Επετειακά: 70 χρόνια (3)

70 χρόνια από την συντριβή 

 της κομμουνιστικής ανταρσίας

Σαν σήμερα, 29 Αυγούστου του 1949: 

Λήγει ο ανταρτοπόλεμος με νίκη του Ελληνικού Στρατού και οριστική συντριβή της κομμουνιστικής ανταρσίας. Όχι στη μονόπλευρη Λήθη...

 

Επετειακά: 70 χρόνια (2)

70 χρόνια από την συντριβή 

της κομμουνιστικής ανταρσίας

Ελληνόπουλα στον καταυλισμό Charita Κatholica (=Καθολική φιλανθρωπία), κοντά στην πόλη Κάρλοβι Βάρι της Τσεχοσλοβακίας. «Της φωτογραφίας παρακαλώ όπως μη γίνη χρήσις» έγραφε από την Πράγα ο επιτετραμμένος της εκεί ελληνικής πρεσβείας Ανδρέας Παππάς (Αρ. Πρωτ. 1893, 1η Δεκεμβρίου 1948) 

Παιδομάζωμα

«Παιδομάζωμα», μια φρικτή λέξη από την περίοδο του οθωμανικού ζυγού έμελλε να στοιχειώσει ξανά, με χειρότερους όρους, την Ιστορία μας. Το "παιδομάζωμα" που υλοποιήθηκε με εντολή της ηγεσίας του ΚΚΕ από τους συμμορίτες του "Δημοκρατικού Στρατού" ήταν το μεγαλύτερο έγκλημα που συντελέστηκε εις βάρος τού Ελληνισμού τον 20ο αιώνα.

Σύμφωνα με έκθεση του προέδρου του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού προς τη Βαλκανική Επιτροπή που ερευνούσε τις συνοριακές τριβές της Ελλάδας με τους βόρειους γείτονές της, «...η εν ευρεία κλίμακι εκτέλεσις του αδικήματος της φυλοκτονίας ήρχισεν από των τελευταίων μηνών του 1947 και καθ΄ όλον το 1948», αφορούσε δε «μικρούς Ελληνόπαιδας από ηλικίας 5 ετών και άνω». 

Ο συνολικός αριθμός των απαχθέντων παιδιών, σύμφωνα με στοιχεία της Ligue des Societes de la Croix Rouge, την 1η Δεκεμβρίου του 1948 ανήρχετο σε 24.696 και ήταν κατανεμημένος ως εξής: 2.000 σε στρατόπεδα της Αλβανίας, 2.650 στη Βουλγαρία, 3.000 στην Ουγγαρία, 3.801 στη Ρουμανία, 2.235 στην Τσεχοσλοβακία και 11.000 στη Γιουγκοσλαβία.

Όπως γράφτηκε σε σχετικό άρθρο

(https://www.epilekta.com/2019/05/blog-post_62.html):

"...Όλα αυτά δρομολογήθηκαν από το ΚΚΕ και από έναν δικό τους άνθρωπο... 

Ένα πραγματικό σκουπίδι τού ανθρώπινου είδους. 

Τόσο κακό δεν έχει κάνει ΚΑΝΕΝΑΣ άλλος σε έναν Ελληνισμό χιλιάδων χρόνων ιστορίας. 

Τόλμησε το ΚΚΕ να στήσει προτομή του στον Γράμμο και δεν άντεξε στο βάθρο της ούτε μερικές ώρες ... 

Τόση "αγάπη" τού έχουν οι Έλληνες της περιοχής τής Μακεδονίας. 

Γιατί τόσο μίσος και τόσο μένος μετά από παραπάνω από μισό αιώνα; 

Γιατί το κτήνος αυτό ήταν απαγωγέας 25 χιλιάδων παιδιών. Τόσα παιδιά απάχθηκαν από τις οικογένειές τους στη Μακεδονία ... 

25 χιλιάδες οικογένειες καταστράφηκαν, θρηνώντας ζωντανούς νεκρούς, για τους οποίους δεν γνώριζαν τίποτε ... 

25 χιλιάδες ψυχές περιφέρονταν σε μυστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης ανά την Ευρώπη ... 

25 χιλιάδες "πειραματόζωα", που επάνω τους δοκιμάζονταν όλη η εμπειρία και όλη η χημεία τού συστήματος επάνω στον έλεγχο των συνειδήσεων...". 

Αυτό το άνευ προηγουμένου έγκλημα κατά του Ελληνισμού ήταν που δρομολόγησε και διαχειρίστηκε ο εγκληματίας "υπουργός" Παιδείας της Κυβέρνησης του Βουνού, ο καθηγητής-ιατρός Πέτρος Κόκκαλης.

Για το Παιδομάζωμα (μαρτυρία)

Πέτρος Ανταίος (Σταύρος Γιαννακόπουλος) σε εκπομπή της ΝΕΤ. 

(Ήταν γραμματέας της Κ.Ε. του ΕΑΜ των νέων, από τους οργανωτές της ΕΠΟΝ και επικεφαλής των ΕΠΟΝιτών ανταρτών του ΕΛΑΣ, για την ίδρυση και την πολεμική δράση των οποίων συνεργάσθηκε στενά με τον Άρη Βελουχιώτη. Υπήρξε στη συνέχεια στέλεχος του Δημοκρατικού Στρατού της Ελλάδας, μετά την αποχώρηση του οποίου μαζί με χιλιάδες άλλους μαχητές βρέθηκε πολιτικός πρόσφυγας στη Σοβιετική Ένωση).

Ο Πέτρος Ανταίος, που κατόρθωσε να φθάσει από τη Θεσσαλονίκη στη Ρούμελη και να λάβει μέρος στο αντάρτικο, ως μέλος του ΚΚΕ που ήταν, με πόνο ψυχής αφηγείται στο προβληθέν ρεπορτάζ «Χωρίς σύνορα» από τη ΝΕΤ (17.2.2000) 

-Ένα από τα δραματικότερα περιστατικά που έζησα στον εμφύλιο που ήταν Ελληνοελληνικός πόλεμος, άρα τραγωδία, ήταν αυτή η αφάνταστη πορεία 1.300 παιδιών από δεκατέσσερα, δεκαεννέα, είκοσι χρονών, από τη Βραχιά της Ευρυτανίας να βγουν στο Γράμμο (υπεύθυνος για την επιχείρηση ήταν ο Γιώργος Γούσιας, ένας από τους έμπιστους του Ζαχαριάδη) 

-Πραγματικά. Ο Γούσιας έκανε δυο τρεις εκτελέσεις ανθρώπων, παιδιά δηλαδή, δεκαπέντε χρονών που επιχείρησαν να φύγουν. Το φυσιολογικό που είχαν ακολουθήσει και οι άλλες φάλαγγες ήταν να πάμε από την Πίνδο, την ορεινή. Δύσκολη θάτανε. Φλεβάρη γίνεται, Φλεβάρη του '48, αλλά ήταν κάπως και στρατιωτικά και ανθρώπινα σωστό. 

Ο Γούσιας ήθελε να πάμε από κάτω (...) 

Τελικά, έχει μια επική πορεία μέσα στον κάμπο όπου αντιμετωπίζουμε άοπλοι με πέτρες στη δημοσιά Λάρισας - Βόλου τα τανκς, έχει ένα απίστευτο δραματικό πέρασμα της λίμνης Κάρλα, να παγώνουν σαν τα νούφαρα, να μένουν πάνω στη λίμνη τα παιδιά. «Υστερα, στα Πιέρια πια, εξουθενωμένοι, ούτε καν σπυριά καλαμπόκι, σαράντα μέρες νηστικοί, μου έδωσε εντολή ο Γούσιας να σφάζουμε όλα τα ζώα... τα καημένα...Ήταν η τελευταία φορά που έπιναν μουλαρίσιο ζωμό και οι περισσότεροι κάνανε εμετό... μόλις ήρθανε τα αεροπλάνα από τον καπνό και αναποδογύρισαν τα καζάνια... Τα παιδιά χιμούσαν μέσα στα καυτά καζάνια να πάρουν ένα κομμάτι κρέας ή μια κατσαρόλα ζωμό. 

-Την τριακοστή ένατη, τεσσαρακοστή μέρα, βγήκαμε αντίκρυ προς τις προσβάσεις του Γράμμου, σέρνοντας νεκρούς... και την ελπίδα... άλλα ποιά..."Δηλαδή, από τα 1.300 παιδιά φτάσανε απάνω γύρω στα τρακόσια". 

Σακατεύτηκαν και πέθαναν χίλια παιδιά! Ο ανθός της νεολαίας της Ρούμελης, ο οποίος φυσικά δεν ήταν αγωνιστές, ώριμοι, οι περισσότεροι ήταν επιστρατευμένοι από τα χωριά που έμειναν και τα μάζεψε ο Γούσιας, κορίτσια και αγόρια...