Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2019

ΣΥΡΙΖΑ = ανικανότητα, αμορφωσιά, θράσος...

Σώτη Τριανταφύλλου: Ο ΣΥΡΙΖΑ μας έμαθε

τι σημαίνει ανικανότητα, αμορφωσιά, θράσος

Για καταστροφική πολιτική εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο η γνωστή συγγραφέας, Σώτη Τριανταφύλλου, στην Athens Voice, υπογραμμίζοντας παράλληλα τη χρησιμότητα του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα, καθώς, όπως τονίζει, «μας έδειξε τι σημαίνει ανικανότητα, αμορφωσιά και ασέβεια στους θεσμούς».

«Η κυβέρνηση των τελευταίων ετών είχε κάποια χρησιμότητα. Έδειξε, σε όσους μπορούσαν να δουν, τι σημαίνει αριστερά· τι σημαίνει αριστερά στην κυβέρνηση: ανικανότητα, συστηματικά ψέματα, προπαγανδιστικό σφυροκόπημα, μίσος για τους αντιπάλους («ταξικούς» και ιδεολογικούς), αμορφωσιά, θράσος, ασέβεια στους θεσμούς, πελατοκρατία – όλα τα χαρακτηριστικά του αριστερού αυταρχισμού», δηλώνει χαρακτηριστικά η Σώτη Τριανταφύλλου στο άρθρο της με τίτλο «Φύγετε και αφήστε μας ήσυχους».

Παράλληλα, αναφέρει: «Ο ΣΥΡΙΖΑ επέδειξε αριστερή συμπεριφορά περιφρονώντας τον διαχωρισμό των εξουσιών και τους νόμους, επιχειρώντας character assassination των αντιφρονούντων και στηρίζοντας, άνευ όρων, καθεστώτα όπως εκείνο της Βενεζουέλας. Αυτή είναι η αριστερή συμπεριφορά».

«Οπωσδήποτε, η αριστερή ηγεμονία στην εκπαίδευση και στον πολιτισμό είναι πολύ παλιότερη του ΣΥΡΙΖΑ και ίσως έχει προκαλέσει ανεπανόρθωτη παραμόρφωση στην πρόσληψη της ιστορίας, της γλώσσας και της αγωγής του πολίτη: ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε το σχολείο παιχνιδότοπο της αριστεράς, η δεξιά συνέχισε το έργο του –ό,τι θέλει ο λαός– και σήμερα η αριστερή παραμυθία έχει επισημοποιηθεί.

Στη συνέχεια, προσθέτει: «Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναγκάστηκε να υπακούσει στις ευρωπαϊκές εντολές δεν τον καθιστά φιλοευρωπαϊκή δύναμη: η ιδεολογία του είναι αντιευρωπαϊκή και η πρακτική των ευρωβουλευτών του στις Βρυξέλλες το αποδεικνύει καθημερινά (στριφνότητα και ασχετοσύνη)».

«Η καταστροφική πολιτική του οφείλεται στις ιδέες του, στην των στελεχών του και στην ευθυγράμμισή τους με τους πλέον αμαθείς και ανάγωγους Έλληνες. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει μόνο να φύγει, πρέπει να μας αφήσει στην ησυχία μας: αν θέλουμε να ισορροπήσουμε σε μια κοινωνία ασφάλειας και ευημερίας, χρειαζόμαστε πολιτική αγωγή και εργασία – κι έναν κρατικό μηχανισμό που να ευνοεί αυτά τα δύο. Αρκετοί πολίτες πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση θα κινητοποιεί όχι μόνο τους ψηφοφόρους του, αλλά και όποιον επιθυμεί το χάος – κι ότι θα δυσκολεύει συστηματικά την καθημερινότητά μας. Συμφωνώ κι εγώ», καταλήγει.

Γράφει αναλυτικά η συγγραφέας:

Το φαινόμενο είχε αναλύσει ο Γιούργκεν Χάμπερμας στη δεκαετία του 1960, και πριν απ’ αυτόν, ένας από τους ήρωες του ΣΥΡΙΖΑ, ο Λένιν, το 1920 – ο όρος που χρησιμοποιούσε ήταν «αριστερισμός». Τότε, ο Λένιν είχε στο μυαλό του διάφορες αριστερές ομάδες που είχαν διαγραφεί από τους μπολσεβίκους πριν από την Οκτωβριανή Επανάσταση, καθώς και άλλες που δρούσαν στη Βρετανία και τη Γερμανία (με αποκορύφωμα την αποτυχημένη εξέγερση του 1919) κηρύσσοντας τη «δικτατορία των μαζών». Πολλά έχουν αλλάξει μέσα σ’ έναν αιώνα· μερικά δεν έχουν αλλάξει.

Ο Χάμπερμας προσπάθησε να διαχωρίσει τη νεομαρξιστική Σχολή της Φρανκφούρτης από την αριστερή τρομοκρατία της δεκαετίας του 1960. Πολλοί κοινωνιολόγοι εκείνης της εποχής παρατηρούσαν, στο παρόν, ότι οι δομές και οι μέθοδοι των σοσιαλιστικών συνδικαλιστικών οργανώσεων –και στη συνέχεια των ανταρτών πόλεων– ήταν εξίσου αυταρχικές και βίαιες με εκείνες των ακροδεξιών φασιστικών οργανώσεων. Αν και ο Χάμπερμας βρισκόταν στον χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς (ένας θεός ξέρει τι θα πει σήμερα αυτό το πράγμα) δεν είχε και δεν έχει καμιά σχέση με τον ανορθολογισμό, τον αντιευρωπαϊσμό και τη βία. Την ίδια εποχή, ο Σίμορ Μάρτιν Λίπσετ χαρακτήριζε αριστερό φασισμό μερικά εθνικιστικά και αυταρχικά καθεστώτα στις υπανάπτυκτες χώρες (Βραζιλία, Αργεντινή) –σαν αυτά που στον 21ο αιώνα ονομάζουμε «λαϊκιστικά»– τα οποία έστρεφαν τα κατώτερα στρώματα εναντίον της «αστικής τάξης» και των πλούσιων κρατών αποδίδοντας τη φτώχεια στην εξάρτηση από ξένες δυνάμεις και απαλλάσσοντας τον λαό-θύμα από κάθε ευθύνη. Ύστερα, ο Έρβινγκ Χόροβιτς (που επινόησε, μεταξύ άλλων, τον όρο «Τρίτος Κόσμος») ανέλυσε το βιβλίο του Λένιν «Αριστερισμός, παιδική αρρώστια του κομμουνισμού» στο οποίο ο Ρώσος επαναστάτης εξηγούσε γιατί οι αναρχικοί ήταν οπορτουνιστές «εχθροί του λαού»: αν και σ’ αυτό ο Χόροβιτς συμφωνούσε με τον Λένιν, περιέγραφε τον αριστερό φασισμό σαν μια άρνηση να αποδεσμευτεί ο ριζοσπαστικός πολιτικός λόγος από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα· από τον «υπαρκτό σοσιαλισμό» και τις σοσιαλ-δικτατορίες του Τρίτου Κόσμου. Οι περισσότεροι αριστεροί διανοούμενοι –όχι μόνο στην Ελλάδα– είχαν υιοθετήσει θεωρίες σοβιετικού, κινεζικού και αλβανικού δρόμου προς τον σοσιαλισμό· όσο πιο αυταρχικό ήταν το πλαίσιο, τόσο πιο trendy θεωρούνταν. Η αριστερά επιβεβαίωνε τις κατηγορίες της φιλελεύθερης δεξιάς: η συνωμοτικότητα, η προσωπολατρία, ο ανορθολογισμός και η εχθρότητα προς τη δημοκρατία αποδείκνυαν τις ομοιότητές της με τον φασισμό τον οποίον πολεμούσε.

Η αριστερή τρομοκρατία και ο εκφασισμός εκτυλίσσονται στην Ελλάδα σε χαμηλή ένταση με την ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως έχει γραφτεί πολλές φορές, στο παρελθόν οι Έλληνες έδειξαν συμπάθεια στους τρομοκράτες, επέτρεψαν την άλωση συνοικιών και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ με επίγνωση και, σε μεγάλο βαθμό, δικαιολογούν τα πεπραγμένα του. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν γεννήθηκε χθες, αν και πράγματι όταν ήταν «Συνασπισμός της αριστεράς» φαινόταν χρήσιμος σαν ένα μικρό αντιπολιτευτικό κόμμα στο πρόγραμμα του οποίου περιελάμβανε τον διαχωρισμό της εκκλησίας από το κράτος και τη θέσπιση του συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης. Αλλά ποτέ δεν έκρυψε την αποστροφή του για τον νόμο και την τάξη, ούτε τη ροπή του προς τις τζάμπα μαγκιές και τους «αγώνες» χωρίς αντικείμενο.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να είναι κανείς αριστερός; Και ναι και όχι. Αν και αριστερά δεν είναι ομοιογενής πολιτική παράταξη –άκρα αριστερά, ελευθεριακή, σοσιαλιστική, κομμουνιστική και τα λοιπά–, οι αυθεντικές της αξίες είναι ασαφείς. Αν θέλουμε να πλησιάσουμε την ιστορική αλήθεια, πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι περισσότεροι κοινωνικοί αγώνες έγιναν με πρωτοβουλία ή με κύρια δύναμη τους φιλελευθέρους, όχι την εκάστοτε «αριστερά» – η οποία, όντως, πολλές φορές, συμμετείχε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Συνηθέστερα με τον «άλλον» τρόπο, υπό την έννοια ότι προσέδιδε στους αγώνες ακρότητα (μαξιμαλιστικά αιτήματα, κατασκευή μαρτύρων) και θεατρικότητα. Η θεατρικότητα ήταν χαρακτηριστικό και του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ με ακραίες προσωπικότητες, θεαματικές στρατολογήσεις και εξωφρενικές δηλώσεις.

Ας υποθέσουμε ότι υπάρχουν αυθεντικές αριστερές αξίες: κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ παραβιάζουν άραγε αυτές τις αξίες; Μάλλον όχι: η αριστερά ήταν ανέκαθεν επικριτική έναντι του δυτικού πολιτισμού, ερμήνευε τις γεωπολιτικές σχέσεις αποκλειστικά μέσω του αντι-ιμπεριαλιστικού πρίσματος και διαστρέβλωνε την ιστορική αλήθεια – αληθινό ήταν ό,τι εξυπηρετούσε την επανάσταση. Όλες οι παραλλαγές της, ακόμα κι εκείνες που διεκδικούσαν ελευθεριακό πνεύμα, ήταν και παραμένουν αντιδημοκρατικές, φοβικές έναντι της νεωτερικότητας, συχνά αντισημιτικές, δίνοντας έμφαση στην ισότητα και παραμερίζοντας τόσο την ελευθερία όσο και την επιδίωξη της προσωπικής ευτυχίας. Η αριστερή τυραννία (σταλινισμός, μαοϊσμός) και η τρομοκρατία ανιχνεύονται στο εσωτερικό των αριστερών κομμάτων – όχι μόνο των κομμουνιστικών που αποτελούν ηθελημένα μικρογραφίες σοσιαλφασιστικών καθεστώτων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επέδειξε αριστερή συμπεριφορά περιφρονώντας τον διαχωρισμό των εξουσιών και τους νόμους, επιχειρώντας character assassination των αντιφρονούντων και στηρίζοντας, άνευ όρων, καθεστώτα όπως εκείνο της Βενεζουέλας. Αυτή είναι η αριστερή συμπεριφορά. Οπωσδήποτε, η αριστερή ηγεμονία στην εκπαίδευση και στον πολιτισμό είναι πολύ παλιότερη του ΣΥΡΙΖΑ και ίσως έχει προκαλέσει ανεπανόρθωτη παραμόρφωση στην πρόσληψη της ιστορίας, της γλώσσας και της αγωγής του πολίτη: ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε το σχολείο παιχνιδότοπο της αριστεράς, η δεξιά συνέχισε το έργο του –ό,τι θέλει ο λαός– και σήμερα η αριστερή παραμυθία έχει επισημοποιηθεί.

Η συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ ήταν «φυσική»: όχι μόνο επειδή με τη λογική της αριστεράς ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, αλλά επειδή σε όλη την Ευρώπη η αριστερά ευθυγραμμίζεται με την αντιευρωπαϊκή, λαϊκή, εθνικιστική δεξιά. (Το σημείο απόκλισης είναι το Ισλάμ και οι μετανάστες: στα ζητήματα της οικονομίας και της παγκοσμιοποίησης συμφωνούν). Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναγκάστηκε να υπακούσει στις ευρωπαϊκές εντολές δεν τον καθιστά φιλοευρωπαϊκή δύναμη: η ιδεολογία του είναι αντιευρωπαϊκή και η πρακτική των ευρωβουλευτών του στις Βρυξέλλες το αποδεικνύει καθημερινά (στριφνότητα και ασχετοσύνη).

Η καταστροφική πολιτική του οφείλεται στις ιδέες του, στην ανικανότητα των στελεχών του και στην ευθυγράμμισή τους με τους πλέον αμαθείς και ανάγωγους Έλληνες. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει μόνο να φύγει, πρέπει να μας αφήσει στην ησυχία μας: αν θέλουμε να ισορροπήσουμε σε μια κοινωνία ασφάλειας και ευημερίας, χρειαζόμαστε πολιτική αγωγή και εργασία – κι έναν κρατικό μηχανισμό που να ευνοεί αυτά τα δύο. Αρκετοί πολίτες πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση θα κινητοποιεί όχι μόνο τους ψηφοφόρους του, αλλά και όποιον επιθυμεί το χάος – κι ότι θα δυσκολεύει συστηματικά την καθημερινότητά μας. Συμφωνώ κι εγώ.

https://www.protothema.gr/politics/article/871558/soti-triadafullou-o-suriza-mas-emathe-ti-simainei-anikanotita-amorfosia-thrasos/?fbclid=IwAR1MARlES7wxmW4lEtAGdSe3cMiX9SGmh3E5mX0T7QHL9RqGtG2Z5bUiXEs#.Xdu-zaBTf24.facebook

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2019

Ο Τζ. Σόρος και οι ΜΚΟ

(Απόσπασμα από το άρθρο του Βασίλη Στοϊλόπουλου Ο Τζ. Σόρος και ο θαυμαστός κόσμος των ΜΚΟ που δημοσιεύτηκε στο Άρδην τ. 104)

Οι θέσεις του Σόρος για το προσφυγικό

Oι απόψεις του Σόρος για την «ευρωπαϊκή» αντιμετώπιση του προσφυγικού ζητήματος παρουσιάστηκαν εκτενώς πέρυσι, με την έναρξη της προσφυγικής κρίσης, σε δική του ιστοσελίδα (1) και κατόπιν δημοσιεύθηκαν στη γερμανική συντηρητική εφημερίδα die Welt (2). Σύμφωνα με ορισμένες από αυτές, η Ευρώπη θα έπρεπε να δέχεται «ετησίως μέχρι και ένα εκατομμύριο πρόσφυγες» (εκ των πραγμάτων, ως επί το πλείστον νεαρούς μουσουλμάνους), όμως αυτό που για τον Σόρος αποτελεί conditio sine qua non για την επιτυχία του όλου προσφυγικού εγχειρήματός του είναι «οι πρόσφυγες να πηγαίνουν εκεί που οι ίδιοι επιθυμούν και εκεί όπου είναι ευπρόσδεκτοι». Σε κάθε πρόσφυγα θα χορηγείται από τις χώρες υποδοχής μεταναστών το ποσό των 15 χιλιάδων ευρώ [επιπλέον κοινωνικές παροχές (3)], ενώ οι χώρες που συνορεύουν με εστίες πολέμων και δέχονται πρόσφυγες θα επιδοτούνται με ένα πόσο της τάξης των 8-10 δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως, χωρίς να αποσαφηνίζει συγκεκριμένα την πηγή χρηματοδότησης του «οράματός» του. Η απονομή ασύλου θα γίνεται ενιαία για όλη την Ευρώπη και θα υπάρχει ευρωπαϊκός έλεγχος των συνόρων. Η νομική διαφοροποίηση μεταξύ πρόσφυγα, οικονομικού μετανάστη κ.λπ. θα καταργηθεί, όπως και η δυνατότητα των κρατών να προστατεύουν μόνα τους τα σύνορά τους. Προκειμένου δε να μην υπάρχει «πανικός» στο «ταξίδι (sic) των μεταναστών» («migration journey») θα καθιερωθούν τα λεγόμενα «safe channels», ανάλογα με τις ανθρωπιστικές διόδους σε περιοχές πολεμικών συγκρούσεων.
Σημαντικό μέρος των παραπάνω θέσεων είναι ήδη πραγματικότητα ή δρομολογούνται, όπως δείχνουν τα γεγονότα, τουλάχιστον από το περσινό καλοκαίρι (4). Ενδεικτικό παράδειγμα είναι το ευρωτουρκικό σχέδιο Μέρκελ-Ερντογάν για την αντιμετώπιση της «προσφυγικής κρίσης», που είναι δημιούργημα της δεξαμενής σκέψης European Stabillity Initiative (ESI) (5). Μιας πρωτοβουλίας που χορηγός της είναι ο Σόρος και διευθυντής της ο Γκέραλντ Κνάους, σύμβουλος της Γερμανίδας καγκελαρίου σε προσφυγικά θέματα.

Το δίκτυο ΜΚΟ που επηρεάζει ο Σόρος

Tο γιγαντιαίο σύστημα της «διαπλοκής», όπου η παρουσία του OSF και διαφόρων άλλων πανίσχυρων ιδρυμάτων της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ είναι αδιαμφισβήτητο, γεγονός που εντοπίζεται σχετικά εύκολα στο διαδίκτυο (6). Όσο και αν γίνονται προσπάθειες απόκρυψής τους, αμέσως γίνονται αντιληπτά:
α) η ευκαιρία ανάμειξής τους στη «μεγάλη πολιτική»,
β) οι δυνατότητες «αγοράς επιρροής» και εξωθεσμικής παρέμβασης στο διεθνές πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό γίγνεσθαι,
γ) οι δυνατότητες επιρροής της κοινής γνώμης.
Γι’ αυτό και στους αποδεκτές των επιχορηγήσεων του πολυπράγμονα Σόρος, μέσω της OSF, περιλαμβάνονται και ισχυρές πολιτικές προσωπικότητες, όπως ο Ομπάμα και η Κλίντον, πασίγνωστες αμερικανικές ΜΚΟ, όπως η Center for American Progress, το διαδικτυακό κίνημα ακτιβιστών Avaaz (7) (γνωστό από την Αραβική Άνοιξη, τον ουκρανικό και τον συριακό εμφύλιο) η Move On (8), αλλά και άλλες οργανώσεις, π.χ. αυτές που υποστηρίζουν τη νομιμοποίηση της μαριχουάνας στις ΗΠΑ ή αυτές που προσπάθησαν να εμποδίσουν την ανάδειξη του Μπους του νεότερου στην αμερικανική προεδρία. Χρήματα του Σόρος κατέληξαν και σε φιλομεταναστευτικές ομάδες όπως η British Future, που ανάλαβε τον αγώνα κατά του UKIP του ευροσκεπτικιστή Φάρατζ, αλλά και σε χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας και στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, κατά τη διάρκεια των «πολύχρωμων επαναστάσεων» σε Σερβία, Γεωργία και Ουκρανία (9). Μάλιστα, ο πρόεδρος Ποροσένκο της Ουκρανίας απένειμε πρόσφατα στο Σόρος το Μετάλλιο της Ελευθερίας για την αντιρωσική συνεισφορά του (10), έχοντας ως πρώτο διδάξαντα τον Φράνκο Τούτσμαν της Κροατίας, ο οποίος το 1996 ευχαρίστησε δημοσίως τον Σόρος για τη βοήθεια που προσέφερε στη χώρα του στον πόλεμο κατά της Σερβίας.
Συνολικά, εκτιμάται ότι από το 1979 το δίκτυο των ιδρυμάτων του Σόρος διέθεσε πάνω από 5 δισεκατομμύρια ευρώ σε μια πληθώρα ποικίλων οργανώσεων με εντελώς διαφορετικές δραστηριότητες, που έχουν όμως τους ίδιους στόχους με τον «μεγάλο κερδοσκόπο» (11). Στους έξι σημαντικότερους, ανάμεσα στους συνολικά 150 αποδέκτες δωρεών του OSF για τα έτη 2005-2009, περιλαμβάνονταν οι οργανώσεις (12): Media Development Loan Fund, Inc (15,69 εκατ. δολάρια), Drug Policy Alliance (12,5 εκατ. δολάρια), Tides Foundation (11,04 εκατ. δολάρια), American Civil Liberties Union Foun. Inc (10,98 εκατ. δολάρια), The Alliance for Climate Protection (10 εκατ. δολάρια), Trust for Civil Society in Central and Eastern Europe / CEE (13) (8,52 εκατ. δολάρια). Στις οργανώσεις που επιχορηγούνται απευθείας από το OSF (14), επειδή δραστηριοποιούνται στην κατάργηση των εθνικών συνόρων, την αποδόμηση των εθνικών μεταναστευτικών πολιτικών και είναι υπέρ των δικαιωμάτων και πλεονεκτημάτων των παράνομων μεταναστών, περιλαμβάνονται επίσης τα: National Immigration Forum, American Immigration Council, Immigrant Legal Resource Center, Casa de Maryland, National Immigration Law Center, Migration Policy Institute, Immigration Policy Center κ.ά.
Ευρωπαϊκός βραχίονας του OSF είναι, ήδη από το 2004, η οργάνωση Policy Association for the Open Society (PASOS) με έδρα την Πράγα, που δραστηριοποιείται υπέρ των ανοιχτών συνόρων και την κατάργηση της βίζας και στους χρηματοδότες της περιλαμβάνονται τρανταχτά ονόματα όπως: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, NATO, EACEA, OSF, UNDEF, NED κ.ά.

Το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα για την Ενσωμάτωση και τη Μετανάστευση

Σημαντικός παράγοντας στην προώθηση των απόψεων του Σόρος για το προσφυγικό-μεταναστευτικό αποτελούν τα δώδεκα συνεργαζόμενα, διεθνούς φήμης ιδρύματα, όπως OSF, Robert Bosch Stiftung, ΟΑΚ Foundation κ.ά., με συνολικό προϋπολογισμό περίπου 34 δισεκατομμύρια δολάρια. Τα ιδρύματα αυτά, που προέρχονται από τις ΗΠΑ, αλλά και από ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία, Βέλγιο, Πορτογαλία και Ιταλία) συγκρότησαν, ήδη από το 2005, το European Programme for Integration and Emigration (EPIM) – «Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα για την Ενσωμάτωση και τη Μετανάστευση» στοχεύοντας στην:
α) εμβάθυνση των γνώσεων και της ενίσχυσης των ικανοτήτων του ΕΡΙΜ, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα αποτελεσματικό αντίβαρο στους κρατικούς θεσμούς (15),
β) αλλαγή της μεταναστευτικής πολιτικής των ευρωπαϊκών χωρών, με την άσκηση πολιτικής πίεσης στη βάση ηθικών προταγμάτων (βλ. Willkommenskultur στη Γερμανία),
γ) δημιουργία και άψογη λειτουργία δικτύων,
δ) χρηματοδότηση των ΜΚΟ, που αναλαμβάνουν ρόλο αφενός της υποστήριξης των μεταναστών και αφετέρου της άμεσης αντίδρασης, σε περίπτωση που ασκείται κριτική (16) (στο πολυπολιτισμικό φαινόμενο της εποχής, αλλά και στους πρωταγωνιστές του (π.χ. Σόρος), που επιδιώκουν να το επιβάλουν διεθνώς.
Σύμφωνα με τον Sheena McLoughlin, υπάλληλο του Σόρος, βασικός στόχος του EPIM είναι η χρηματοδότηση ΜΚΟ που αφενός θα υποστηρίζουν όσους αιτούνται άσυλο ή είναι οικονομικοί μετανάστες χωρίς έγγραφα και αφετέρου θα προωθούν την ενσωμάτωση, την κοινωνική ένταξη (πρόσβαση στη δημόσια υγεία και περίθαλψη, στη σχολική εκπαίδευση κ.λπ.) και την ισότιμη αντιμετώπιση των μεταναστών που αναζητούν προστασία. Στους στόχους των «μεγάλων χορηγών» του ΕΡΙΜ περιλαμβάνονται επίσης και θέματα όπως η άσκηση επιρροής στα νομοπαρασκευαστικά όργανα της Ε.Ε. υπέρ των μεταναστών, οι δημόσιες σχέσεις αλλά και «εξειδικευμένα προγράμματα», όπως advocacy και capacity building. Για όλα τα παραπάνω «φλέγοντα» προσφυγικά ζητήματα, που έθεσε δημόσια ο Σόρος, το Ίδρυμα Robert Bosch, που συμμετέχει στο ΕΡΙΜ, προχώρησε ήδη στην έκδοση μιας σειράς βιβλίων (17), όπου μεταξύ άλλων προπαγανδίζεται η ενεργός προώθηση του ισλάμ στη Γερμανία, ενώ στηρίζει οικονομικά μουσουλμανικές οργανώσεις, όπως η «Πρωτοβουλία Yallah! Νέοι μουσουλμάνοι», η «JUMA (Jung, muslimisch, aktiv)» κ.ά.
Περισσότερες από 450 οργανώσεις (18) από 45 χώρες (19), που εμπλέκονται άμεσα σε θέματα μετανάστευσης, συμμετέχουν στο πολύπλοκο δίκτυο EPIM, το οποίο όχι μόνο χρηματοδοτεί αυτές τις οργανώσεις αλλά και τις φιλοξενεί συχνά στην έδρα του, στις Βρυξέλλες, όπου γίνονται και τα σχετικά σεμινάρια (20), πάντα στο πνεύμα της νέας «μεταναστευτικής» πολιτικής των πολυπολιτισμικών «οραμάτων» του Σόρος. Τα σεμινάρια αυτά περιλαμβάνουν θέματα όπως η εφαρμογή του σύγχρονου λόμπι σε συγκεκριμένες χώρες, το high-level management, η αποτελεσματική διαχείριση αντιπαραθέσεων, ο καθορισμός προτεραιοτήτων σε δύσκολες καταστάσεις, η παρακολούθηση των ΜΜΕ κ.α. Χρηματοδότης τέτοιων «Workshops» είναι η EPIMs Joint Learning Initiatives (JLIs), που αναλαμβάνει και τη βελτίωση των υποδομών των ΜΚΟ, αλλά και τη μεταξύ τους επαφή. Επίσης, στο δίκτυο εμπλέκονται και φυσικά πρόσωπα με ειδικές γνώσεις (π.χ. δικηγόροι, δικαστές κ.α.) με στόχο την αποδόμηση της υφιστάμενης «αυστηρής» νομοθεσίας για τους μετανάστες και την υποστήριξη της παράνομης μετανάστευσης σε θέματα ασύλου.
Από την ίδρυσή του και μέχρι το 2011 το EPIM χρηματοδότησε με 3,6 εκατομμύρια ευρώ 24 ΜΚΟ για 31 δράσεις, ενώ από το 2013 έως το 2015 χρηματοδότησε άλλα 10 προγράμματα με 3,8 εκατομμύρια ευρώ (21). Επιπλέον, πραγματοποίησε 55 συνέδρια και δημοσίευσε 35 εκδόσεις της. Την περίοδο 2012-2015 επέλεξε δέκα προγράμματα για χρηματοδότηση, μεταξύ των οποίων και η European Council on Refugees and Exiles (ECRE), μέλος της οποίας είναι και ΜΚΟ με σημαντική επιρροή, όπως η γερμανική PRO ASYL (22). Στους αποδέκτες επιχορηγήσεων περιλαμβάνεται και η Διεθνής Αμνηστία, η οποία π.χ. το 2008 χρηματοδοτήθηκε με 750 χιλιάδες δολάρια από τον Σόρος και το 2015 με 1,15 εκατομμύρια δολάρια από το Ίδρυμα Φορντ (23). (Ο αναγνώστης που επιθυμεί να έχει μια πλήρη εικόνα για την άμεση και έμμεση χρηματοδότηση (24) δεκάδων ΜΚΟ από την OSF ενδείκνυται να επιχειρήσει μια περιήγηση στο διαδίκτυο (25)).
Τελευταία, οι δώδεκα εταίροι που βρίσκονται πίσω από το EPIM, επέλεξαν για χρηματοδότηση δέκα φιλομεταναστευτικές ΜΚΟ –ανάμεσα σε 197 υποψήφιες– προκειμένου να αναληφθούν για τα επόμενα τρία χρόνια πρωτοβουλίες λόμπι που, σύμφωνα με τη διακήρυξη, «θα υποστηρίζουν όσους αιτούνται άσυλο ή είναι οικονομικοί μετανάστες χωρίς έγγραφα, καθώς και για την ισότητα, την ενσωμάτωση και την κοινωνική ένταξη των μεταναστών που αναζητούν προστασία». Πρόκειται για ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται είτε πανευρωπαϊκά (Ευρωπαϊκό Δίκτυο Γυναικών Μεταναστριών, Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για τους πρόσφυγες και τους εξόριστους/ECRE (26), Πλατφόρμα Διεθνούς Συνεργασίας για τους μετανάστες χωρίς έγγραφα/ PICUM, Γιατροί του Κόσμου) είτε σε εθνικό επίπεδο (Vluchtelingenwerk Φλάνδρας, Ιρλανδικό Συμβούλιο Προσφύγων, Stowarzyszenie Interwencji Prawnej, Aire Centre, Consiglio Italiano per I Rifugiati).
Βεβαίως, τα δώδεκα ιδρύματα του ΕΡΙΜ συμμετέχουν, μαζί με πολλά άλλα ιδρύματα που δραστηριοποιούνται επίσης στο μεταναστευτικό, και σε άλλα δίκτυα, όπως για παράδειγμα το Δίκτυο των Ευρωπαϊκών Ιδρυμάτων (Network of European Foundations / NEF), που έχει έδρα τη Σερβία. Το φάσμα των δραστηριοτήτων του NEF είναι ευρύτατο: επιχορηγήσεις, υποτροφίες, διοργάνωση συνεδρίων, εκπαιδευτικά προγράμματα, φόρουμ διαλόγου, συγκρότηση ομάδων πίεσης-λόμπι και προγράμματα εκπαίδευσης-κατάρτισης «μελλοντικών ηγετών». Η συνήθης πρακτική του NEF στη χρηματοδότηση των φιλομεταναστευτικών ΜΚΟ δεν είναι η απευθείας δωρεά. Συνήθως, ακολουθείται ένα μοντέλο χρηματοδότησης οργανωμένο σε τρία επίπεδα, ώστε να μην αποκαλύπτεται εύκολα η πηγή της χρηματοδότησης και να γίνεται η απόκρυψη τυχόν ευθυνών ή και παρατυπιών.

Ελληνικές ΜΚΟ επιχορηγούμενες από το ΕΡΙΜ

Οι ελληνικές ΜΚΟ που επιχορηγούνται από το EPIM είναι το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες (1), οι Γιατροί του Κόσμου και το ελληνικό τμήμα του European Network of Migrant Women. Η χρηματοδότηση του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες, το οποίο πρόσφατα διοργάνωσε σειρά εκπαιδευτικών σεμιναρίων όπως «Η εφαρμογή των εναλλακτικών μέτρων της κράτησης στην Ελλάδα», ή το «Βιωματικό σεμινάριο ενδυνάμωσης του διαπολιτισμικού διαλόγου», γίνεται και απευθείας από το OSF και τελευταία και από το World Jewish Relief. Η τελευταία χρηματοδότηση του Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες από το OSF αφορά την περίοδο Μάρτιος 2015-Σεπτεμβριος 2016 και σκοπεύει στην καταγραφή και αξιολόγηση της συμπεριφοράς των δημοσίων αρχών και των κοινοτήτων που θα παραλάβουν πρόσφυγες. Η χρηματοδότηση από το EPIM είναι για την περίοδο Σεπτέμβριος 2015-Μάιος 2016 και αποσκοπεί στην εκπαίδευση του προσωπικού ΜΚΟ σε θέματα λόμπι, προκειμένου ν’ αποφεύγονται μελλοντικά οι συλλήψεις κατά την παράνομη διέλευση των συνόρων από μετανάστες.

Το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες συμμετέχει, όπως και άλλες δύο ελληνικές ΜΚΟ, η ΑΙΤΗΜΑ και η ΚΛΙΜΑΚΑ (www.klimaka.org.gr/js/) και στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες και τους Εξόριστους (ECRE). Εκτός από την ενεργό παρουσία των ελληνικών ΜΚΟ στη Λέσβο, στην Ειδομένη, το Πειραιά κ.α. οι οργανώσεις αυτές εκδίδουν Δελτία Τύπου (2), όπου διαπιστώνεται ο καταγγελτικός λόγος, π.χ. «για αυθαίρετη και παράνομη» κράτηση στα «λεγόμενα χοτ-σποτ», και διοργανώνουν συνεντεύξεις Τύπου, όπως αυτή στις 23-2-2016 με τίτλο «Καμπάνια για την πρόσβαση στο άσυλο» (3). Στους συμμετέχοντες περιλαμβάνονταν οι παρακάτω ΜΚΟ: ΑΙΤΗΜΑ (www.aitima.gr), ΑΡΣΙΣ – Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων (http://arsis.gr) Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων & Μεταναστών (http://migrant.diktio.org), Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (https://greekhelsinki.wordpress.com), Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες (http://www.gcr.gr), Ελληνικό Φόρουμ Προσφύγων (http://www.refugees.gr), Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων (http://www.tokeli.gr).

1. m.facebook.com/gcr.gr/?rc=p

2. http://www.aitima.gr/images/aitima/documents/2016-03-31-Deltio-typou-Kampanias-Asylo-GR.pdf

3. asylum-campaign.blogspot.gr/

Διαβάστε ακόμα: Η «Αλληλεγγύη Τώρα» και ο φιλόσοφος της κερδοσκοπίας

Τζωρτζ Σόρος, ο αυτοκρατορικός μάγος

Σημειώσεις

[1] George Soros, “Rebuilding the Asylum System” https://www.project-syndicate.org/commentary/rebuilding-refugee-asylum-system-by-george-soros-2015-09?barrier=true, 26-9-2015

[2] DIE WELT, “George Soros Plan für Europas Flüchtingskrise”, 2-10-2015 für

[3] Σύμφωνα με το Der Spiegel (13-5-2016) έως το 2020 η γερμανική κυβέρνηση πρόκειται να δαπανήσει για τους πρόσφυγες που θα καταφθάνουν στη Γερμανία τα επόμενα χρόνια πάνω από 93 δισεκατομμύρια ευρώ! Στο εν λόγω κόστος περιλαμβάνονται δαπάνες στέγασης, ενσωμάτωσης, εκμάθησης της γερμανικής γλώσσας, χορήγησης επιδομάτων κοινωνικής πρόνοιας, καθώς και τη χρηματοδότηση της αντιμετώπισης των αιτιών της μαζικής μετανάστευσης.

[4] Βασίλης Στοϊλόπουλος, βλέπε σειρά δημοσιευμάτων σε ΑΡΔΗΝ & ΡΗΞΗ.

[5] www.esiweb.org

[6] M. Bewander, R. Alexander, “Das Geld aus Europa ist kein schmutziger Deal”, die Welt, 16-3-2016.

[7] http://www.undueinfluence.com/open_society_institute.htm, επίσης http://www.discoverthenetworks.org/individualProfile.asp?indid=977, & http://sorosfiles.com/soros/2011/10/open-society-institute-top-150-grantees.html

[8] https://secure.avaaz.org/el/

[9] Friederike Beck, α) «Wie ein Zusammenschluss von Stiftungen der superreichen Weltelite und durch sie finanzierte und mit Steuergeldern geförderte NGOs die Migration nach Europa leiten» 10-10-2015 & β) “Das Netzwerk für Migranten”, 1-11-2015, στο http/info-kopp-Verlag

[10] http://www.breitbart.com/london/2015/09/15/hungarian-pm-slams-soros-funded-advocacy-groups-they-are-drawing-a-living-from.

[11] Epoch. Times, “Poroschenko ehrt George Soros mit Orden der Freiheit”, 12-11-2015.

[1] «Das George-Soros-Netzwerk» στο http://www.info-direkt.eu/das-george-soros-netzwerk/ & στην ιστοσελίδα DiscoverTheNetworks.org

[12] Πηγη: Screnshot Soros Files

[13] H CEE Trust ιδρύθηκε το 2001 από έναν συνασπισμό ιδρυμάτων, μεταξύ των οποίων το Ίδρυμα Ford, το Ίδρυμα Charles Stewart Mott, το Ινστιτούτο Ανοικτής Κοινωνίας (OSI), το Ταμείο Rockefeller Brothers και το Γερμανικό Ταμείο Marshall (GMF) της αμερικανικής κυβέρνησης, το οποίο προέκυψε το 1972 από μια δωρεά της Γερμανίας προς τις Ηνωμένες Πολιτείες σαν εκδήλωση ευγνωμοσύνης για το Σχέδιο Μάρσαλ.

[14] http://www.discoverthenetworks.org/groupProfile.asp?grpid=6503 & http://www.discoverthenetworks.org/viewSubCategory.asp?id=1237

[15] Friederike Beck, “Das Netzwerk für Migration”, 1-11-2015, & «What is EPIM?», στο https://vimeo.com/64067114

[16] Επισημαίνεται ότι όποιο φυσικό η νομικό πρόσωπο ασκεί δημόσια κριτική στις απόψεις του Σόρος ή καταγγέλλει πολλές από τις πρακτικές των φιλομεταναστευτικών ΜΚΟ κινδυνεύει πολύ εύκολα να χαρακτηριστεί με τα γνωστά στερεότυπα: αντισημίτης, συνομοσιολόγος, ακροδεξιός λαϊκιστής, εθνικιστής, ακόμη και ναζιστής. Εφόσον οι παραπάνω αφορισμοί δεν έχουν την αναμενόμενη επιτυχία τότε γίνεται και η επίκληση της ελευθερίας του Τύπου και της έκφρασης.

[17] http://www.bosch-stiftung.de/content/language1/html/publikationen.asp?action=search&language= de&type=bu

[18] Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται: Asylum Information Database, ARCA, Association for Legal, Association pour les droits des étrangers, Association Primo Levi, Asylum Aid, Bulgarian Helsinki Committee, Bulgarian Lawyers for Human Rights Foundation, Center for Legal Aid – Voice in Bulgaria, Comisión Española de Ayuda al Refugiado, COMPAS, Consiglio Italiano per i Rifugiati, COSPE, Detention Action, Doctors of the World, European Council for Refugees and Exiles (ECRE), Euro Mediterranean Network for Human Rights (EMNHR), Estonian Human Rights Centre, European Alternatives, European Anti-Poverty Network, European Network Against Racism, European Network of Migrant Women, European Trade-Union Confederation, European Women’s Lobby, European Youth Forum, International Federation of Human Rights Leagues, Flemish Refugee Action, Forum réfugiés-Cosi, Foundation for Access to Rights (FAR), France Terre d’ Asile, Future Worlds Centre, GRAMI AC, Hungarian Helsinki Committee, Immigration Council of Ireland, Institute of Race Relations, Servicio jesuita a los refugiados, KISA, Médecins du Monde, Menedek, Migrace, Migrant Forum in Asia, Migrants Resource Center, Migrant Rights Centre Ireland, Migrationininstitutions, Migration Policy Group, Migreurop, NIDOS, Norfolk Community Law Service, PICUM, Platform of European Social NGOs, Progress Lawyer Network, Portuguese Council for Refugees, Pro Asyl, Solidariedade Imigrante, The Aire Center London, Advice on Individual Rights in Europe, The People for Change Foundation, The Peope in Need Trust κ.α.

[19] http://www.bosch-stiftung.de/content/language1/html/4579.asp

[20] https://www.youtube.com/watch?v=HpdU72Z0Xpc

[21] Friederike Beck, ο.π.

[22] https://www.proasyl.de/ & Friederike Beck, “Betreutes Fliehen. Georg Soros und das Netzwerk Pro Asyl”, 12-1-2016 στο http/info-kopp-Verlag

[23] Friederike Beck, ο.π.

[24] Ο τρόπος χρηματοδότησης των ΜΚΟ συνήθως είναι «σύνθετος». Για παράδειγμα: Ο Σόρος υποστηρίζει το EPIM και αυτό την PRO ASYL και το ECRE. Το ECRE υποστηρίζει επίσης την PRO ASYL και αυτό υποστηρίζει το W2EU, το οποίο περιλαμβάνεται στο δίκτυο OSF του Σόρος.

[25] http://www.discoverthenetworks.org/viewSubCategory.asp?id=1237.

[26] http://www.ecre.org/alliance/members/profiles.html

Πηγή: http://ardin-rixi.gr/archives/199833?fbclid=IwAR1lL-zQle5UBbzVEUCWYnmfFSdUzDH6lbFmc24-NLDK0FgIuz-f6Vj0fuU

Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2019

Μεταναστευτικό: Ζήτημα ζωής και θανάτου των εθνών...

Με τον συγγραφέα του άρθρου που ακολουθεί έχουμε σημαντικές ιδεολογικο-πολιτικές διαφορές, αλλά δεν μπορούμε παρά να τον συγχαρούμε για την εξαιρετικά εύστοχη και τεκμηριωμένη προσέγγιση ενός προβλήματος, το οποίο εξαπλώνεται σαν καρκίνος με ευθύνη ανίκανων η κακόβουλων πολιτικάντηδων και απειλεί να μας καταστρέψει ως κοινωνία, ως λαό, ως έθνος...

ΚΕΜΕΘΑ

Οι όμορφες χώρες όμορφα καίγονται...

Φαντάσου τη σκηνή: ένας Έλληνας πηγαίνει για να εξυπηρετηθεί σε γραφείο δημόσιας υπηρεσίας. Διαπιστώνει ότι η υπάλληλος είναι γυναίκα. Δηλώνει πως αρνείται να μιλήσει σε γυναίκες και ζητάει να τον εξυπηρετούν μόνο άντρες. Ποια νομίζεις θα ήταν η συνέχεια;

Φαντάσου, τώρα, τη σκηνή ανάποδα: μια γυναίκα να λέει “εγώ δεν μιλάω σε άντρες”. Ο νέος νόμος για την παροχή ασύλου απαντάει: το σεβόμαστε, θα ψάξουμε να σας βρούμε γυναίκα υπάλληλο και γυναίκα διερμηνέα! Να τι προβλέπει το άρθρο 77, παράγραφος 5:

Όπως βλέπεις, το επεκτείνει σε κάθε περίπτωση, και όταν ο αιτών είναι άντρας. Με ένα νόμο κι ένα άρθρο, η βάση του νομικού μας πολιτισμού καταργήθηκε. Το συνειδητοποιούμε; Δεν είναι ρατσισμός αυτό; Δεν μιλάμε για σωματική έρευνα, αλλά για απλή συνομιλία! Δίνεις το δικαίωμα σε κάποια ή κάποιον, που βρίσκεται σε ελληνικό έδαφος και εξυπηρετείται από ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες, να ορίζει εκείνη ή εκείνος το φύλο των υπαλλήλων στους οποίους δέχεται να μιλήσει; Ανήκουστο!

Όμως αυτό δεν είναι τίποτε μπροστά στο άρθρο 46, παράγραφος 1, με τα άθλια Ελληνικά του οποίου η χώρα μας γίνεται το πρώτο κράτος στον κόσμο που καταργεί αυτοβούλως τα σύνορά του!

Εφόσον η παράνομη είσοδος (που ο νόμος την ονομάζει παράτυπη, λες και ο εισβολέας δεν παραβαίνει νόμους αλλά… τύπους) δεν συνεπάγεται καμμία ποινή, το αδίκημα παύει να υφίσταται. Κι έτσι, ο Κυριάκος απαντάει τελεσίδικα στην απορία του Τσίπρα για το αν έχει η θάλασσα σύνορα: όχι μόνο η θάλασσα, ούτε η στεριά έχει! Δες τι ίσχυε μέχρι την ψήφιση του νέου νόμου:

Ο προηγούμενος νόμος (3907/2011) μιλούσε ξεκάθαρα για σύλληψη όσων έμπαιναν στη χώρα παράνομα. Γενικός κανόνας η σύλληψη, εξαίρεση η ελευθερία. Ο νέος νόμος τα αντέστρεψε: γενικός κανόνας η ελευθερία, εξαίρεση η σύλληψη.

Το πρόβλημα δεν λέγεται “μεταναστευτικό”. Η σωστή ονομασία είναι “εισβολικό”. Είναι η πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία, που μια χώρα και μια ήπειρος που υφίστανται εισβολή διευκολύνουν και χρηματοδοτούν τους εισβολείς, έχοντας μετατρέψει τον στρατό τους σε ορντινάτζα των εισβολέων και το ναυτικό τους σε θαλάσσιο ταξί.

Έχει και άλλα ανατριχιαστικά ο νέος νόμος, όπως το ότι κάποιος μπορεί να θεωρηθεί δικαιούχος ασύλου, αν ισχυριστεί ότι στην πατρίδα του υφίσταται… ψυχολογική βία ή ότι, μολονότι εγκλημάτησε, η τιμωρία που του επεβλήθη δεν ήταν… αναλογική!

Όμως, όλα αυτά είναι το δέντρο. Ας δούμε το δάσος.

Η πολιτική της Ε.Ε. “ανοίξαμε και σας περιμένουμε” βασίζεται στη διαπίστωση ότι οι Ευρωπαίοι δεν γεννούν αρκετά και ο πληθυσμός της Ε.Ε. μειώνεται. Όσοι αρθρογραφούν για το θέμα διεκτραγωδούν το ευρωπαϊκό μέλλον, περιγράφοντας μια ήπειρο γερόντων. Και ως λύση προτείνεται η αθρόα εισαγωγή Αφρικανών και Ασιατών, οι οποίοι, κατά… σύμπτωση, είναι στη συντριπτική πλειονότητά τους μουσουλμάνοι.

Δεν σου λένε την πραγματική αιτία του πανικού τους: την αδυναμία του ασφαλιστικού συστήματος, που στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε. έχει στηθεί ως πυραμίδα, να πληρώνει παχυλές συντάξεις στους «γέρους του ’68».
Η μείωση πληθυσμού σε μια χώρα δεν είναι απαραίτητα κάτι το κακό. Είναι δυνατόν για πάντα να αυξάνεται ο πληθυσμός της γης; 370 εκατομμύρια λιγότεροι ήμασταν στην Ευρώπη τη δεκαετία του ’50. Πάθαμε κάτι; Λιγότεροι κάτοικοι σημαίνει μεγαλύτερο επίπεδο ευημερίας για τον καθένα. Η Ευρώπη δεν είναι περιοχή φτηνού εργατικού δυναμικού, αλλά υψηλής προστιθέμενης αξίας, λόγω τεχνολογίας. Το αν κρατήσει αυτή τη θέση και στο μέλλον δεν εξαρτάται από τον αριθμό των πολιτών της, αλλά από τις ευκαιρίες που δίνει στα καλύτερα μυαλά της να μείνουν και να εργαστούν στις πατρίδες τους. Ένα δημιουργικό καινοτόμο μυαλό υψηλής εξειδίκευσης μπορεί να παραγάγει πολύ περισσότερο πλούτο από 100 χειρώνακτες. Αυτό που απειλεί την Ευρώπη είναι η σοσιαλμανία των περισσότερων κυβερνήσεων της Ε.Ε. που συνεπάγεται υψηλή φορολόγηση και προκαλεί brain drain προς χώρες με χαμηλότερη φορολογία με μικρότερη ανάμειξη του κράτους στην Οικονομία, άρα και με περισσότερες ευκαιρίες να εξελιχθεί κάποιος και να πλουτίσει.

Γιατί δεν γεννούν οι Ευρωπαίοι; Τζούφιασε το… ευρωσπέρμα; Όχι βέβαια. Δεν γεννούν κυρίως λόγω του παράλογα χουβαρδάδικου ασφαλιστικού προνοιακού συστήματος. Για χιλιάδες χρόνια ο άνθρωπος έκανε πολλά παιδιά για να τον γηροκομήσουν. Όταν το ασφαλιστικό σύστημα σού υπόσχεται πως θα σε γηροκομήσουν πλουσιοπάροχα με τις εισφορές τους τα παιδιά των άλλων, κι αυτό το υπόσχεται και στους άλλους, η συνολική ροπή προς τεκνοποίηση μειώνεται. Ούτε το κυνήγι της καριέρας φταίει. Μπορεί η μέση μητέρα σήμερα να είναι εργαζόμενη αλλά το ίδιο έκανε το 1950 μια αγρότισσα που κατάφερε, δουλεύοντας στα χωράφια να αναθρέψει 7 παιδιά, σε συνθήκες πολύ δυσκολότερες. Το οξύμωρο είναι ότι το ασφαλιστικό σύστημα της Ευρώπης, αντί να αιμοδοτείται, αιμορραγεί λόγω της μετανάστευσης.
Εκτός από τα τεράστια ποσά που δαπανώνται για φιλοξενία και εκπαίδευση, οι έρευνες αποδεικνύουν
(https://ec.europa.eu/eurostat/web/products-eurostat-news/-/DDN-20180730-1) ότι ο 1 στους 3 μετανάστες δεν εργάζεται και ζει από τα κοινωνικά επιδόματα, γκετοποιημένος, με κύρια ή αποκλειστική δραστηριότητα την τεκνοποίηση, για να πάρει περισσότερα επιδόματα.

Θέλει άλλους μετανάστες η Ευρώπη; Δεν έχει αποφασίσει ακόμα. Οι περισσότερες κυβερνήσεις φλερτάρουν με το «ναι», ποντάροντας στην τόνωση των ασφαλιστικών εισφορών, οι αριστεροί είναι ενθουσιασμένοι καθώς μυρίζονται εξαθλιωμένο προλεταριάτο, δηλαδή πελάτες, τα κυκλώματα προώθησης τρίβουν τα χέρια τους, ζεστό μαύρο χρήμα γαρ, και μένει ο απλός πολίτης να διαμαρτύρεται για τον βιασμό της ζωής του και για το εφιαλτικό του μέλλον, με όλα τα ΜΜΕ της πολιτικής ορθότητας να τον δαιμονοποιούν ως ακροδεξιό και ρατσιστή.

Για πολλά χρόνια τού ρίχναν στάχτη στα μάτια: «Θα ενσωματωθούν, θα γίνουν Ευρωπαίοι, είναι θέμα Παιδείας. Μόλις πάν στα ευρωπαϊκά σχολεία δεν θα διαφέρουν από σένα». Πήγαν όμως στα σχολεία και δεν ενσωματώθηκαν. Αντιθέτως, έγιναν περισσότερο φανατικοί. Τα αποτελέσματα των ερευνών γνώμης ανάμεσα στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς είναι φρικιαστικά!

Ας δούμε μερικά, με επίκεντρο τη Βρετανία. Σήμερα στο UK ζουν πάνω από 3.200.000 μουσουλμάνοι, διπλάσιοι απ’ όσους ήταν πριν μία δεκαετία. Στο διαμέρισμα του Ανατολικού Λονδίνου Tower Hamlets το 45.6% του πληθυσμού είναι μουσουλμάνοι. Το 78% (2.496.000) θεωρούν ότι η θρησκεία είναι πολύ σημαντική για αυτούς, ενώ το 40% (1.280.000) θέλουν η σαρία να εφαρμοστεί στο U.K. ως παράλληλο νομικό σύστημα. Τo 28% (896.000) θέλουν η Βρετανία να γίνει ενα Ισλαμικό κράτος και η σαρία να επιβληθεί σε όλους, μουσουλμάνους και μη. Κι όταν μιλάνε για σαρία δεν εννοούν θέματα αστικού δικαίου, αλλά λιθοβολισμό για μοιχεία, μαστιγώσεις και ακρωτηριασμούς.

To 9% (288.000) ανήκουν στον σκληρό πυρήνα των ισλαμιστών και δηλώνουν ότι οι βομβιστές αυτοκτονίας είναι δικαιολογημένοι. Την σφαγή της 7/7/2005, όταν 4 εκρήξεις στο μετρό του Λονδίνου, έργο τζιχαντιστών, σκότωσαν 56 και τραυμάτισαν 700, την επιδοκιμάζει ο 1 στους 4 Βρετανούς μουσουλμάνους! Μάλιστα, τα ποσοστά είναι μεγαλύτερα (31%) στους νεαρούς μουσουλμάνους σε σχέση με τις ηλικίες πάνω από 45 (14%). Οι νεότεροι είναι περισσότερο φανατικοί, σε ολόκληρη την Ευρώπη. Οι 2 στους 3 μουσουλμάνους στη Βρετανία, αν ήξεραν για κάποιο τρομοκρατικό σχέδιο δεν θα ανέφεραν τίποτε στην αστυνομία και το 50% (1.600.000) υποστηρίζει το ISIS το οποίο έχει σφάξει on camera Βρετανούς πολίτες.

Τι πιστεύουν σε σχέση με τις ατομικές ελευθερίες; Ο 1 στους 3 μουσουλμάνους της Βρετανίας υποστηρίζει ότι αυτός που εγκαταλείπει την πίστη στο Ισλάμ πρέπει να θανατώνεται. Το ποσοστό είναι 19% στους μεγαλύτερους (άνω των 55 ετών) αλλά 36% στους νέους! Το 78% των Βρετανών μουσουλμάνων θέλει να τιμωρούνται (χωρίς να διευκρινίζει το είδος της τιμωρίας) όσοι δημοσιεύουν αρνητικά σχόλια ή σκίτσα για τον Μωάμεθ. Μετά την επίθεση στην εφημερίδα Charlie Hebdo, το 27% των Βρετανών μουσουλμάνων (στο οποίο πρέπει να προστεθεί και το 8% που αρνήθηκε να απαντήσει) υποστήριξε τους δολοφόνους.

Τι πιστεύουν για τον έρωτα, τις σχέσεις και την ελευθερία του λόγου; Ο 1 στους 3 μουσουλμάνους της Βρετανίας θεωρεί σωστό η γυναίκα να εξαναγκάζεται να υπακούει στις διαταγές του άντρα της, στις οποίες περιλαμβάνεται (ως διαταγή) και το σεξ. Ο 1 στους 10 θα σκότωνε ένα μέλος της οικογένειάς του για λόγους τιμής. Το ποσοστό στους νέους διπλασιάζεται: 1 στους 5. Το 51% πιστεύουν ότι μια μουσουλμάνα δεν μπορεί να παντρευτεί έναν μη μουσουλμάνο και το 52% ότι είναι φυσιολογικό ένας μουσουλμάνος να έχει μέχρι 4 γυναίκες. Το 74% των νέων (ανδρών και γυναικών) μουσουλμάνων θέλουν η γυναίκα να φοράει τουλάχιστον νικάμπ. Στις ηλικίες πάνω από 55 το ποσοστό είναι «μόνο” 28%! Μόνο το 3% του συνόλου δηλώνουν καθαρά υπέρ της ελευθερίας του λόγου. Το 61% πιστεύουν ότι η ομοφυλοφιλία πρέπει να τιμωρείται. (Τα links των ερευνών από τις οποίες αντλήθηκαν αυτά τα στοιχεία υπάρχουν στο τέλος του άρθρου.)

Το 60% των Ευρωπαίων μουσουλμάνων πιστεύει ότι «όλοι οι μουσουλμάνοι πρέπει να επανέλθουν στις ρίζες του Ισλάμ», το 75% ότι «υπάρχει μόνο μία ερμηνεία του Κορανίου την οποία όλοι οι πιστοί πρέπει να ακολουθούν» και το 60% ότι «οι θρησκευτικοί κανόνες είναι πιο σημαντικοί από τους κρατικούς νόμους» (δημοσκόπηση του 2013 του γερμανικού ινστιτούτου ερευνών WZB, σε συνεργασία με τον Ολλανδό κοινωνιολόγο Ruud Koopmans, σε δείγμα 9.000 Ευρωπαίων μουσουλμάνων τουρκικής και μαροκινής καταγωγής σε Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Αυστρία και Σουηδία).

https://www.wzb.eu/en/press-release/islamic-fundamentalism-is-widely-spread

Γιατί δεν μπόρεσε η ευρωπαϊκή παιδεία να τους κάνει Ευρωπαίους; Διότι το Ισλάμ δεν είναι μόνο θρησκεία. Είναι ένα νομικό, κοινωνικό, πολιτικό και στρατιωτικό σύστημα, με το προκάλυμμα της θρησκείας, απολύτως ασύμβατο με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό που έχει συγκεκριμένο και εκπεφρασμένο, από πλήθος ηγετών του, στόχο: τον εξισλαμισμό της Ευρώπης εκ των έσω. Εκμεταλλευόμενο την ανεκτικότητα της Ευρώπης επιδιώκει να την καταλύσει. Ό,τι δεν κατάφεραν τα σπαθιά των οθωμανών στη Βιέννη και στην Ισπανία θα καταφέρουν, σε καμμιά τριανταριά χρόνια, οι ψήφοι των “θαλασσοπνιγμένων” εισβολέων της Σάμου και των απογόνων τους. Χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Βλέπε Ιράν και Λίβανος.

Το γενικό κουμάντο σ΄ αυτή την εισβολή το κάνει μια υπηρεσία του ΟΗΕ, που έχει εξελιχθεί σε άντρο διαφθοράς: η Ύπατη Αρμοστεία. Η Ύπατη Αρμοστεία για τους Πρόσφυγες ιδρύθηκε το 1950, για να βοηθήσει τα εκατομμύρια των Ευρωπαίων, που ο Β’ ΠΠ είχε αναγκάσει να εκτοπιστούν, να επιστρέψουν στα σπίτια τους ή να ριζώσουν σε μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα λόγω της υπαγωγής της Ανατολικής Ευρώπης στη σοβιετική σφαίρα επιρροής. Αυτή υποτίθεται είναι η λαχτάρα του πρόσφυγα: να γυρίσει στο σπίτι του, μόλις τα πράγματα στρώσουν. Όμως από τα 8,7 δισεκατομμύρια δολάρια που ήταν ο προϋπολογισμός της Ύπατης Αρμοστείας το 2019 μόνο το 2% διατέθηκε για επαναπατρισμούς. Γιατί τόσο λίγο; Διότι η Υ.Α. δεν ασχολείται πλέον με πρόσφυγες αλλά… με τον εαυτό της! Οι 15.500 υπάλληλοί της σε 130 χώρες του κόσμου σπεύδουν να χαρακτηρίσουν πρόσφυγα κάθε τυχοδιώκτη για να σιγουρέψουν την καλοπληρωμένη καρέκλα τους και να αυξήσουν το budget που διαχειρίζονται.

Νομικό υπόβαθρο σ΄ αυτή την εισβολή είναι η σύμβαση της Γενεύης, ένα κείμενο του 1951, κυρίως για τους πρόσφυγες του Β’ ΠΠ. Το 1951 ο παγκόσμιος πληθυσμός ήταν 2,5 δισεκατομμύρια. Είναι δυνατόν το ίδιο κείμενο να παραμένει εργαλείο διαχείρισης κρίσεων, πολύ πιο σύνθετων και πολύ ευρύτερων, σε έναν κόσμο του οποίου ο πληθυσμός κοντεύει τα 8 δισεκατομμύρια; Το 1951 δεν υπήρχε ISIS. Ο ηττημένος τζιχαντιστής του ISIS δεν θα έρθει κρατώντας κομμένα κεφάλια. Ως πρόσφυγας θα έρθει, μπορεί και με καναδυό κουτσούβελα στην αγκαλιά, κατατρεγμένος δήθεν οικογενειάρχης. Πώς θα τον ξεχωρίσεις από τους υπόλοιπους; Τι θα κάνεις αν μια ωραία πρωία χτυπήσουν την πόρτα της Ελληνικής Πρεσβείας στην Ινδία, με όλα τα χαρτιά τους στα χέρια, οι 200 εκατομμύρια Ντάλιτ; Δεν υφίστανται διακρίσεις, αδικίες, κοινωνικό αποκλεισμό, μόνο και μόνο εξαιτίας του ότι γεννήθηκαν στην κατώτερη κάστα της ινδικής κοινωνίας; Καραμπινάτο! Άρα, μπορούν να πάρουν το status του πολιτικού πρόσφυγα και με τη βούλα! Οι μισοί Ντάλιτ είναι μουσουλμάνοι. Πού θα τους φιλοξενήσεις, «ευαίσθητε» πολυπολιτισμικάριε μου;

Νομίζω είναι καιρός να πούμε μερικά πράγματα έξω από τα δόντια, κι ας ελπίσουμε ότι κάποιοι θα τα ακούσουν και θα τα εφαρμόσουν γιατί η Ελλάδα και η Ευρώπη που ξέραμε αυτοκτονούν:

1. Δεν φταίει ο δυτικός κόσμος για την υπανάπτυξη των ισλαμικών χωρών. Όταν από την οικογένεια εργάζεται μόνο ο πατέρας – αφέντης και μία έως τέσσερις γυναίκες είναι στο σπίτι και γεννοβολάν, αυτό το μοντέλο παράγει φτώχεια και εξαθλίωση. To (δυτικό) Πακιστάν, όταν έφυγαν οι Άγγλοι το 1948, είχε 33 εκατομμύρια κατοίκους. Σήμερα έχει 217! Αυξάνεται βέβαια το ΑΕΠ, κυρίως λόγω δυτικών επενδύσεων, αλλά το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι καθηλωμένο. Πώς να αυξηθεί όταν ο μέσος όρος παιδιών ανά γυναίκα ήταν μέχρι το 1990 πάνω από 6; Το Ισλάμ εξάγει στη δύση τα κοινωνικοοικονομικά του αδιέξοδα. Δεν θα γίνουμε «πελάτες». Ας τα λύσουν μόνοι τους ή ας σφαχτούν μεταξύ τους, σουνίτες, σιίτες, σαλαφιστές και λοιπές σχολές για το ποιος είναι γνήσιος εκπρόσωπος του προφήτη. Διότι στη Δύση κάνουμε το λάθος να αντιμετωπίζουμε το Ισλάμ ως ενιαίο. Δεν είναι. Το διαπιστώνουμε όταν οι εισβολείς αλληλομαχαιρώνονται στα hot spots. Ας περάσει το Ισλάμ από τον μεσαίωνα στην αναγέννηση, ας γίνει μόνο θρησκεία όπως τη βιώνουμε στη Δύση και το ξανασυζητάμε. Τώρα όχι, λυπάμαι πολύ.

2. Η ευρωπαϊκή βοήθεια η οποία έρρευσε άφθονη στον τρίτο κόσμο τις τελευταίες δεκαετίες επιδείνωσε το πρόβλημα. Πρώτον διότι μεγάλο μέρος της κατέληξε σε τσέπες διεφθαρμένων ηγετών χρηματοδοτώντας εκατοντάδες τοπικές διαμάχες με χιλιάδες νεκρούς και πολύ περισσότερους εκτοπισμένους και δεύτερον διότι στο ποσοστό που έγινε «κοινωνική βοήθεια» αντιμετώπισε μόνο τα συμπτώματα, χωρίς να αγγίξει την αρρώστεια.

3. Στο σπίτι μου εγώ αποφασίζω ποιους θα φιλοξενήσω και εγώ θέτω τους όρους της φιλοξενίας. Ακόμα και η (ξεπερασμένη πλέον) Σύμβαση της Γενεύης δεν υποχρεώνει ένα κράτος να δώσει το status του πρόσφυγα σε κάποιον, ακόμα κι αν έχει τις προϋποθέσεις, αν κρίνει ότι απειλείται η τάξη και η ασφάλειά του. Ολόκληρη η Σύμβαση (και το πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης που τη συμπλήρωσε το 1967) ασχολείται με τα δικαιώματα που έχει κάποιος εφόσον τού αναγνωρισθεί το status του πρόσφυγα, όχι με τη διαδικασία αναγνώρισης. Επιπλέον, πολύ λογικά, θεωρεί πρόσφυγα όποιον μπαίνει σε μια χώρα απ’ ευθείας από αυτή που τον απειλεί. Όχι όποιον έκανε το γύρο του κόσμου ψάχνοντας ποια κορόιδα τού δίνουν τις περισσότερες παροχές. Κι επειδή έχουμε μπερδέψει το δικαίωμα με τη δυνατότητα, κανένας δεν έχει το δικαίωμα να φιλοξενηθεί στο σπίτι μου. Έχει τη δυνατότητα, αν θελήσω.

Όμως μια σοβαρή εθνική κυβέρνηση έχει κάθε δικαίωμα να πει, και να διαφημίσει διεθνώς, μερικά απλά πράγματα που θα έκοβαν τις εισβολικές ροές, μαχαίρι:

«Μπήκες παράνομα στη χώρα και δεν είσαι υπήκοος όμορων χωρών; Η αίτησή σου απορρίπτεται ασυζητητί. Συλλαμβάνεσαι, προφυλακίζεσαι, δικάζεσαι καταδικάζεσαι και εκτίεις την ποινή με μοναδική προοπτική την απέλαση. Αν θες να γλυτώσεις την ταλαιπωρία, επιστρέφεις στην πατρίδα σου με προσωρινά ταξιδιωτικά έγγραφα που θα σου εκδώσουμε το πολύ σε μία βδομάδα. Δώρο το one-way εισιτήριο και ένα κουτί λουκούμια.»

Οι εισβολικές ροές δεν κόβονται στο Αιγαίο. Κόβονται στο τηλέφωνο. Κόβονται όταν ο Αχμέτ πει στον ξάδελφο στο Μπαγκλαντές: «αλλιώς μας τα είπαν οι διακινητές, ξάδερφε, κι αλλιώς τα βρήκα – είμαι στη φυλακή και θα με απελάσουν – μην έρθεις ξάδερφε, τζάμπα τα λεφτά». (Το πού βρίσκουν 3.500 δολάρια το κεφάλι άνθρωποι που στην πατρίδα τους αμείβονται με 2 δολάρια τη μέρα, δεν το θίγω διότι το γνωρίζουμε.) Αν αυτή η πολιτική ανακοινωθεί σήμερα, αύριο κιόλας δεν θα έρθει ούτε μισή βάρκα. Το ίδιο πρέπει να εφαρμοστεί και σε όσους μπήκαν ήδη παράνομα, από το 2015 και μετά τουλάχιστον: κράτηση σε ακατοίκητα νησιά με μόνη προοπτική την απέλαση. Σε 2 μήνες ο οικισμός είναι έτοιμος, με λεφτά της Ε.Ε. Κοντέινερς, γεννήτρια ηλεκτρικού, δεξαμενές νερού και όλα τα λεβεντόπαιδα των ΜΚΟ και της Αρμοστείας εκεί. Όχι σουλάτσο και ντόλτσε βίτα στη Μυτιλήνη. Για να δούμε πόσο ανθρωπιστές είναι. Για όσες ΜΚΟ αρνούνται να μείνουν στον οικισμό, κλείσιμο και απέλαση πάραυτα.

Όσοι έχουν έρθει για να γλυτώσουν από τον φασισμό της ισλαμικής θεοκρατίας, για να κυκλοφορούν οι γυναίκες τους ασυνόδευτες, για να πάνε τα κορίτσια τους σχολείο, για να ζήσουν υιοθετώντας τις δικές μας αξίες, είναι ευπρόσδεκτοι. Αλλά πρέπει να το αποδείξουν. Χωρίς μαντίλα, χωρίς Αλλάχ ακμπάρ, χωρίς χαλάκια για προσευχή, χωρίς κοράνι παραμάσχαλα, χωρίς χαλάλ, χωρίς σαρία, με δυτικές φουστίτσες και μαγιώ στις ζέστες και πρώτο πιάτο στο κέντρο υποδοχής χοιρινό γύρο, άντε μπιφτέκια σόγιας αν είναι βήγκαν. Σπίτι μου είναι, εγώ ορίζω τους κανόνες. Αν δεν σ΄ αρέσει, δεν είσαι υποχρεωμένος να μείνεις.

Και μετά, σήκωμα τα μανίκια, και χοντρή δουλειά στην Ευρώπη για να υποχρεωθεί η ασπόνδυλη, ευνουχισμένη (ή/και εξωνημένη) ηγεσία της να αλλάξει πολιτική. Η ήπειρός μας δεν πρέπει να αυτοκτονήσει. Ευτυχώς, οι λαοί της Ευρώπης φαίνεται να ξυπνούν.