδαλέζες, τον οποίο φυτεύει μια κυβέρνηση που λειτουργεί ως ΜΚΟ (κι όχι ως κυβέρνηση ενός κράτους και μιας κοινωνίας), μεταβάλλεται στο αντίθετό του, αποτελώντας παραπλήρωμα μιας γραμμής παραγωγής προσφυγιάς, κινδύνων και ανθρώπινου πόνου.Ανθρωπισμός είναι να κλείσουν οι θαλασσινοί δρόμοι του θανάτου κι όχι απλά να περιθάλψουμε τους επιζήσαντες. Και, πάνω απ’ όλα, ανθρωπισμός είναι να δράσουμε πολιτικά, για να σταματήσουν πόλεμοι όπως αυτός της Συρίας, που ξεκίνησε και συντηρείται από τους ίδιους που γέμισαν τη θάλασσα με πνιγμένα παιδιά, χρησιμοποιώντας τα ως όπλο σε έναν ασύμμετρο πόλεμο για το ιμπεριαλιστικό και οθωμανικό όραμα των «μηδενικών προβλημάτων».

Του Θανάση Τζιούμπα από τη Ρήξη φ. 120