Φάκελος: ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (20)

Οι σύμμαχοι: Βόρις ΙΙΙ και Α. Χίτλερ

Ο διαβόητος Λάζαρ Κολισέφκι 

και η κατασκευή της σκοπιανής γλώσσας

Είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι η δήθεν «μακεδονική» γλώσσα των Σκοπίων, αποκαλούμενη από ορισμένους, σκόπιμα ή από άγνοια «Σλαβομακεδονική», δεν είναι κάτι διαφορετικό από την Σερβοβουλγαρική μεικτή γλώσσα των Σκοπίων που κατασκεύασε ο Λάζαρ Κολισέφσκι και οι συνεργάτες του, το 1944, αναμειγνύοντας σερβικά στοιχεία στη βουλγαρική γλώσσα. 

Η Γιουγκοσλαβική πολιτική εναντίον της Ελλάδος ήταν ένα αντίγραφο των ιδεών των Βούλγαρων Κομιτατζήδων της ΕΜΕΟ, οι οποίοι στη συνέχεια θα κατέσφαζαν ελληνικούς πληθυσμούς. Η πλαστή βουλγαρική «Μακεδονία του Πιρίν», και η ψευτοεπανάσταση του Ήλιντεν, του 1903, ξεκίνησαν το 1847 με τους εθνολογικούς (και ΟΧΙ γεωγραφικούς) χάρτες του Βουλγαρόφιλου Γάλλου, Αμί Μπουέ (Ami Boué, 1794-1881) το όνομα του οποίου τιμάται σε δρόμους της Σόφιας και της Βάρνας. 

Ο χάρτης του Μπουέ στα γερμανικά

Ο Κολισέφσκι ως γνωστόν υπήρξε το "δεξί χέρι"  του Κροάτη δικτάτορα Τίτο και «πρωθυπουργός της σοσιαλιστικής δημοκρατίας της ‘‘Μακεδονίας’’», η οποία ήταν «μέλος της Δημοκρατικής Ομοσπονδίας της Γιουγκοσλαβίας.» Παρουσιάζεται ιστορικά, ως «ο πιο ισχυρός άνθρωπος στη σοσιαλιστική ‘‘Μακεδονία’’ και ένας από τους ισχυρότερους στη Γιουγκοσλαβία.» Για τη «δράση…» του στον Β΄ Π. Πόλεμο, του απονεμήθηκε το παράσημο του «ήρωα της Γιουγκοσλαβίας» και πολλά άλλα μετάλλια. Όταν ο Τίτο αρρώστησε το 1980, άφησε διάδοχό του τον Κολισέφσκι, και όταν ο Τίτο πέθανε, 4 /5/1980, ο Κολισέφσκι έγινε πρόεδρος –μόνο για 10 μέρες! Αμέσως μετά ανέλαβε πρόεδρος ο Σβιγετίν Μιγιάτοβιτς. Πολλοί τότε απόρησαν: «γιατί ο υπ’ αριθμόν ένα ήρωας τους αντιναζιστικού και αντιφασιστικού αγώνα, ο Κολισέφσκι, δεν παρέμεινε πρόεδρος;».
«Το Ψέμα έχει κοντά πόδια και το προλαβαίνει η Αλήθεια», σύμφωνα με την λαϊκή ρήση. Έτσι, με την πάροδο του χρόνου μαθεύτηκε ποιος ήταν ο Κολισέφσκι. Το μαρτυρούσαν οι πράξεις του, τα γεγονότα: 

Το 1941 οι Βούλγαροι είχαν κατακτήσει τη Σερβία μαζί με του Γερμανούς Ναζί. Τότε, ο Κολισέφσκι, σε ηλικία 27 ετών, ήταν γραμματέας της τοπικής επιτροπής του Κ. Κ. Γιουγκοσλαβίας, στην Βαρντάρσκα Μπανόβινα (Διοικητική Περιφέρεια του Βαρδάρη=Αξιού), δηλαδή στο σημερινό κρατίδιο των Σκοπίων. Στο τέλος του ίδιου χρόνου ο Κολισέφσκι στρατεύτηκε με τους Γιουγκοσλάβους αντάρτες για να πολεμήσει εναντίον των Βουλγάρων. Όμως συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο από βουλγαρικό στρατοδικείο.

Η αίτηση χάριτος του Κολισέφσκι

Αμέσως ο Κολισέφσκι έγραψε επιστολή - αίτηση χάριτος προς τον τότε βασιλιά της Βουλγαρίας (Βόρις ΙΙΙ, 1894-1943) όπου υποστήριξε ότι είναι:

«…γιος Βουλγάρων γονέων, ένιωθα και νιώθω Βούλγαρος και, παρά την τρομερή σκλαβιά, υπήρξα προσηλωμένος και στη γλώσσα και στα βουλγαρικά έθιμα».

Έτσι, η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια φυλάκιση. Στα τέλη του 1944, ο Κολισέφσκι ελευθερώθηκε από τη νέα βουλγαρική κυβέρνηση, και γρήγορα έγινε πρόεδρος του Κ.Κ. της «σοσιαλιστικής δημοκρατίας της ‘‘Μακεδονίας’’», και του τοπικού παραρτήματος του Κ. Κ. Γιουγκοσλαβίας.

Αυτός είναι ο Βούλγαρος, καθ’ ομολογία του, ο οποίος αργότερα εκτός από τους Βουλγάρους συνεργάστηκε στενά με τον Τίτο, και με εντολές του κατασκεύασε την πλαστή «μακεδονική» γλώσσα. 

Στόχος τους η επέκταση της Γιουγκοσλαβίας με την κατάκτηση της «Μακεδονίας του Αιγαίου», την οποία είχε διακηρύξει ο Τίτο σε ομιλία του στα Σκόπια, στις 11/10/1945.

Ο κ. Γ. Μπαμπινιώτης γράφει, ότι: «Οι Σκοπιανοί έδωσαν σε αυτή τη γλώσσα, τη Σερβοβουλγαρική, την παραπλανητική και ψευδώνυμη ονομασία ‘‘Μακεδονική’’ (!), για να αποφύγουν τις βουλγαρικές διεκδικήσεις και να αποκρύψουν μαζί τη βουλγαρική προέλευση της γλώσσας τους. Περαιτέρω, για να ιδιοποιηθούν με τον τρόπο αυτόν μιαν ονομασία (Μακεδονική) που τους προσέδιδε κύρος και ιστορικό βάθος (μέσω της πλαστής ταύτισής τους με το ένδοξο και παγκοσμίως γνωστό όνομα της Μακεδονίας τού Μ. Αλεξάνδρου.)»

Αξίζει να σημειωθεί οι Βούλγαροι ονομάζουν ειρωνικά την μεταλλαγμένη βουλγαρική των Σκοπίων «κολισεφσκική γλώσσα».

 ΔΕΕ