ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ
Η Πατρίδα μας διέρχεται την πιο κρίσιμη περίοδο της μακρόχρονης πορείας της, βιώνοντας πρωτόγνωρες καταστάσεις με ορατό πλέον τον κίνδυνο της εξαφάνισης του ελληνικού Έθνους.
Τα τελευταία 100 χρόνια υπήρξαν καταστροφικά. Ο ελληνισμός ξεριζώθηκε από χώρους στους οποίους υπήρχε και δραστηριοποιείτο επί αιώνες: Μικρά Ασία, Κωνσταντινούπολη, Βαλκάνια, Παρευξείνιες χώρες, Αίγυπτος.
Οι ελληνικοί πληθυσμοί μετά την εκδίωξή τους κατέφυγαν οι περισσότεροι στην άθλια καθημερινότητα του ελλαδικού κράτους, ενώ κάποιοι άλλοι επιχείρησαν να δοκιμάσουν την τύχη τους σε ξένες χώρες ως μετανάστες ή περιπλανώμενοι ναυτικοί, μακριά από την ιστορική τους κοιτίδα. Στην ίδια μας την χώρα οι κοινότητες, αποσυντέθηκαν σταδιακά με την αστυφιλία και την έλλειψη οράματος.
Παρ’ όλα αυτά η δεκαετία του ’60 είδε την άνθιση της ελληνικής βιομηχανίας. Τα ψυγεία μας και οι κουζίνες μας ήταν Ιζόλα ή Πίτσος ή Εσκιμό και ο θερμοσίφωνας Βαγιωνής. Τα σεντόνια και οι κουρτίνες Πειραϊκής-Πατραϊκής, τα καλά έπιπλα Σαρίδης ή Βαράγκης. Μακαρόνια Μίσκο, μπισκότα Παπαδοπούλου, σοκολάτες ΙΟΝ ή Παυλίδου, συμπλήρωναν την διατροφή μας. Βιοτεχνίες και μικρές βιομηχανίες μηχανολογικού εξοπλισμού άρχισαν να διεισδύουν στις ξένες αγορές, ενώ εργοστάσια γεωργικών μηχανημάτων βοηθούν στον εκμηχανισμό της Γεωργίας. Τα ελληνικά τσιμέντα αποκτούν φήμη στο εξωτερικό, όπως και η ελληνική κλωστο-υφαντουργία. Το ελληνικό αυτοκίνητο «Πόνυ» γίνεται διάσημο. Από όλες αυτές τις εταιρίες δυστυχώς άλλες δεν υπάρχουν πια, άλλες έχουν περάσει σε ξένα χέρια, ελάχιστες παραμένουν ελληνικές λόγω των όσων συνέβησαν στα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Με την πτώση της Δικτατορίας του Δ. Ιωαννίδη τον Ιούλιο του 1974 και την παλινόρθωση του κοινοβουλευτισμού, άρχισε σταδιακά να διαμορφώνεται ένα νέο καθεστώς, το οποίο έφτασε στο αποκορύφωμά του με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Όπως τελικά αποδείχθηκε από όλα αυτά που έγιναν ή ήρθαν στο φως της δημοσιότητας, είμαστε πια σε θέση να υποστηρίξουμε ότι την περίοδο αυτήν μπήκαν τα θεμέλια της αποδόμησης της ελληνικής κοινωνίας, οικονομίας και τρόπου ζωής, που οδήγησαν στην γοργή παρακμή του τόπου και την σημερινή διάλυση των πάντων και δικαιολογημένα ξένοι παρατηρητές χαρακτήρισαν αυτό το καθεστώς ως «ένα από τα πλέον διεφθαρμένα του πλανήτη, που μπροστά του ωχριούν οι πιο κατάπτυστες δικτατορίες».
Οι πόλεις και τα χωριά που σε προηγούμενες ιστορικές περιόδους γέννησαν το μέτρο και την αρμονία, μεταβλήθηκαν σε χρησιμοθηρικά και αγχωτικά εξαμβλώματα, αντανακλώντας όλη την ερήμωση και την ασχήμια. Ακόμα και η ριζωμένη στη γη και κατά τεκμήριο στην παράδοση, αγροτιά έχασε την αγάπη για το δημιούργημά της, επαναπαυμένη στις επιδοτήσεις και τα ξένα εργατικά χέρια. Μέσα σε τριάντα χρόνια, ο πλέον λιτοδίαιτος λαός της Ευρώπης έγινε ο μεγαλύτερος καταναλωτής θερμίδων και από τους πρώτους καταναλωτές οινοπνεύματος και ναρκωτικών ουσιών.
Η Δημόσια Εκπαίδευση όλων των βαθμίδων παραδόθηκε στην πολιτισμική εξουσία της μαρξιστικής αριστεράς με αποτέλεσμα να καλλιεργούνται λογικές και νοοτροπίες ισοπέδωσης, ανθελληνισμού και "ήσσονος προσπάθειας" από πολιτικά/κομματικά στρατευμένους, αλλά και βολεμένους συνδικαλιστές, που έπληξαν ανεπανόρθωτα την Παιδεία, παράγοντας στρατιές αγραμμάτων και ημιμαθών, υποβιβάζοντας συστηματικά το μορφωτικό επίπεδο των νεοελλήνων, προφανώς για την ευκολότερη πολιτική χειραγώγησή τους. Η υψηλού επιπέδου εκπαίδευση περιορίστηκε δραματικά και έγινε προνόμιο των γόνων των ευπορότερων ομάδων του πληθυσμού, παρά τις ευσυνείδητες προσπάθειες των εκπαιδευτικών των δημοσίων σχολείων. Οι ίδιοι κύκλοι μάλιστα ισχυρίζονται ξεδιάντροπα ότι "η αριστεία είναι στίγμα" και επομένως καταδικαστέα κοινωνικά και πολιτικά!
Αν σε όλη του τη διαδρομή το ελληνικό κράτος υπήρξε αδιάλειπτα ελλειμματικό, σήμερα οδηγείται στον παροξυσμό. Η βιομηχανία και η αγροτική παραγωγή παραμένουν για δεκαπέντε χρόνια στάσιμες ή ακόμα χειρότερα μειώνονται σε απόλυτα μεγέθη, ενώ για την πληρωμή των δανείων καταβάλλουμε ποσά που ξεπερνούν το 20 % του εθνικού εισοδήματος. Και αυτοί που καλούνται να πληρώσουν δεν είναι η παρασιτική άρχουσα τάξη, δεν είναι οι διεφθαρμένες ελίτ της πολιτικής, των ΜΜΕ και της «διανόησης», αλλά οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι «μικρομεσαίοι».
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί καν να γίνει λόγος για οποιαδήποτε εθνική πολιτική ή έστω για στοιχειώδη αυτονομία. Παράλληλα, η κατάσταση περιπλέκεται περισσότερο με τη νέα «μεγάλη μετανάστευση των λαών» που σημειώθηκε στη χώρα, με την είσοδο εκατοντάδων χιλιάδων ξένων εργατών και μεταναστών σε μία δεκαετία.
Οι κοινωνικές μεταλλάξεις που προκύπτουν από την εγκατάσταση των ξένων εργατών και των μεταναστών στην Ελλάδα ενισχύουν τις κοινωνικές αλλά και τις πολιτισμικές διαφοροποιήσεις. Το εγχώριο εργατικό δυναμικό, ιδιαίτερα στους τομείς της ανειδίκευτης εργασίας, εξαφανίζεται σχεδόν ολοκληρωτικά, με όλες τις συνέπειες που μπορεί να έχει κάτι τέτοιο. Αυτή η χωρίς προηγούμενο «ελαστικοποίηση της εργασίας» οδήγησε σε μείωση του πληθωρισμού, σε πτώση του εργασιακού κόστους και σε πρόσκαιρη απογείωση του Χρηματιστηρίου, πριν να κατακρημνιστεί μεγαλοπρεπώς. Η ένταξη στην ΟΝΕ και οι αδηφάγοι και καταστρεπτικοί Ολυμπιακοί του 2004, έγιναν το νέο μεγάλο όραμα των ελίτ. Μέσα σε δέκα χρόνια, η Ελλάδα άλλαξε περισσότερο από ό,τι σε όλη την πρόσφατη μεταπολεμική ιστορία. Περάσαμε ταυτοχρόνως στον «λαϊκό καπιταλισμό» και στη μεταβολή μας σε χώρα υποδοχής μεταναστών. Η συνέπεια είναι η γενικευμένη διάλυση του κοινωνικού ιστού, χωρίς να διαφαίνεται, στο άμεσο μέλλον τουλάχιστον, μια προοπτική εθνικής ανασυγκρότησης.
Ακόμα και στη μικρή «δεύτερη Ελλάδα», την Κύπρο, ακολουθείται το ίδιο μοντέλο σε διαστάσεις ακόμα πιο παροξυστικές: Ακραία τουριστικοποίηση της οικονομίας –2,5 εκατομ τουρίστες, για 700.000 πληθυσμό– εισαγωγή μεταναστών, προσκόλληση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εγκατάλειψη κάθε αντιστασιακού ήθους.
Όλα τα δεδομένα που διαθέτουμε μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο 21ος αιώνας θα είναι περίοδος κοσμοϊστορικών συγκρούσεων στον πλανήτη που θα διεξαχθούν στο επίπεδο της Ιδεολογίας, δηλ. θα είναι αντιπαραθέσεις μεταξύ οργανωμένων συστημάτων σκέψης: Ισλαμισμός εναντίον Χριστιανισμού, Παγκοσμιοποίηση (Διεθνισμός / Κοσμοπολιτισμός) εναντίον Εθνικών Συνόλων και Ιδεολογιών (Έθνη-κράτη, Εθνικισμός / Πατριωτισμός), Πρώτος (Δυτικός) Κόσμος εναντίον Τρίτου (Ανατολικού) Κόσμου (Κίνα-Ινδίες).
Παράλληλα εξελίσσεται ένας ακήρυκτος πόλεμος με στόχο τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των ανθρώπινων πόρων, της Ενέργειας, αλλά και της Γνώσης, μέσω του ελέγχου της πληροφόρησης.
Ποια πρέπει να είναι η θέση της χώρας μας και πώς πρέπει να προετοιμαστεί ώστε να επιβιώσουμε ως Έθνος;
Οι στιγμές είναι κρίσιμες, διότι με τις αποφάσεις που λαμβάνονται και υλοποιούνται, έχει κλονιστεί η εθνική κυριαρχία και το εθνικό ιδεώδες, ενώ παράλληλα εξελίσσεται ένας οικονομικός πόλεμος, ο οποίος έχει στόχο τόσο τους Έλληνες όσο και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας.
Υποστηρίζουμε, μετά τα παραπάνω, ότι απαιτείται επειγόντως η ανάληψη μιας πολύπλευρης προσπάθειας γενικής ανασυγκρότησης της χώρας σε όλους τους τομείς (Κοινωνία, Οικονομία, Πολιτισμός, Παιδεία, εξωελλαδικός Ελληνισμός κλπ).
Απαραίτητη επομένως είναι η θεωρητική ανάλυση και στην συνέχεια η διατύπωση ολοκληρωμένων και εφικτών προτάσεων για την αναγέννηση της πατρίδας, αλλά και η πνευματική αφύπνιση που πρέπει να είναι πρωταρχικό καθήκον, ώστε κάθε Έλληνας να έχει σφαιρική γνώση των καταστάσεων, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό.
Απαραίτητη επομένως είναι η θεωρητική ανάλυση και στην συνέχεια η διατύπωση ολοκληρωμένων και εφικτών προτάσεων για την αναγέννηση της πατρίδας, αλλά και η πνευματική αφύπνιση που πρέπει να είναι πρωταρχικό καθήκον, ώστε κάθε Έλληνας να έχει σφαιρική γνώση των καταστάσεων, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό.
Αποφασίσαμε προς το παρόν να ξεκινήσουμε με την δημιουργία και λειτουργία ενός άϋλου Κέντρου Μελετών Εθνικής Ανασυγκρότησης στο Διαδίκτυο.
Κάθε μία και κάθε ένας από τους Συνέλληνες, που έχει το ίδιο σκεπτικό με το δικό μας, είναι καλοδεχούμενη/ος να συμμετάσχει σε αυτή την δύσκολη πορεία με κείμενα, με παρατηρήσεις, με προτάσεις.
«ΚΕΝΤΡΟ ΜΕΛΕΤΩΝ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ»
ΚE.Μ.ΕΘ.Α.
