Φάκελος ΕΥΡΩΠΗ (8)

Ευρωπαϊκή  Ένωση: 

«Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα»

Γράφει ο Γιάννης Μήτσιος*

Με έκδηλη την αγωνία, τον προβληματισμό και την οργή καλούνται σε λιγότερο από 100 μέρες, οι ευρωπαίοι πολίτες να προσέλθουν στις κάλπες για την ανάδειξη των εκπροσώπων τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. 

Αυτά που γίνονται την τελευταία περίοδο δεν έχουν προηγούμενο, η ένταση και τα νεύρα είναι έντονα μεταξύ των ηγετικών κρατών και απουσιάζει το όραμα της  Ένωσης ενώ οι φυγόκεντρες τάσεις ολοένα και αυξάνονται. Έτσι λοιπόν είχαμε, πριν λίγες μέρες την πρωτοφανή κίνηση να αποσύρει η Γαλλία τον πρέσβη της από την Ιταλία ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την υποστήριξη και τις δηλώσεις του Ιταλού υπουργού εσωτερικών Σαλβίνι, προς το κίνημα των κίτρινων γιλέκων. Τα κίτρινα γιλέκα ξεκίνησαν ως μια έκφραση αντίδρασης, αντίστασης και αγώνα ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές της φτωχοποίησης, της ανεργίας και της λιτότητας της κυβέρνησης Μακρόν και τώρα οργανώνονται πολιτικά ιδρύοντας κόμμα.

Και για να πάμε λίγο πιο  πάνω στην Μεγ. Βρετανία, που πάει κατευθείαν για άτακτη έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι δηλώσεις του προέδρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ντόναλντ Τουσκ ήταν προσβλητικές και απαράδεκτες λέγοντας δημόσια ότι όσοι επιδίωξαν την έξοδο της Μεγ. Βρετανίας  από την ΕΕ έχουν μια θέση στην κόλαση. Ο χειρισμός του Brexit από το πολιτικό σύστημα της Μεγ. Βρετανίας  μπορεί να μην ήταν ο καλύτερος αλλά φαίνεται ότι θα «πονέσει» πολύ η αποχώρηση των Βρετανών ιδιαίτερα τη Γερμανία. Αν επιτύχει η έξοδος  της  Μεγ. Βρετανίας γιατί να μην ακολουθήσουν και άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Ακόμη περισσότερο μια έξοδος χώρας και καταναλωτών 66 εκ. όπως είναι η Μεγ. Βρετανία, (μέλος του ΝΑΤΟ, Συμβουλίου Ασφαλείας ΟΗΕ, πυρηνική δύναμη) είναι πολύ σοβαρή απώλεια και για θέσεις εργασίας και για την οικονομία της Ευρωζώνης. Η Αγγλία των 66 εκατομμυρίων είναι συνολικά, όσο  15 χώρες αν αθροιστούν πληθυσμιακά (πχ Λουξεμβούργο, Μάλτα, Λιθουανία, Λετονία, Δανία,  Κύπρος, Αυστρία, Βουλγαρία, Εσθονία, Ιρλανδία, Κροατία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Σλοβενία και Τσεχία).

Στο Ευρωκοινοβούλιο πριν λίγες μέρες «πλακώθηκαν» στην κυριολεξία οι Ιταλοί με ευρωβουλευτές της ομάδας των σοσιαλιστών και του πολύ Φερχόφστατ των φιλελευθέρων όταν προσέλαβαν τους Ιταλούς, παρουσία του πρωθυπουργού τους Κόντε, αποκαλώντας τον μαριονέτα των Σαλβίνι και των 5 Αστέρων για να απαντήσουν με υψηλούς τόνους και σκληρά οι Ιταλοί. «Το ότι ορισμένοι ευρωπαίοι γραφειοκράτες που συνεισέφεραν στην καταστροφή των τελευταίων ετών στην ΕΕ τους επιτρέπεται έτσι να προσβάλλουν την ιταλική κυβέρνηση και τον ιταλικό λαό είναι πραγματικά ντροπή. Στις 26 Μαΐου οι πολίτες της Ευρώπης θα απαντήσουν στις ευρωπαϊκές ελίτ οι οποίες αποφασίζουν κόντρα στη θέληση των λαών και θα στείλουν αυτούς τους ανθρώπους στα σπίτια τους», ήταν η κεραυνοβόλος αντίδραση του Ματέο Σαλβίνι επικεφαλής της Λέγκα και υπουργού Εσωτερικών της Ιταλίας. Στον κύκλο όμως των επικριτικών σχολίων για τις δηλώσεις Φερχόφστατ μπήκαν και τα 5 Αστέρια τα οποία άσκησαν σφοδρή κριτική:«Επιχείρησαν να κάνουν μάθημα αυτοί που είναι στη μισθοδοσία ευρωπαϊκών ΜΚΟ, πολυεθνικών και διεθνών επιτροπών. Ο ίδιος ο Φερχόφστατ έχει ομολογήσει ότι είναι μέλος σε επτά επιτροπές και διοικητικά συμβούλια. Ποιος είναι επιτέλους η μαριονέτα;»,  είπε εκπρόσωπος του κόμματος αναφερόμενος στην ομιλία Φερχόφστατ. Ο ίδιος ο Ιταλός πρωθυπουργός είπε:«Υπήρξε μια ομάδα που με αποκάλεσε μαριονέτα. Δεν είμαι μαριονέτα ούτε αισθάνομαι έτσι. Είμαι περήφανος που εκπροσωπώ τον ιταλικό λαό και αγωνίζομαι για να αλλάξω την Ιταλία.Ίσως μαριονέτες είναι αυτοί που ικανοποιούν τα αιτήματα διαφόρων λόμπι και υπακούουν στα  ισχυρά συμφέροντα των πολυεθνικών. Με όλα όσα είπαν δεν πρόσβαλλαν εμένα αλλά ολόκληρο τον ιταλικό λαό», είπε. 

(Πηγή: pronewshttps://www.pronews.gr/kosmos/diethnis-politiki/751899_sovaro-epeisodio-sto-eyrokoinovoylio-marioneta-haraktirisan-ton).

Παράλληλα στην Ισπανία, κατέρρευσε η κυβέρνηση Σάντσεθ και έτσι οι Ισπανοί πάνε σε πρόωρες εκλογές ταυτόχρονα με τις ευρωεκλογές τον Μάιο με τα προγνωστικά να δίνουν είσοδο των εθνικιστών για πρώτη φορά στο κοινοβούλιο. 

Στη δε Γερμανία το Σοσιαλιστικό κόμμα στην προσπάθειά του να μην καταρρεύσει κινείται αριστερότερα υπονομεύοντας στην ουσία την συνοχή, του κυβερνητικού συνασπισμού αδυνατίζοντας  ακόμη περισσότερο την καγκελάριο Μέρκελ που πιθανόν να οδηγήσει σε πρόωρες εκλογές και νέα πολιτική αστάθεια στο εσωτερικό της Γερμανίας. 

Και σα να μην έφθαναν όλα αυτά, ο πολύς Τζωρτζ Σόρος, ξαναχτύπησε με άρθρο του πριν λίγες μέρες στο Project Syndicate με τίτλο: Ευρώπη σε παρακαλώ ξύπνα (Europe, Please Wake Up) τονίζοντας τον κίνδυνο η ΕΕ να έχει την τύχη της Σοβιετικής Ένωσης, επικρίνοντας τα συστημικά κόμματα της Ευρώπης που αν δεν βάλουν τα συμφέροντα της Ευρώπης πάνω από τα κομματικά τους, το όραμα της ενωμένης Ευρώπης, καταλήγει, στο άρθρο του ο Σόρος, θα γίνει ο εφιάλτης του 21ου αι. 

Φαίνεται ότι πανικός και αγωνία επικρατεί στις ελίτ της Ευρώπης μιας και τα συμφέροντα είναι μεγάλα, τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και η σύνθεση  του Ευρωκοινοβουλίου θα επηρεάσουν και τα νέα πρόσωπα της Κομισιόν και του επικεφαλής της ΕΕ, (έτσι θα μας λείψει ο Γιούνκερ, ο Μοσκοβισί, ο Ντόναλτ Τούσκ κλπ,) αλλά θα φέρει μεγάλες ανατροπές και στις θέσεις κλειδιά του ευρωκοινοβουλίου για τις θέσεις προέδρων, αντιπροέδρων, πλειοψηφίες σε επιτροπές κλπ μιας και στα περισσότερα θέματα στην ΕΕ συναποφασίζονται από το Ευρωκοινοβούλιο και το Συμβούλιο (κράτη-μέλη).

Η ενότητα της Ε.Ε δοκιμάζεται και στις ευρωατλαντικές σχέσεις και με αφορμή το  πρόσφατο συνέδριο του Μονάχου για τη διεθνή ασφάλεια, (που μάλλον για ανασφάλεια πρόκειται) Αμερική και ΕΕ διασταύρωσαν τα ξίφη τους κυρίως για το θέμα της μη ομόφωνης στήριξης της αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα κάτι που προσπάθησαν  να επιβάλλουν οι αμερικανοί χωρίς αποτέλεσμα, των ρωσικών αγωγών (Nord Stream2) που θα μεταφέρουν φυσικό αέριο στην ΕΕ, των κυρώσεων στο Ιράν λόγω του πυρηνικού του προγράμματος και της προσπάθειας των ευρωπαίων να παρακάμψουν τις κυρώσεις των ΗΠΑ και φυσικά τους δασμούς Τραμπ σε ευρωπαϊκά αυτοκίνητα και χάλυβα. Ο αμερικανός αντιπρόεδρος Πένς, στο Μόναχο,  ήταν οξύς και δεν χαρίστηκε εύκολων εκφράσεων για τους ευρωπαίους και για το  ρόλο τους στο ΝΑΤΟ κάτι που ανάγκασε  τη γερμανίδα καγκελάριο να αμυνθεί εκπροσωπώντας  την ΕΕ. 

Και σε όλο αυτό το ωραίο περιβάλλον έχουμε και την αποχώρηση της Αμερικής και της Ρωσίας από τη συνθήκη INF που απαγόρευε την χρήση και την τοποθέτηση πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς από τις δύο χώρες και έτσι τώρα θα ξαναγυρίσουμε στις σκληρές μέρες του ψυχρού πολέμου, αφού αμερικανικές και νατοϊκές βάσεις στην Ευρώπη που θα έχουν βάσεις τέτοιων πυραύλων θα στοχοποιούνται από τη Ρωσία. Εξού και η αντίδραση της Μέρκελ, που δήλωσε ότι ξημέρωσε «μια μαύρη μέρα για την Ευρώπη».  

Εδώ ανοίγει ένα άλλο κεφάλαιο της ενότητας της ατλαντικής συμμαχίας μιας και η απρόβλεπτη πολιτική Τραμπ που δεν ενδιαφέρεται για το ΝΑΤΟ και τους συμμάχους στην Ευρώπη έρχεται σε αντίθεση με άλλα συμφέροντα κύκλων εξουσίας στην Ουάσιγκτον και με την ενότητα των ευρωπαίων. 

Η βιασύνη πάντως να ενταχθούν τόσο γρήγορα τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ, με διαδικασία fast track ουσιαστικά θα δώσει ερμηνείες στο μέλλον για τα σημερινά γεγονότα. Στο Μόναχο το 1938 υπογράφηκε το Σύμφωνο Ειρήνης που επιδίωξαν οι τότε Μεγάλες Δυνάμεις να κατευνάσουν το Χίτλερ και να μην οδηγηθούμε σε Παγκόσμιο Πόλεμο  κάτι που τελικά δεν αποφεύχθηκε. 

Ας ελπίσουμε το Μόναχο και το πρόσφατο συνέδριο του για τη διεθνή ασφάλεια  να μην στοιχειώσει τη  διεθνή σταθερότητα και ειρήνη σε καιρούς απρόβλεπτους και πονηρούς που διάγουμε.

*πολιτικός επιστήμων-διεθνολόγος, μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της Ελεύθερης Πατρίδας.

Φάκελος: ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (28) Οι ζοφερές επιπτώσεις των Πρεσπών

Οι ζοφερές επιπτώσεις 

της Συμφωνίας των Πρεσπών

Επειδή η άθλια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιχειρεί για μία ακόμη φορά να θολώσει τα νερά για την επαίσχυντη συμφωνία των Πρεσπών και να κοροϊδέψει τους Έλληνες με δήθεν «επικοινωνιακή αντεπίθεση» για την ξεκάθαρη εθνική προδοσία που θέλει να περάσει, τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά.

Αν επικυρωθεί η συμφωνία τελικά, ο όρος «Βόρεια Μακεδονία» θα αναφέρεται στο εξής ΜΟΝΟ στην ονομασία της γειτονικής χώρας και μάλιστα ΟΧΙ ΠΑΝΤΑ αφού θα είναι στη διακριτική ευχέρεια των Σκοπιανών να τη χρησιμοποιούν στην καθημερινή πρακτική ή όχι. Σαφές δείγμα προθέσεων έδωσε ήδη ο Ζάεφ που πριν αλλά και μετά το δημοψήφισμα αναφέρεται πάντα σε «Μακεδονία» σκέτο ή σε «ευρωπαϊκή Μακεδονία» και ΠΟΤΕ σε Βόρεια Μακεδονία όταν μιλάει για τη χώρα του. Εφόσον μάλιστα η ίδια η συμφωνία στο άρθρο 1 παρ. 3α αναφέρει ότι για λόγους συντομίας τα Σκόπια θα αναφέρονται ως «Βόρεια Μακεδονία», θα μπορούν οι Σκοπιανοί στο μέλλον για λόγους ακόμη μεγαλύτερης συντομίας να την αναφέρουν σκέτη «Μακεδονία» όπως ήδη κάνει ο μετριοπαθής και χαμογελαστός Ζάεφ που μας κοροϊδεύει κατάμουτρα. Όπως δηλαδή λέμε συχνά τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής ως σκέτη Αμερική παρ' ότι ο όρος δεν είναι σωστός διότι αναφέρεται σε ολόκληρη την ήπειρο, ή όπως λέμε απλώς Μεξικό ενώ η επίσημη ονομασία είναι Ηνωμένες Μεξικανικές Πολιτείες. Αλλά ακόμη κι αν δεχτούμε ότι τα Σκόπια θα αποκαλούνται στο εξής «Βόρεια Μακεδονία», η συμφωνία προβλέπει ότι σε ΟΛΟΥΣ τους άλλους επιθετικούς προσδιορισμούς πλην της επίσημης ονομασίας της γειτονικής χώρας, θα παραμείνει ΜΟΝΟ ο όρος «μακεδονικός» - σκέτος. 

Για παράδειγμα, οι Σκοπιανοί θα απαιτούν να λέγονται από τους πάντες (και από εμάς) Μακεδόνες, η γλώσσα τους μακεδονική (όπως αποκαλύφθηκε από τα σκοπιανά ΜΜΕ ο Τσίπρας το συμφώνησε αυτό ο ίδιος με τον Ζάεφ σε ένα πάρκινγκ χωρίς την παρουσία των υπουργών Εξωτερικών), ο στρατός τους μακεδονικός, οι πόλεις τους μακεδονικές, τα προϊόντα τους μακεδονικά, ο αερομεταφορέας τους μακεδονικός, τα διαβατήριά τους μακεδονικά, τα φαγητά τους μακεδονικά, οι αθλητικές τους ομάδες μακεδονικές, οι παίκτες τους Μακεδόνες, τα τραγούδια τους μακεδονικά και οι χοροί τους μακεδονικοί. Μόνο οι πινακίδες των αυτοκινήτων τους θα φέρουν το σήμα ΝΜ ή ΝΜΚ ενώ «για όλους τους άλλους σκοπούς οι κωδικοί χώρας παραμένουν ΜΚ ή ΜΚD» - πράγμα που σημαίνει πολύ απλά ότι το περίφημο erga omnes πήγε περίπατο.

Όλα αυτά η αισχρή μειοδοτική κυβέρνηση Τσίπρα τα έχει ΗΔΗ ΔΕΧΘΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΨΕΙ δίνοντας στους θρασύτατους παραχαράκτες της Ιστορίας όλα τα νομικά όπλα που χρειάζονται για να μας κάνουν τη ζωή κόλαση τις επόμενες δεκαετίες και να πληγώνουν καθημερινά την ψυχή και την υπερηφάνεια του Έλληνα.  

Αν για παράδειγμα κάποιο ελληνικό ΜΜΕ αναφερθεί στο μέλλον στους Σκοπιανούς ως Βορειομακεδόνες είναι πιθανό να βρεθεί κατηγορούμενο για παραβίαση των όρων της συμφωνίας των Πρεσπών, διότι σύμφωνα με το αυστηρό γράμμα της θα πρέπει να τους αναφέρει ως «Μακεδόνες/πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας». Η πρώτη λέξη «Μακεδόνες» δεν έχει μπει για πλάκα στη συμφωνία. Μας δείχνει ξεκάθαρα τη μπόρα της εθνικής μας ταπείνωσης που έρχεται ολοταχώς. 

Πρέπει να κατανοήσουμε ότι με βάση αυτά που υπέγραψε ο Τσίπρας, ο Σκοπιανός ΔΕΝ θα λέγεται «Βορειομακεδόνας» όπως διατείνονται τα διάφορα τρολ της Κουμουνδούρου που επιχειρούν να παραπληροφορήσουν τους Έλληνες και να μειώσουν τις αντιδράσεις τους στο εθνικό όνειδος που προωθούν. Στο εξής τον Σκοπιανό θα πρέπει να τον αποκαλούμε ή «Μακεδόνα» ή «πολίτη της Βόρειας Μακεδονίας» - άλλη ονομασία δεν θα επιτρέπεται.

Εφόσον λοιπόν οι Σκοπιανοί δεν ντρέπονται να μας προκαλούν ούτε τώρα που υποτίθεται πως έχουν ακόμα την ανάγκη μας, είναι λογικό κι επόμενο σε λίγο καιρό να αρχίσουν να εγείρουν σοβαρά ζητήματα για το αν η Ελλάδα έχει δικαίωμα χρήσης του όρου «μακεδονικός» αφού αυτός παραπέμπει εκ των πραγμάτων στο δικό τους κράτος. Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι οι Σκοπιανοί μόλις πάρουν αυτά που θέλουν, θα αρχίσουν να μας σέρνουν στα διεθνή δικαστήρια απαιτώντας να μετονομαστούν άμεσα το Αεροδρόμιο Μακεδονία και ο Σταθμός Μακεδονία των ΚΤΕΛ της Θεσσαλονίκης επειδή μπερδεύουν τους τουρίστες (το είπε ήδη ο Μπουτάρης), να φύγει ο όρος «μακεδονικό» από το Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων διότι προκαλείται σύγχυση στο εξωτερικό, να αναγνωριστεί η «μακεδονική γλώσσα» ως επίσημη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ και τελικά να αναγνωριστεί «μακεδονική εθνική μειονότητα» στην Ελλάδα αφού θα έχει προηγηθεί η επίσημη αναγνώρισης της γλώσσας που αυτή ομιλεί. 

Να είστε βέβαιοι πως σε ΟΛΕΣ αυτές τις προσφυγές οι Σκοπιανοί θα δικαιωθούν πανηγυρικά από τα διεθνή δικαστήρια διότι πάντα η χώρα υπερισχύει της απλής επαρχίας στα δικαιώματα χρήσης ονομάτων αφού αυτά εμπίπτουν σε ζητήματα εθνικής κυριαρχίας.  

Τόσο απλά είναι τα πράγματα, και οφείλουμε όλοι να τα γνωρίζουμε εκ των προτέρων για να μην νομίζουν ότι μας κοροϊδεύουν ο Τσίπρας και ο συρφετός των απάτριδων εθνομηδενιστών που τον περιβάλλει. Ακόμη και η ίδια η συμφωνία των Πρεσπών δεν αναφέρει ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ την ελληνική Μακεδονία με το όνομά της αλλά την αποκαλεί «βόρεια περιοχή του Πρώτου Μέρους». Στην καλύτερη περίπτωση δηλαδή οι Έλληνες Μακεδόνες θα μπορούν να αποκαλούνται στο εξής επισήμως «Βορειοελλαδίτες» και στη χειρότερη «Βορειοπεριοχίτες Πρωτομερίτες». Ήδη οι ελληνικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί που πρόσκεινται στην Αριστερά δεν αναφέρουν ποτέ τον όρο Μακεδονία για τη Μακεδονία μας, ούτε στα δελτία καιρού τους, αλλά πάντα λένε «Βόρεια Ελλάδα». 

Αυτά για να ξέρουμε ποιοι και πώς καλλιεργούν το έδαφος της εθνικής ήττας μας. 
Αλλά και το περιβόητο άρθρο 7 της συμφωνίας που τάχα προσδιορίζει τι ακριβώς είναι η Μακεδονία και ο Μακεδόνας τελικά, λέει ότι απλώς αυτές οι δύο έννοιες σημαίνουν διαφορετικά πράγματα για κάθε χώρα. Μα αν συμφωνούμε ότι διαφωνούμε με τους Σκοπιανούς σε αυτό το πολύ θεμελιώδες ζήτημα, τότε τι είδους λύση είναι αυτή; Είναι σαν να ρωτάει κανείς ένα ζευγάρι που βρίσκεται σε διάσταση αν τα βρήκε μεταξύ του και εκείνο να απαντάει «τα βρήκαμε» εννοώντας ότι θέλει να χωρίσει τελικά και να τραβήξει ο καθένας τον δρόμο του. Πρόκειται για ξεκάθαρη ομολογία ότι η συμφωνία των Πρεσπών όχι μόνο δεν έλυσε κανένα πρόβλημα αλλά απλώς το έκανε χειρότερο. 
Διαβάζοντας κανείς τις δηλώσεις του Τσίπρα την ημέρα που έβαλε φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του στην προδοτική συμφωνία, δεν μπορεί να μην σταματήσει με απορία στη φράση: «Δεν ανταμώνουμε σήμερα εδώ για να θρηνήσουμε τις ήττες του παρελθόντος». Η φράση «ήττες του παρελθόντος» σε συνδυασμό με την τοποθεσία των Πρεσπών, παραπέμπει στον εμφύλιο πόλεμο, και ειδικά στην τελευταία φάση του όταν ο ΔΣΕ συγκροτείτο κατά 60% από Σλάβους. Άρα να «ποιοι θρηνούν» - οι ηττημένοι, αφού κανένας νικητής δεν θρηνεί, πολύ δε περισσότερο, σε έναν εμφύλιο πόλεμο. Με τη φράση αυτή που σίγουρα δεν εκστομίστηκε τυχαία, ο Τσίπρας επιβεβαίωσε ότι εκτός από το να κάνει το χατήρι των Αμερικανών και των Γερμανών, ήθελε και ο ίδιος διακαώς να προδώσει τη Μακεδονία για λόγους εκδίκησης κατά των Ελλήνων. Οραματίζεται ότι παίρνει τη ρεβάνς για την ήττα των συμμοριτών στον εμφύλιο.

Γι' αυτό επιμένει να υπερασπίζεται με τόσο πάθος τη συγκεκριμένη επαίσχυντη και προδοτική συμφωνία ενώ ξέρει πολύ καλά ότι η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού την απορρίπτει και ότι το ζήτημα αυτό του προκαλεί τρομερή πολιτική ζημιά.  

Σε μία συνέντευξη που είχε δώσει κάποτε ο αείμνηστος Σαράντος Καργάκος αναφέρθηκε στη σχέση που έχουν οι Έλληνες με την προδοσία σε διάφορες φάσεις της ιστορίας τους: «Να μην ξεχνάμε ένα πράγμα. Ότι εμείς οι Έλληνες μπορεί να είμαστε ένας ηρωικός λαός αλλά είμαστε και λαός προδοτών. Στα Μηδικά δεν υπήρξαν Πέρσες που να ελληνίσουν, υπήρξαν Έλληνες που εμήδισαν. Στην εκστρατεία του Αλεξάνδρου, οι Έλληνες που είχαν πάει με τον Δαρείο ήταν πολλοί περισσότεροι από τους Έλληνες που ήταν στο πλευρό του Αλεξάνδρου. Η προδοσία είναι μέσα στο αίμα μας. Το θέμα είναι εμείς τι επιλογή θα κάνουμε. Θα θέλουμε να είμαστε απόγονοι του Λεωνίδα ή του Εφιάλτη; Θα θέλουμε να είμαστε απόγονοι του Κολοκοτρώνη ή του Νενέκου; Εδώ είναι το ζήτημα». 

Για τη δήθεν αναβάθμιση του ρόλου της Ελλάδας στα Βαλκάνια και τη σταθερότητα της περιοχής που διατείνεται ότι πετυχαίνει ο πολιτικός απατεώνας Αλέξης Τσίπρας, η ίδια η κοινή λογική καταρρίπτει αυτό το επιχείρημα.

Πρώτον, τα Σκόπια δεν κινδυνεύουν από κανέναν να διαλυθούν διότι τόσο η Αλβανία όσο και η Βουλγαρία που έχουν συμφέροντα στη χώρα αυτή είναι αμφότερες μέλη του ΝΑΤΟ και συνεπώς ούτε διανοούνται καν να πράξουν κάτι ενάντια στη θέληση των ΗΠΑ. Η απλή αλήθεια που δεν μας λέει φυσικά η κυβέρνηση και τα φερέφωνά της είναι πως, ό,τι κι αν κάνουμε εμείς, ΜΟΝΟ ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ θα διαλυθούν τα Σκόπια και θα υπάρξει η Μεγάλη Αλβανία. Το τι θα γίνει δηλαδή τελικά με την εδαφική ακεραιότητα των Σκοπίων είναι «αλλουνού παπά ευαγγέλιο» και δεν περνάει καθόλου από το χέρι μας.
Δεύτερον, το επιχείρημα ότι με την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας στα Σκόπια εξασφαλιζόμαστε από πιθανή τουρκική διείσδυση στη χώρα αυτή είναι ένα μεγάλο παραμύθι. Ήδη οι Σκοπιανοί έχουν κάτι παραπάνω από άριστες σχέσεις με τους Τούρκους, διότι απλούστατα οι όποιες αλυτρωτικές επιδιώξεις τους δεν είναι κατά των Τούρκων, αλλά κατά των Ελλήνων αποκλειστικά. Γι' αυτό και οι Τούρκοι χαιρετίζουν «τους φίλους Μακεδόνες» με κάθε ευκαιρία και υπόσχονται κάθε είδους στήριξη. Ό,τι βλάπτει, μειώνει και ταπεινώνει την Ελλάδα είναι προς το συμφέρον του Τούρκου. Επομένως το ότι ο Τούρκος επιμένει να αποκαλεί σκέτο «Μακεδόνες» τους Σκοπιανούς και να τους αβαντάρει με κάθε τρόπο, δείχνει πως αυτό που κάνουμε εμείς με τη συμφωνία των Πρεσπών είναι σαν να βάζουμε τα χέρια μας και να βγάζουμε τα μάτια μας. Εξυπηρετούμε ουσιαστικά τα συμφέροντα του Τούρκου, παρέχοντάς του ανέλπιστη ευκαιρία να μας πλήξει ηθικά και στρατηγικά. 

Τρίτον, όσοι λένε πως δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα από τα Σκόπια διότι είναι μια αδύναμη χώρα και είναι παράλογο να αισθανόμαστε ότι μας απειλούν μερικές χιλιάδες φτωχοί άνθρωποι που θέλουν να αποκαλούνται Μακεδόνες, είναι απλώς ανιστόρητοι και αφελείς. Τα Σκόπια μπορεί να είναι αδύναμα ΣΗΜΕΡΑ, αλλά κανείς δεν μπορεί να προδικάσει πώς θα είναι αύριο. Μπαίνοντας στο ΝΑΤΟ μπορεί να προσκαλέσουν συμμαχικές τουρκικές αεροπορικές και χερσαίες  στρατιωτικές δυνάμεις να εγκατασταθούν μόνιμα στο έδαφός τους για λόγους προστασίας και αυτοάμυνας. Τι θα πούμε εμείς τότε; Θα διαμαρτυρηθούμε στο ΝΑΤΟ επειδή ένας σύμμαχος ασκεί ένα νόμιμο δικαίωμά του; Θα γελάνε οι πάντες μαζί μας και θα σηκώνουν αδιάφορα τους ώμους λέγοντας το ίδιο που λένε 60 χρόνια για τα προβλήματά μας με την Τουρκία: «Σύμμαχοι είστε, βρείτε τα μεταξύ σας». Για σκεφτείτε, για παράδειγμα, να μεταφέρουν οι Τούρκοι μερικούς πυραύλους S-400 σε σκοπιανό έδαφος κάποια στιγμή στο μέλλον με το επιχείρημα που χρησιμοποιούν και τώρα κοροϊδευτικά οι Ρώσοι απέναντί μας, ότι δηλαδή πρόκειται για «καθαρά αμυντικά όπλα» - οι πύραυλοι αυτοί που έχουν βεληνεκές έως και 400 χιλιόμετρα θα είναι σε θέση να στοχοποιήσουν τα ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη με το που θα απογειωθούν από τη Λάρισα, την Αγχίαλο, την Τανάγρα και τη Σκύρο. Θα μιλάμε για πραγματικό στρατηγικό και επιχειρησιακό εφιάλτη που θα παραλύσει ολόκληρη την αεράμυνά μας. Αλλά ακόμη κι αν δεν μας απειλήσουν στρατιωτικά οι Σκοπιανοί, σκεφτείτε τι θα γίνει αν υποστηρίζουν κάθε φορά στα όργανα του ΝΑΤΟ τις επιλογές της Τουρκίας και αύριο θέσουν βέτο στην εισδοχή της Κύπρου στη συμμαχία ή μας εμποδίσουν με οποιονδήποτε άλλον τρόπο σε κάποιο κρίσιμο δικό μας ζήτημα.  

Άλλωστε έχουμε πρόσφατο χειροπιαστό παράδειγμα για το τι μπορεί να καταφέρει μία μικρή βαλκανική χώρα σε βάρος των γειτόνων της παρ' ότι είναι ουσιαστικά άοπλη. Ο πόλεμος του ΝΑΤΟ κατά των Σέρβων για την απόσχιση του Κοσόβου από τη Γιουγκοσλαβία το 1999 απέδειξε και στον πλέον αδαή ότι δεν στέκουν αφελή επιχειρήματα του είδους «τι να φοβηθούμε απ' αυτούς τους ξυπόλυτους;». Και οι Σέρβοι ένιωθαν μέχρι το 1999 ότι δεν είχαν τίποτα να φοβηθούν από τους εξαθλιωμένους Αλβανούς, αλλά πήραν το πικρό μάθημα της Ιστορίας. Το γεγονός ότι τώρα οι Αλβανοί κατήργησαν ουσιαστικά τα σύνορα της χώρας τους με το Κόσοβο από την 1η Ιανουαρίου 2019 κάνοντας το πρώτο αποφασιστικό βήμα για την προσάρτησή του στη Μεγάλη Αλβανία, φανερώνει τι μπορεί να πετύχει μία χώρα όταν έχει την υποστήριξη των μεγάλων δυνάμεων. Ποιος μπορεί να μας εγγυηθεί ότι αύριο δεν θα επιδιώξουν και οι Σκοπιανοί να επανενώσουν τη Μεγάλη Μακεδονία, και μάλιστα με τις ευλογίες της Γερμανίας και των ΗΠΑ; Ήδη σε γερμανικά ΜΜΕ δημοσιεύονται σχετικοί χάρτες που δείχνουν τη Θεσσαλονίκη πρωτεύουσα ενός ξένου προς την Ελλάδα κράτους! Άρα είναι μέγιστο λάθος να βλέπουμε τα Σκόπια μεμονωμένα ως μη δυνητική απειλή, αλλά πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου και να προβλέπουμε τι προβλήματα μπορεί να μας δημιουργήσουν σε συνεργασία με άλλους εχθρούς ή «άσπονδους φίλους» μας.
Για όλους αυτούς τους λόγους δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε καμία περίπτωση να ολοκληρωθεί η προδοσία της Μακεδονίας μας από μία ιδεοληπτική κυβέρνηση μειοψηφίας. Αν γίνει κάτι τέτοιο, θα πρόκειται για κανονικό κοινοβουλευτικό πραξικόπημα. Δεν έχει το δικαίωμα κανένας Βούτσης, κανένας Μπαλάφας, κανένας Θεοδωράκης και κανένας  Παπαχριστόπουλος να εκχωρήσει με το έτσι θέλω τα κληρονομικά δικαιώματα της Μακεδονίας και να προσβάλλει βάναυσα την εθνική συνείδηση των Ελλήνων. Αν η Μέρκελ θέλει πάση θυσία να βαφτίσει τα Σκόπια με ένα όνομα που δεν τους ανήκει, ας τα ονομάσει Βαυαρία, Σαξονία ή Βραδεμβούργο αντί να έρχεται εδώ για να ασκεί πιέσεις στην Ελλάδα και να συγχαίρει τον απατεώνα και ανιστόρητο πρωθυπουργό μας για την προθυμία με την οποία υπηρετεί τα αμερικανικά και γερμανικά συμφέροντα στην περιοχή. Αν ο ελληνικός λαός δεν αντιδράσει δυναμικά και δεν αποτρέψει την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών, τότε θα πρόκειται για τον μεγαλύτερο εξευτελισμό που υπέστη ποτέ η Ελλάδα σε καιρό ειρήνης, και τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουμε στο μέλλον από αυτή την κατεύθυνση πιθανώς να μην μπορούμε καν να τα φανταστούμε ακόμη.  

Η άθλια κυβέρνηση και τα ακόμη πιο άθλια παπαγαλάκια της, επειδή έχουν την εντύπωση ότι απευθύνονται σε μάζα ηλιθίων και αγράμματων, προσπαθούν να ταυτίσουν τον πατριωτισμό με την αφέλεια και το συναίσθημα - όταν δεν τον ταυτίζουν με τον φασισμό. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι πρέπει να κοιτάμε μόνο τη δουλειά μας και την τσέπη μας, και τα εθνικά θέματα να τα αφήνουμε να τα χειριστεί η κυβέρνηση. Ωστόσο είμαστε όλοι πάνω στο ίδιο καράβι που λέγεται πατρίδα και αν αυτό πηγαίνει να το ρίξει στα βράχια κάποιος ανίκανος καπετάνιος οφείλουμε ΟΛΟΙ να αντιδράσουμε. Ο πατριώτης δεν είναι ονειροπόλος και συναισθηματικός όπως θέλουν να τον παρουσιάσουν, αλλά είναι εκείνος που μπορεί να δει μερικά μέτρα μακρύτερα από τη μύτη του, να κρίνει με βάση την ιστορική πείρα, και να αντιληφθεί ότι το συμφέρον της χώρας είναι μακροπρόθεσμα και συμφέρον δικό του, των παιδιών του και των εγγονιών του.

Stirlitz 10-1-2019

Φάκελος: ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (27) Ο Πάπας στα Σκόπια

Ο Πάπας στα Σκόπια

Ο Πάπας θα επισκεφθεί στις 7 προσεχούς Μαΐου τα Σκόπια και στη σχετική ανακοίνωση του Βατικανού το γειτονικό κράτος ονομάζεται «Μακεδονία», ούτε καν «Βόρεια Μακεδονία». Είναι έτσι ο πρώτος αρχηγός κράτους και θρησκευτικός ηγέτης, που μετά τη συμφωνία των Πρεσπών παραποιεί την ιστορική αλήθεια και σκανδαλωδώς μεροληπτεί υπέρ των γειτόνων μας. 

Η ιστοσελίδα vatican news, αναφέρεται στο ταξίδι και, πέραν των άλλων, δημοσιεύει την αφίσα της επίσκεψης, όπως την κατασκεύασε το Βατικανό. Με αυτήν θα γεμίσουν οι δρόμοι του γειτονικού κράτους και αυτήν θα δημοσιεύσουν τα ανά την οικουμένη ΜΜΕ. Η αφίσα έχει σε πρώτο πλάνο τον Πάπα να ευλογεί και από κάτω με μεγάλα γράμματα γράφεται: «Ο Πάπας Φραγκίσκος στη Μακεδονία – 7 Μαΐου 2019». 

Στο φόντο της αφίσας υπάρχει το σχήμα της χώρας και η σημαία της. Πάνω από τον Πάπα γράφεται το μότο της επίσκεψης: «Μη φοβού το μικρό ποίμνιο», λόγο του Ιησού Χριστού, που αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς (ιβ΄ 32). 

Στα Σκόπια δεν υπάρχουν άλλοι ρωμαιοκαθολικοί, πλην ορισμένων διπλωματών και των οικογενειών τους. Γι’ αυτό και το μότο της επίσκεψης, το οποίο όμως έχει και μεσσιανικό χαρακτήρα, αφού στον επόμενο στίχο ο Λουκάς γράφει: «Σε εσάς εμπιστεύθηκε, ο Πατέρας σας να δώσει τη βασιλεία του», δηλαδή, κατά το Βατικανό, στον Πάπα....

Ο πληθυσμός της γειτονικής χώρας αποτελείται από σλάβους ορθοδόξους χριστιανούς (65%) και αλβανούς - κοσοβάρους σιίτες Μουσουλμάνους (33,5%). 

Το ερώτημα είναι γιατί ο Πάπας επισκέπτεται μια χώρα, στην οποία δεν υπάρχουν ρωμαιοκαθολικοί και χρησιμοποιεί την ονομασία «Μακεδονία», προκαλώντας τα εθνικά αισθήματα των Ελλήνων. Η απάντηση είναι πως το Βατικανό έχει τη δική του γεωπολιτική, η οποία προηγείται αιώνες εκείνης των κατά καιρούς μεγάλων κοσμικών δυνάμεων. Η εφαρμογή της έχει δύο σκέλη: Πρώτον να θέσει υπό τον Πάπα όλους τους χριστιανούς και δεύτερον να έχει κύριο λόγο στην εξουσία επί των λαών της Γης. Σήμερα η γεωπολιτική του Βατικανού ταυτίζεται με αυτήν των μεγάλων δυνάμεων της Δύσης. Επιδιώκει και αυτή να περιορίσει την επιρροή της Ορθόδοξης Ρωσίας στην Ευρώπη και στις άλλες ηπείρους και από αυτόν τον περιορισμό να αποκτήσει οφέλη. Κυρίως στις χώρες που, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, είναι Ορθόδοξες, όπως στην Ουκρανία, στη Βουλγαρία (την οποία θα επισκεφθεί πριν από τα Σκόπια, στις 6 Μαΐου), στη Ρουμανία, όπου, όπως στην Ουκρανία, οι Ουνίτες είναι πολυάριθμοι, και στα Σκόπια. 

Σημειώνεται ότι ο προηγούμενος Πάπας Βενέδικτος πρώτος στις urbi et orbi ευχές του έλεγε ότι ευλογούσε στη «μακεδονική» γλώσσα τους «Μακεδόνες» των Σκοπίων... 

Επίσης οι δυτικοστραφείς πολιτικές ηγεσίες των Σκοπίων και της Βουλγαρίας, κάθε χρόνο στις 24 Μαΐου, ημέρα που εορτάζονται στις χώρες τους οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος, επισκέπτονται τη Ρώμη για να προσκυνήσουν τον τάφο του Αγίου Κυρίλλου και να συναντηθούν με τον Πάπα.... 

Να προστεθεί ότι πριν κάποια χρόνια οι σχισματικοί αρχιερείς των Σκοπίων απείλησαν να υπαχθούν στον Πάπα και να καταστούν ουνίτες, αλλά υποχώρησαν μπρος στην ισχυρή αντίδραση που υπήρξε από τον σλαβικό κλήρο και λαό της γειτονικής χώρας... 

Η επίσκεψη του Πάπα, ως κρατικού ηγεμόνος του Βατικανού, στα Σκόπια, θα προκαλέσει μεγάλη δυσαρέσκεια στην Ελλάδα, και ισχυρές εκκλησιαστικές αναταράξεις. Πάντοτε ο Πάπας στις επισκέψεις του συναντάται με την πολιτική και την θρησκευτική ηγεσία της κάθε χώρας. Στα Σκόπια η κυβέρνηση Ζάεφ, που προσκάλεσε τον Πάπα, αναγνωρίζει ως επίσημη Εκκλησία, αυτήν που όλες οι κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες θεωρούν σχισματική και δεν έχουν οποιαδήποτε σχέση και κοινωνία μαζί της. 

Το Πατριαρχείο της Σερβίας, υπό την εκκλησιαστική δικαιοδοσία του οποίου είναι τα Σκόπια, και οι άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες αναγνωρίζουν ως κανονική την υπό τον Αρχιεπίσκοπο Σκοπίων Ιωάννη αυτόνομη Αρχιεπισκοπή Αχρίδος, την οποία όχι μόνο δεν αναγνωρίζει η κυβέρνηση Ζάεφ, αλλά διώκει τον προκαθήμενο και τους κληρικούς της. Ο Πάπας συναντώντας τους σχισματικούς αρχιερείς θα επιτελέσει ένα ακόμη βαρύ εκκλησιολογικό ατόπημα και θα προκαλέσει τη δίκαιη αντίδραση της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και όχι μόνο. Να αναφερθεί ότι η Σερβική Εκκλησία είναι εναντίον των σχεδίων Δύσης, Βατικανού και Φαναρίου στην Ουκρανία, με ό, τι συνεπάγεται αυτό... 

Το Βατικανό διατηρεί άριστες σχέσεις με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ο οποίος ακολουθεί τη γεωπολιτική της Δύσης. Ο χρόνος θα δείξει αν είναι κοινή επιδίωξή τους να προωθηθεί, κατά το πρότυπο της Ουκρανίας, η αναγνώριση ως κανονικής της σχισματικής Εκκλησίας των Σκοπίων, να περιορισθεί η επιρροή της Σερβικής Εκκλησίας στις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας ( Σημ. Ακολουθεί η αυτοκεφαλία του Μαυροβουνίου;) και να επιβληθεί η σύνθετη ονομασία με το «Μακεδονία» σε αυτήν. Το γεγονός είναι ότι το Βατικανό ήδη ονομάζει «Μακεδονία» τη γειτονική χώρα, ενώ το Φανάρι σιωπά, όπως και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος....-

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Μετά τις Πρέσπες: Διδάγματα και νέα καθήκοντα…

Μετά τις Πρέσπες: Διδάγματα και νέα καθήκοντα…

Η εθνική μειοδοσία ολοκληρώθηκε τελικά, όπως είχε διαφανεί πια με σαφήνεια το τελευταίο διάστημα, από μια κυβέρνηση Κουίσλιγκ και εξωνημένων πολιτικών γυρολόγων-συνεργατών. Δεν μας έσωσε το ΒΜΡΟ, ούτε οι Αλβανοί, ούτε οι Βούλγαροι, ούτε και το «ξανθό γένος». Εμείς οι ίδιοι αποδειχτήκαμε πολύ λίγοι για να μπορέσουμε να ανατρέψουμε τις «δημοκρατικές διαδικασίες» και την ψηφοφορία στην Βουλή με την οποία αναγνωρίσαμε με την υπογραφή μας ότι το όνομα της Μακεδονίας δεν μας ανήκει, ότι η κατασκευασμένη το 1944-45 σκοπιανή γλώσσα είναι η μακεδονική, ότι πάνω από τα βόρεια σύνορά μας υπάρχει ένας μακεδονικός λαός, που προσβλέπει να απελευθερώσει κάποια μέρα και τα υπόλοιπα τμήματα που κατέχουν προς το παρόν η Ελλάδα και η Βουλγαρία.

Πάρα πολλοί ρωτούν: Και τώρα τι γίνεται; Τι πρέπει να κάνουμε; Μπορούν να ανατραπούν τα όσα υπογράφηκαν;

Θεωρούμε ότι πριν απαντηθούν τα παραπάνω φλέγοντα ερωτήματα, οφείλουμε να κάνουμε κάποιες διαπιστώσεις και να εξαγάγουμε ορισμένα συμπεράσματα από όσα διαδραματίσθηκαν όλα αυτά τα χρόνια και την στάση των πολιτικών όλων των κομμάτων στο εθνικό αυτό ζήτημα, που θα βοηθήσουν πιστεύω να γίνει κατανοητό το πώς καταλήξαμε να υποστούμε μια οδυνηρή εθνική ήττα και ταπείνωση.

1. Ο ηθικός εκμαυλισμός και οι νοοτροπίες του «βολέματος», της «αρπαχτής» και του «ωχαδερφισμού» που καλλιεργήθηκαν εδώ και δεκαετίες, μετέτρεψαν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού σε έναν οχλοπολτό χωρίς αντιστάσεις και ηθικές αξίες, όπου οι πάντες και τα πάντα εξαγοράζονται.
2. Δεν υπάρχουν πλέον πατριωτικές ηγεσίες στον πνευματικό, πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό χώρο που να ενδιαφέρονται πραγματικά για το μέλλον αυτής χώρας
3. ΟΛΑ τα πολιτικά κόμματα που κυβέρνησαν την χώρα από το 1950 μέχρι σήμερα έχουν τρομακτικές ευθύνες για τις πράξεις ή τις παραλήψεις τους που μας οδήγησαν στα σημερινά αποτελέσματα, με αποκορύφωμα βεβαίως την τωρινή κυβέρνηση των σκοπιανολάγνων «γιες μεν».
4. Η ΝΔ των φιλελέφτ ευρωλάγνων Μπακογιάννη, Δένδια, Κουμουτσάκου και δήθεν πατριωτών τύπου Βορίδη και Γεωργιάδη ΔΕΝ πρόκειται σε καμιά περίπτωση να ασχοληθεί σοβαρά με την ακύρωση της συμφωνίας, εάν και όταν γίνει κυβέρνηση, έχοντας εδώ και χρόνια επίσημη θέση υπέρ της σύνθετης ονομασίας. Εξ άλλου, όπως έγραψε πρόσφατα σε άρθρο του έγκυρος δημοσιογράφος (από τους ελάχιστους που έχουν απομείνει): “Η αντιπολίτευση, που δεν έχει λόγο να κάνει το παγόνι μαζί με την κυβέρνηση κι ούτε έχει πενηντάρικα να μοιράσει, τι θα κάνει; Ομολογώ ότι δεν έχω καταλάβει. Μόνο ο πρεσβευτής Πάιατ είχε την καλοσύνη να μας ενημερώσει ότι αισθάνεται ήσυχος διότι η αντιπολίτευση «θα προχωρήσει παρακάτω». Κάτι σαν «παιδιά, η παράσταση έληξε. Διαλυθείτε ήσυχα!»”.

Το καθήκον των πατριωτών στις νέες συνθήκες

Θεωρούμε αποφασιστικής σημασίας γεγονός την ανάγκη συνειδητοποίησης ότι έχουμε πλέον να αντιμετωπίσουμε μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα. Ελλοχεύει ο κίνδυνος η οργή και η απογοήτευση να μετατραπούν ταχύτατα σε αδιαφορία και απόσυρση από την ενασχόληση με μια «χαμένη υπόθεση», όπως θα σπεύσουν πολλοί καλοθελητές να την χαρακτηρίσουν, καλλιεργώντας έτσι ανάλογες συμπεριφορές.

Τίποτε δεν χάθηκε και υπάρχουν πολλά κενά νομικά και πρακτικά που μπορούν να την ανατρέψουν ή στην χειρότερη περίπτωση να την μετατρέψουν σε νεκρό γράμμα. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να απαντήσουμε στα ερωτήματα που αναφέρθηκαν παραπάνω και να προτείνουμε τι βήματα πρέπει να γίνουν, κατά την αντίληψή μας, από εδώ και πέρα.

Είναι πλέον πασίδηλο το γεγονός ότι οι ανέξοδες κραυγές και οι εύκολοι αγώνες μέσα από τα πληκτρολόγια και από τους καναπέδες, που όπως αποδείχτηκε ήσαν εντελώς αναποτελεσματικοί, ανήκουν στο παρελθόν και σε εκείνους που τους αξιοποίησαν για αυτοπροβολή και δημοσιότητα. Απαιτείται πια τρέξιμο, συμμετοχή, αγωνιστική παρουσία, οργάνωση και συντεταγμένες δράσεις και όχι καπετανάτα και πρωτοβουλίες από κάποιους θερμοκέφαλους που νομίζουν, καλοπροαίρετα ή όχι, ότι με αποφάσεις της στιγμής και «γιουρούσια» θα προκύψει κάτι ουσιαστικό. Προτάσεις για ψηφοφορίες στο fb, για συλλογές υπογραφών για δημοψήφισμα, για διαλέξεις και αναλύσεις, για πρόχειρα οργανωμένες μαζώξεις και τα παρόμοια, θα θεωρούνται φτηνές δικαιολογίες λιποταξίας  από τον αγώνα, που από εδώ και πέρα θα πρέπει να είναι οργανωμένος και θα πρέπει να έχει μια και μοναδική κατεύθυνση: ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ και συστράτευση.

Και τούτο διότι μόνον μέσω της πολιτικής στις συγκεκριμένες συνθήκες μπορούν να παραχθούν ουσιαστικά αποτελέσματα. Ένας λόγος παραπάνω όταν έχεις να αντιμετωπίσεις μια Κυβέρνηση ατόμων με σταλινικές καταβολές και νοοτροπίες, που δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για την λαϊκή βούληση. Το διαπιστώσαμε ξεκάθαρα το προηγούμενο διάστημα πόσο επηρεάστηκαν από τις εκατοντάδες χιλιάδες του λαού που συμμετείχε στα συλλαλητήρια, από τις συνεχείς δημοσκοπήσεις που έδειχναν ότι το 70-80% των Ελλήνων ήσαν εναντίον της παράδοσης του ονόματος στα Σκόπια. Όχι μόνον δεν «ίδρωσε το αυτί τους», αλλά προχώρησαν στην κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών.

Στο σημείο αυτό οφείλουμε να επιμείνουμε λίγο παραπάνω στο θέμα αυτό και να περιγράψουμε μια γενικότερη νοοτροπία που πιστεύω ότι καλλιεργήθηκε σκόπιμα, την αποφυγή συμμετοχής στην πολιτική. Όλοι έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια από γνωστούς και φίλους εκφράσεις του τύπου «σιγά μη μπλέξω με τους απατεώνες και τα λαμόγια». Τα αποτελέσματα τα ζήσαμε στο πετσί μας. Από την στιγμή που σοβαροί, αξιόλογοι και σωστοί πολίτες απέφευγαν να ασχοληθούν με τα κοινά, καταλήξαμε στους Τσίπρες, τους Φίληδες, τους Κοτζιάδες, τους Λαφαζάνηδες, τους Βούτσηδες, τους Καρανίκες και την κυρα-Τασία, άτομα με ιδεοληψίες, απύθμενα συμπλέγματα, περιθωριακούς, που μισούν την Ελλάδα, που βολεύτηκαν σε υπουργικές και βουλευτικές καρέκλες και οι οποίοι θα κάνουν τα πάντα για να μη τις χάσουν. Όλος αυτός ο συρφετός μια γλώσσα καταλαβαίνει: Την γλώσσα των αριθμών στις ψηφοφορίες της Βουλής. Τίποτε άλλο.

Να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα: Πολιτικοποίηση δεν σημαίνει ότι πρέπει οπωσδήποτε να βάλουμε άμεσα υποψηφιότητα με ένα κόμμα. Σημαίνει ότι οφείλουμε να ενταχθούμε σε κάποιον πολιτικό φορέα, αφού πρώτα συγκεντρώσουμε πληροφορίες γι’ αυτόν και κυρίως αφού εξετάσουμε τα πρόσωπα που συμμετέχουν, διότι στην «πιάτσα» κυκλοφορούν πολλά «χρώματα και αρώματα» και πολιτικούς απατεώνες και διάφορους «βαρεμένους» θα συναντήσουμε πολλούς. Χρειάζεται προσοχή, αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία. Προσωπικά θεωρώ ότι εκείνο που πρέπει πρωταρχικά να αποφύγουμε είναι τους επαγγελματίες πολιτικούς. Αυτοί οδήγησαν την χώρα εδώ που φτάσαμε. Θα την ήταν εντελώς παράλογο να πιστέψουμε ότι αυτοί θα μπορέσουν να μας «σώσουν».

Κλείνω με μια επισήμανση. Οι παλιές βολικές εποχές που κατηγορούσαμε τα κόμματα και τους πολιτικούς, αλλά τρέχαμε με την πρώτη ευκαιρία σ’ αυτούς για ρουσφέτια, έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Για τους συνειδητούς πατριώτες αυτά έχουν λήξει.

Η συρρικνωμένη παραγωγική βάση, η παραπαίουσα οικονομία, ο εφιάλτης του δημογραφικού, ο κατακλυσμός της λαθρομετανάστευσης, η διαλυμένη κοινωνική συνοχή και η νοοτροπία «ο καθένας για τον εαυτό του και ο Θεός για όλους» είναι καταστάσεις που γιγαντώνονται διαρκώς και απειλούν να μας εξαφανίσουν ως έθνος. Η Ιστορία είναι γεμάτη από εξαφανισμένους λαούς και έθνη. Δεν θα είμαστε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι, εάν δεν αλλάξουν ριζικά, σχεδόν τα πάντα, στην χώρα μας. Και αυτό δεν πρόκειται να γίνει με τα παλιά κόμματα. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη στην Βουλή που θα προκύψει από τις επερχόμενες εκλογές να υπάρξουν γνήσιες πατριωτικές δυνάμεις, που σύντομα πρέπει να αναδειχθούν σε πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία.

Ο χρόνος που διαθέτουμε λιγοστεύει απελπιστικά. Ας κάνουμε το καθήκον μας απέναντι στις γενιές που έρχονται, ώστε να ζήσουν σε μια Ελλάδα αναγεννημένη.

«Οι καιροί ου μενετοί» είχε γράψει πριν από αιώνες ο σπουδαίος Θουκυδίδης. Ας τον ακούσουμε…

Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης

1 Φεβρουαρίου 2019

Φάκελος ΕΥΡΩΠΗ (7) Ευρωπαϊκή Ένωση: ένα απολυταρχικό όργανο

του Jiří Payne

• Αυτό που στη πραγματικότητα δημιούργησε η Συνθήκη της Λισαβόνας ήταν ένα αυταρχικό πολιτικό σύστημα που παραβιάζει τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα.
• Το Άρθρο 4 αναφέρει εν μέρει: «...Τα κράτη μέλη θα πρέπει να διευκολύνουν την εκπλήρωση των καθηκόντων της Ένωσης και να απέχουν από κάθε μέτρο που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την επίτευξη των στόχων της Ένωσης.» Με άλλα λόγια, τα συμφέροντα της Ένωσης είναι πάνω από τα συμφέροντα των μεμονωμένων κρατών και πολιτών.
• Σε ένα δημοκρατικό σύστημα με υγιή ισορροπία δυνάμεων, ένας κυβερνών συνασπισμός μπορεί να αμφισβητηθεί ή να αντικατασταθεί από την αντιπολίτευση. Αυτό ακριβώς λείπει από την ΕΕ, καθώς η Συνθήκη της Λισαβόνας απαιτεί τα μέλη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να επιλέγονται βάσει της «Ευρωπαϊκής τους δέσμευσης». Αυτό στη πράξη σημαίνει πως αν κάποιος έχει αντίθετη άποψη δεν πρόκειται ποτέ να γίνει μέλος της Επιτροπής. Όπως αποδεικνύει επανειλημμένα η ιστορία, όπου δεν υπάρχει αντίθεση, η ελευθερία χάνεται.

Η Συνθήκη της Λισαβόνας θεωρεί τα συμφέροντα της Ένωσης ανώτερα από τα συμφέροντα των μεμονωμένων κρατών και πολιτών. Ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, διαμαρτυρήθηκε το 2016: «Πολλοί πολιτικοί ακούν αποκλειστικά την εθνική γνώμη. Και εφόσον ακούτε την εθνική σας γνώμη δεν αναπτύσσετε κοινή ευρωπαϊκή λογική ...» (Φωτογραφία από Dan Kitwood/Getty Images)

Η Συνθήκη της Λισαβόνας -- που καταρτίστηκε για την αντικατάσταση της Συνταγματικής Συνθήκης του 2005 και υπογράφηκε το 2007 από τους ηγέτες των 27 κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης – περιγράφεται ως μία συμφωνία με σκοπό τη «μεταρρύθμιση της λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης ... ορίζει την ανθρωπιστική βοήθεια ως ειδική αρμοδιότητα της Επιτροπής.»
Αυτό που στη πραγματικότητα δημιούργησε η Συνθήκη της Λισαβόνας ήταν ένα αυταρχικό πολιτικό σύστημα που παραβιάζει τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα.
Για παράδειγμα δείτε την εντολή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Σύμφωνα με το Άρθρο 17 της Συνθήκης:

«Η Επιτροπή οφείλει να προωθεί το γενικό συμφέρον της Ένωσης... Κατά την εκτέλεση των καθηκόντων της, η Επιτροπή πρέπει να είναι απολύτως ανεξάρτητη... τα μέλη της Επιτροπής δεν πρέπει να ζητούν ούτε να δέχονται οδηγίες από καμία κυβέρνηση ή άλλο θεσμικό όργανο, σώμα, γραφείο ή οντότητα.»

Επιπλέον, το Άρθρο 4 αναφέρει εν μέρει:

«... Τα κράτη μέλη θα πρέπει να διευκολύνουν την εκπλήρωση των καθηκόντων της Ένωσης και να απέχουν από κάθε μέτρο που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την επίτευξη των στόχων της Ένωσης.»

Με άλλα λόγια, τα συμφέροντα της Ένωσης είναι πάνω από τα συμφέροντα των μεμονωμένων κρατών και πολιτών. Αυτό δεν είναι απλώς εικασίες. Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, δήλωσε ανοιχτά το 2016:

«Πολλοί πολιτικοί ακούν αποκλειστικά την εθνική γνώμη. Και εφόσον ακούτε την εθνική σας γνώμη, δεν αναπτύσσετε κοινή ευρωπαϊκή λογική και αίσθημα ανάγκης για κοινή προσπάθεια. Έχουμε πάρα πολλούς Ευρωπαίους μερικής απασχόλησης.»

Την ίδια χρονιά, ο Εμανουέλ Μακρόν – τότε Υπουργός Οικονομίας της Γαλλίας – έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό Time, στην οποία προειδοποίησε για το επερχόμενο δημοψήφισμα του Brexit στο Ηνωμένο Βασίλειο υποστηρίζοντας:

«Μπορεί ξαφνικά και άλλες χώρες να ξυπνήσουν και να λένε «θέλω το ίδιο καθεστώς με τους Βρετανούς», που στην πραγματικότητα θα είναι η αποσυναρμολόγηση της υπόλοιπης Ευρώπης. Δεν πρέπει να αναπαράγουμε την κατάσταση στην οποία μια χώρα δύναται να επηρεάσει την υπόλοιπη Ευρώπη, επειδή διοργανώνει ένα δημοψήφισμα.»

Η στάση του Μακρόν αντικατοπτρίζεται στη Συνθήκη της Λισαβόνας, η οποία επιβάλλει κανονισμούς στα κράτη μέλη για να διασφαλιστεί ότι εκπληρώνουν τα καθήκοντα που καθορίζει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Στο πλαίσιο αυτό, αξίζει να σημειωθεί ότι από τις 36 φορές που η λέξη «ευθύνη» εμφανίζεται στη Συνθήκη, μόνο μία φορά αναφέρεται σε υποχρέωση της Επιτροπής - δηλαδή ότι «ως όργανο, είναι υπεύθυνη έναντι του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.» Οι υπόλοιπες 35 αναφέρονται σε υποχρεώσεις των κρατών μελών.
Σε ένα δημοκρατικό σύστημα με υγιή ισορροπία δυνάμεων, ένας κυβερνών συνασπισμός μπορεί να αμφισβητηθεί ή να αντικατασταθεί από την αντιπολίτευση. Αυτό ακριβώς λείπει από την ΕΕ, καθώς η Συνθήκη της Λισαβόνας απαιτεί τα μέλη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να επιλέγονται βάσει της «ευρωπαϊκής τους δέσμευσης». Αυτό στη πράξη σημαίνει πως αν κάποιος έχει αντίθετη άποψη δεν πρόκειται ποτέ να γίνει μέλος της Επιτροπής – κάτι που θυμίζει έντονα τον Κομμουνισμό. Το Άρθρο 4 του Συντάγματος του 1960 της Τσεχοσλοβακίας, για παράδειγμα, ορίζει:

«Η κυρίαρχη δύναμη στην κοινωνία και στο κράτος είναι οι πρωτοστάτες της εργατικής τάξης, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Τσεχοσλοβακίας, μια εθελοντική πολεμική ένωση των πιο ενεργών και καταρτισμένων πολιτών των τάξεων των εργατών, των αγροτών και των διανοούμενων».

Το Άρθρο 11 του Συντάγματος της Βόρειας Κορέας περιλαμβάνει παρόμοια οδηγία:

«Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας θα ασκεί όλες τις δραστηριότητες υπό την ηγεσία του Κόμματος των Εργαζομένων της Κορέας.»

Όπως αποδεικνύει επανειλημμένα η ιστορία, όπου δεν υπάρχει αντίθεση, η ελευθερία χάνεται.
Στο βιβλίο «Η Δημοκρατία στην Αμερική» το 1840, ο διάσημος Γάλλος διπλωμάτης και ιστορικός Αλεξίς ντε Τοκβίλ έγραψε:

«... Εάν ο δεσποτισμός επρόκειτο να εδραιωθεί στα σημερινά δημοκρατικά έθνη, θα είχε πιθανώς διαφορετικό χαρακτήρα. Θα ήταν πιο εκτεταμένος και πιο ήπιος, και θα υποβάθμιζε τους ανθρώπους χωρίς να τους βασανίζει...
«Ο ηγεμόνας, αφού πάρει σταδιακά ένα ένα τα άτομα στα ισχυρά του χέρια, τους πλάθει βάσει των προτιμήσεών του και έπειτα επεκτείνεται στην ευρύτερη κοινωνία ως σύνολο. Πάνω από αυτό, απλώνει ένα λεπτό πλέγμα ομοιόμορφων, λεπτών και περίπλοκων κανόνων, από το οποίο ούτε τα πιο πρωτότυπα μυαλά και οι πιο δραστήριες ψυχές δεν μπορούν να διαφύγουν. Δεν σπάει το ηθικό του ανθρώπου, αλλά το μαλακώνει, το λυγίζει και τον καθοδηγεί. Σπάνια αναγκάζει κάποιον να δράσει αλλά καταπιέζει διαρκώς τη δράση. Δεν καταστρέφει πράγματα αλλά εμποδίζει τη δημιουργία τους. Αντί να τυραννήσει, αναστέλλει, καταπιέζει, καταπνίγει, αποχαυνώνει και τελικά μειώνει κάθε έθνος σε τίποτα άλλο παρά ένα σμήνος από δειλά και εργατικά ζώα, με την κυβέρνηση ως ποιμένα του...»

Ο ντε Τοκβίλ τα έγραψε αυτά πριν περίπου δύο αιώνες, αλλά εύκολα – και τρομακτικά -- θα μπορούσαν να εφαρμοστούν στην Ευρώπη σήμερα.

Ο Δρ. Jiří Payne είναι Τσέχος συντηρητικός βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Ομάδας: Ευρώπη της Ελευθερίας και της Άμεσης Δημοκρατίας. 

Μετάφραση του πρωτότυπου κειμένου: The European Union: An Authoritarian Body with a Humanitarian Face

Πηγή: gatestoneinstitute

Φάκελος: ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (26) Πρέσπες: Το βρώμικο παρασκήνιο

Ο Σταύρος, ο πρέσβυς Πάιατ, 

η συμφωνία των Πρεσπών 

και ποιος «σκότωσε» το Ποτάμι

Πριν από μερικές ημέρες ο Σταύρος Θεοδωράκης αναρωτήθηκε «ποιος σκότωσε το Ποτάμι» και κατήγγειλε ότι η ΝΔ ήταν αυτή που τελικά οδήγησε στη διάλυση της κοινοβουλευτικής ομάδας.

Την Παρασκευή από το Σκάι, ο μέχρι πρότινος βουλευτής του Ποταμιού, Γιώργος Αμυράς, άφησε σαφέστατα υπονοούμενα ότι υπήρξε συναλλαγή, ότι αυτός που «σκότωσε» το κόμμα ήταν τελικά ο ίδιος ο αρχηγός του.

Οι δηλώσεις Αμυρά δεν μπορούν να περάσουν έτσι απλά και χωρίς να δοθούν απαντήσεις. Στη Βουλή οι φήμες για όλα όσα έγιναν με τη συμφωνία των Πρεσπών προκαλούν ντροπή ακόμη και σε αυτούς που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να κάνουν παζάρια κάτω από το τραπέζι ακόμη και για κρίσιμα εθνικά θέματα.

Ο Αμυράς είπε μεταξύ άλλων ότι «όταν αποχώρησε ο Καμμένος από την κυβέρνηση το Ποτάμι δεν βγήκε να πει στον Τσίπρα να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης. Δεν το έκανε ποτέ, μόνο εγώ το έκανα. Στην τροπολογία για τα αντισταθμιστικά το Ποτάμι είπε την ψηφίζουμε είναι καλή, εγώ και πάλι τότε δεν τη στήριξα. Την Πέμπτη το βράδυ κάναμε το Πολιτικό Συμβούλιο. Εβγαλαν 9 δευτερόλεπτα ηχογραφήσεων, ας τα βγάλουν όλα». Και ρώτησε ανοικτά τον Θεοδωράκη. «Από μένα έχει το ελεύθερο να βγάλει τα πρακτικά της σημαντικότερης σύσκεψης που συμμετείχα όσο ήμουν στο Ποτάμι. Αν θέλει να συνεχίσει αυτόν τον βρώμικο πόλεμο, με παράνομες πρακτικές, να τα βγάλει στη δημοσιότητα. Αλλά να απαντήσει: Γιατί ήθελε να περάσει η Συμφωνία των Πρεσπών;

Αν μου στείλει τώρα μήνυμα και μου δώσει το ελεύθερο, μπορώ να σας πω. Να μας πει και αν έχει αναλάβει δεσμεύεις και έναντι ποιων;».

Τα όσα υποστηρίζει ο Αμυράς τα γνωρίζουν αρκετοί και τα συζητούν στους διαδρόμους της Βουλής. Ακούγεται για παράδειγμα ότι το παρασκήνιο της αλλοπρόσαλλης τακτικής του Ποταμιού είναι πολύ έντονο. Λένε π.χ. πώς είναι δυνατόν τη μια ημέρα το κόμμα να λέει ότι θα ψηφίσει κατά συνείδηση και την άλλη ο αντιπρόεδρος, Γ. Μαυρωτάς να αφήνει ορθάνοικτο παράθυρο για να ψηφίσουν; Τι μεσολάβησε και ποιες δεσμεύσεις; Γιατί ο Αμυράς αφήνει να εννοηθεί ότι υπήρξε κάτι που άλλαξε τη γνώμη του Θεοδωράκη.

Το παρασκήνιο, λοιπόν, λέει ότι ο επικεφαλής του Ποταμιού δεσμεύτηκε στον αμερικανό πρέσβη, Τζέφρι Πάιατ, τον οποίο είδε πριν από την κρίσιμη ψηφοφορία στη Βουλή. 

Τι είχαν γράψει τα «ΝΕΑ»

Σχετική αναφορά είχε κάνει σε πρόσφατο άρθρο του και ο Γ. Πρετεντέρης στα «ΝΕΑ». Είχε γράψει μεταξύ άλλων:

Στις 17 Μαΐου 2018 ο Τσίπρας συναντιέται με τον Ζάεφ στη Σόφια.

Στις 19 Μαΐου ο Ζάεφ συγκαλεί σύσκεψη πολιτικών αρχηγών στα Σκόπια. Σύμφωνα με τα πρακτικά, ο Ζάεφ μεταφέρει όσα συζήτησε με τον Τσίπρα λέγοντας ότι «δεν μπορεί να σχηματίσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία και αυτή δεν θα προέλθει από τις ψήφους του Καμμένου, αλλά από το Ποτάμι» («Καθημερινή», 2 Οκτωβρίου 2018).

Στις 23 Ιανουαρίου 2019, επτά μήνες αργότερα, ο Τσίπρας δεν είχε κοινοβουλευτική πλειοψηφία, μάζεψε κάτι ρετάλια του Καμμένου και πέρασε τη συμφωνία με τέσσερις ψήφους από το Ποτάμι (Θεοδωράκης, Μαυρωτάς, Λυκούδης, Δανέλλης). Ο Ζάεφ δηλαδή ήξερε τον Μάιο ακριβώς τι θα συμβεί τον Ιανουάριο. Οι υπόλοιποι μπορούμε να σπάσουμε τα μολύβια μας. Είναι μάντης, θα μου πείτε. Ή είχε πολύ καλή πληροφόρηση, θα πω εγώ. Μόλις προ διημέρου είχε συναντήσει τον Τσίπρα. Ο οποίος στις 12 Μαρτίου είχε καλέσει στο Μαξίμου τον Θεοδωράκη για έναν εντελώς άσχετο λόγο.

Πάμε παρακάτω και παρακαλώ να προσέξετε το εξής:

Ο Ζάεφ δεν μιλάει για ψήφους από το ΚΙΝΑΛ ή από την Κεντροαριστερά γενικώς, αλλά «από το Ποτάμι».

Μόνο που στις 19 Μαΐου, το Ποτάμι μετείχε στο ΚΙΝΑΛ. Κι έως τότε δεν υπήρχε συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Σκοπίων (οι Πρέσπες έγιναν στις αρχές Ιουνίου).

Το Πολιτικό Συμβούλιο του ΚΙΝΑΛ (στο οποίο μετείχε ο Θεοδωράκης) δεν είχε συνεδριάσει για να εξετάσει τη συμφωνία, ούτε ήξεραν ακόμη αν θα διαφωνήσουν με τη Φώφη (αυτό συνέβη στις 12 Ιουνίου).

Και το Ποτάμι μετείχε κανονικά στο ΚΙΝΑΛ από το οποίο αποχώρησε μόλις την 1η Ιουλίου.

Με άλλα λόγια ο Ζάεφ ήξερε τον Μάιο όχι μόνο τι θα συμβεί τον Ιανουάριο, αλλά και τι θα μεσολαβήσει. Ο Κάλχας αυτοπροσώπως!

Όταν μάλιστα τα πράγματα πήγαν να στραβώσουν με τον Καμμένο στα τέλη Δεκεμβρίου και το Ποτάμι έβαλε θέμα κυβερνητικής πλειοψηφίας εξοργίζοντας το Μαξίμου, ο πρεσβευτής Πάιατ συνάντησε τον Θεοδωράκη. Τρία εικοσιτετράωρα μετά τη συνάντησή τους, το Μαξίμου αλλάζει γραμμή κι από το «κάντε πρόταση δυσπιστίας» που έλεγε έως τότε γυρίζει αιφνιδιαστικά στο «θέλω ψήφο εμπιστοσύνης» (13 Ιανουαρίου).

Την οποία κέρδισε χάρη στην ψήφο ενός βουλευτή (Δανέλλης) από πού; Από το… Ποτάμι!

Και ταυτοχρόνως διευκολύνθηκε το υπόλοιπο Ποτάμι να ψηφίσει τις Πρέσπες αποσυνδέοντας τις Πρέσπες από την εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση.

Σας το λέω: ο Ζάεφ είναι μεγάλος μάντης!

Αλλά ευτυχώς κάτι κόβει και το δικό μας μυαλουδάκι να μη μας θεωρούν κορόιδα».

Όλα στο φως

Αυτά που έγραφε ο Γιάννης Πρετεντέρης επιβεβαιώνονται από αυτά που είπε ο Γιώργος Αμυράς και που άφησε να εννοηθεί ότι έγιναν από την πλευρά του Σταύρου Θεοδωράκη. Και θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δοθεί στη δημοσιότητα το σύνολο των ηχογραφήσεων από το Ποτάμι, όπως και να απαντήσει ο Θεοδωράκης για το αν δεσμεύτηκε κάπου και γιατί ήθελε να περάσει η συμφωνία των Πρεσπών. Ποια η εμπλοκή του αμερικανού πρέσβη και με ποιες πιέσεις πείστηκε ο Θεοδωράκης για να στηρίξει τη συμφωνία;

Ένα κόμμα που κάποτε έπαιρνε 15% στις δημοσκοπήσεις και που είχε 11 βουλευτές ενώ τώρα δεν έχει καν Κ.Ο. πρέπει να απαντήσει διότι με τις ψήφους του Θεοδωράκη, του Λυκούδη, του Μαυρωτά και του διαγραφέντος Δανέλλη, πέρασε η συμφωνία.

Αν είναι απλά μια απόφαση με βάση τη συνείδηση των βουλευτών με γεια τους με χαρά τους, αλλά αν είναι προϊόν συναλλαγής, εκβιασμών, πιέσεων, βρόμικου παρασκηνίου, πρέπει να βγουν όλα στο φως.

Η περίπτωση του Ποταμιού και οι βόμβες Αμυρά είναι η μία πλευρά του τι παίχτηκε τις τελευταίες εβδομάδες στο πολιτικό σκηνικό. Το στημένο θέατρο Τσίπρα – Καμμένου, οι αστειότητες με τον Παπαχριστόπουλο και το «παραιτούμαι – δεν παραιτούμαι», η υπόθεση της «γκαζόζας» και των κωμικοτραγικών καταστάσεων για να διασωθούν τα μικρά κόμματα με αλλαγές στον κανονισμό της Βουλής, επιβεβαιώνουν όσους λένε ότι υπάρχουν πολλοί σκελετοί στις ντουλάπες συγκεκριμένων πολιτικών.

http://hellenicinterest.blogspot.com/2019/02/blog-post.html